Batalla de Platea
| Batalla de Platea | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Segunda Guerra Médica | |||||||
|
Instancia de
| |||||||
| Datas e cronoloxía | |||||||
|
Data
| |||||||
| Localización | |||||||
| |||||||
| Wikidata C:Commons |
A batalla de Platea foi a última batalla terrestre durante a segunda invasión persa de Grecia. Tivo lugar no ano 479 a. C. preto da cidade de Platea en Beocia, e librouse entre unha alianza das cidades estado gregas (incluíndo Esparta, Atenas, Corinto e Megara), e o Imperio Aqueménida de Xerxes I (aliado con estados gregos como Beocia, Tesalia e Macedonia).
Na anterior batalla de Salamina, a armada aliada grega lograra unha vitoria arriscada pero decisiva, impedindo a conquista da rexión do Peloponeso. Xerxes retirouse entón con gran parte do seu exército, deixando ao seu xeneral Mardonio para rematar cos gregos o ano seguinte. No verán de 479 a. C., os gregos reuniron un enorme exército e marcharon fóra do Peloponeso. Os persas retiráronse a Beocia e construíron un campamento fortificado preto de Platea. Os gregos, con todo, actuaron con cautela non meténdose no terreo principal, o que resultou nun estancamento que durou once días.[1]
Mentres intentaban unha retirada despois de que as súas liñas de subministración fosen interrompidas, a liña de batalla grega fragmentouse. Pensando que os gregos estaban en total retirada, Mardonio ordenou que as súas forzas os perseguisen, pero os gregos, particularmente os espartanos, texeos e atenienses, detivéronse e deron batalla, desviando a infantería persa e matando a Mardonio. Unha gran parte do exército persa foi atrapado no seu propio campamento e asasinado. A destrución deste exército, e os restos da armada persa, o mesmo día na batalla de Mycale, puxeron fin á invasión.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Fehling, Detlev (1971-12-31). Die Quellenangaben bei Herodot: Studien zur Erzählkunst Herodots. DE GRUYTER. ISBN 978-3-11-003634-3. doi:10.1515/9783110841930.
