Batalla de Cēsis

Batalla de Cēsis
guerra de independencia de Estonia guerra de independencia de Letonia
Guerra de Independência da Letônia (pt) , guerra de independencia de Estonia e Guerra Civil Rusa
Tipo	batalla
Resultado	vitoria estoniano-letona
Coordenadas	57°18′47″N 25°16′29″L
Localización Cēsis, Letonia
Data
Comezo	19 de xuño de 1919
Remate	23 de xuño de 1919
Participantes
Estonia Letonia Baltische Landeswehr Freikorps
Líderes
Ernst Põdder Nikolai Reek Jorģis Zemitāns Krišjānis Berķis Rüdiger von der Goltz Alfred Fletcher
[ Wikidata ]

A batalla de Cēsis (letón: Cēsu kaujas; estoniano: Võnnu lahing, batalla de Võnnu; alemán: Schlacht von Wenden, batalla de Wenden), librada preto de Cēsis (Wenden en alemán) en xuño de 1919, foi unha batalla decisiva nas guerras de independencia de Estonia e Letonia. Tras intensos combates, unha forza estoniana que avanzaba desde o norte, complementada por unidades letoas, repeleu os ataques alemáns do Báltico e lanzou un contraataque total.

Antecedentes

Letonia declarara a independencia en 1918, pero foi incapaz de deter o avance do Exército Vermello, , o que provocou a perda de Riga. O avance dos Fisileiros Letóns foi detido polo VI Corpo de Reserva alemán. O Corpo de Reserva, baixo o mando do xeneral Rüdiger von der Goltz, estaba composto pola Baltische Landeswehr, a División de Ferro dos Freikorps e a División de Reserva da Garda. Os voluntarios letóns leais ao Goberno Provisional tamén foron postos baixo o mando da Baltische Landeswehr. O 16 de abril de 1919, o goberno letón de Kārlis Ulmanis foi derrocado polos alemáns, que instalaron un Goberno Provisional Alemán monicreque de Letonia encabezado por Andrievs Niedra. Porén, a Brigada Letoa liderada por Jānis Balodis permaneceu pasivamente baixo o mando alemán.

Despois de recuperar Riga do Exército Vermello, o VI Corpo de Reserva continuou o seu avance cara ao norte. Ao mesmo tempo, a 3ª División Estoniana, despois de expulsar os soviéticos do sur de Estonia, avanzou cara a Letonia dende o norte. Estonia seguía recoñecendo o goberno de Ulmanis e ningún dos bandos estaba disposto a ceder. O 5 de xuño comezaron os combates, e a Landeswehr capturou Cēsis ao día seguinte. O 10 de xuño, coa mediación dos Aliados, declarouse un alto o fogo, pero as conversas fracasaron e o 19 de xuño retomáronse os combates.

Batalla

O 19 de xuño os combates retomáronse cun ataque da División de Ferro ás posicións estonianas preto de Limbaži. Naquel momento, a 3ª División Estoniana, incluíndo o 2.º Rexemento Cēsis letón baixo o mando do coronel Krišjānis Berķis, contaba con 5 990 soldados de infantería e 125 de cabalaría. As forzas proalemás tiñan entre 5 500 e 6 300 soldados de infantería, entre 500 e 600 de cabalaría e unha forte vantaxe en canóns, metralladoras e morteiros. As forzas alemás conseguiron algúns éxitos ao redor de Limbaži, pero foron axiña rexeitadas. O principal ataque da Landeswehr comezou o 21 de xuño, rompendo as posicións do 2º Rexemento Cēsis letón no río Rauna. A situación volveuse crítica para a 3ª División Estoniana, pero o asalto alemán foi detido por tres trens blindados estonianos e o Batallón Partisano de Kuperjanov.

A Landeswehr continuou atacando en varias partes da fronte e máis forzas estonianas uníronse á batalla. Despois de deter os últimos ataques alemáns, as forzas estonianas iniciaron un contraataque completo o 23 de xuño que resultou na reconquista de Cēsis. As unidades alemás iniciaron entón unha retirada xeral cara a Riga.

Consecuencias

A batalla de Cēsis foi unha decisiva vitoria de Estonia contra as forzas pro-alemás. A 3ª División Estoniana continuou o seu avance cara Riga, chegando o 3 de xullo aos arredores da cidade. Estonia, Letonia e o Goberno Provisional pro-alemán de Letonia asinaron o cesamento do fogo de Strazdumuiža por esixencia da Entente. O armisticio restaurou o goberno de Ulmanis en Riga. As forzas alemás recibiron a orde de abandonar Letonia, e a Landeswehr alemá-báltica foi posta baixo o mando do goberno letón e enviada a loitar contra o Exército Vermello. Porén, para burlar as ordes da Entente, moitos soldados alemáns, en lugar de marchar, foron incorporados ao Exército Voluntario de Rusia Occidental. Os combates en Letonia e Lituania reanudaronse en outubro e continuaron ata decembro de 1919.

Estonia celebra o aniversario da batalla como o Día da Vitoria (Võidupüha), un festivo nacional que cae o 23 de xuño. Os eventos anuais de conmemoración da batalla celébranse o 22 de xuño (Día da Vitoria de Letonia, en letón: Latvijas Uzvaras diena) no Monumento á Liberdade en Cēsis.