Avenoiteira papuda
| Avenoiteira papuda Caprimulgus ruficollis | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Individuo en Portugal | |||||||||||||||||
| Estado de conservación | |||||||||||||||||
 Pouco preocupante[1] | |||||||||||||||||
| Clasificación científica | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Nome binomial | |||||||||||||||||
| Caprimulgus ruficollis Temminck, 1820 | |||||||||||||||||
 | |||||||||||||||||
A avenoiteira papuda[2] (Caprimulgus ruficollis) é unha ave pertencente a orde dos caprimúlxidos.
Características[editar | editar a fonte]
Son aves pouco estudadas, cun tamaño medio e un peso de 95 gramos[3]. Machos e femias son moi semellantes. Aínda que as plumas da cola e ás son lixeiramente maiores nos primeiros. Ademais as manchas brancas da cola e ás son máis intensas nos machos. A súa plumaxe está especialmente deseñada para a camuflaxe. Aliméntase de todo tipo de insectos, especialmente de lepidópteros[3].
Reprodución[editar | editar a fonte]
O período de reprodución é moi longo, preto dos 110 días[3]. Os ovos ponse directamente no chan, e normalmente as postas son de dous ovos. Estes son incubados durante 16-19 días. Os polos permanecen cos pais entre 18 e 22 días[3]. As zonas de cría son espazos abertos con matogueiras baixas e dispersas. Porén os piñeirais e zonas de árbore son zonas de descanso[3].
Distribución[editar | editar a fonte]
Ave restrinxida a zonas mornas de Europa e norte de África. A poboación europea oscila entre as 100.000 e 140.000 parellas[3], a maioría en España[3]. En España tense reducido a súa poboación preto dun 25% na primeira década do século XXI[3]. As causas son sobre todo os atropelos e á transformación dos hábitats debido á agricultura intensiva[3].
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ "Caprimulgus ruficollis". Lista Vermella de especies ameazadas. Versión 2013.2 (en inglés). Unión Internacional para a Conservación da Natureza. 2012. Consultado o 26 November 2013.
- ↑ Conde Teira, M. A. (1999). "Nomes galegos para as aves ibéricas: lista completa e comentada" (PDF). Chioglossa (A Coruña) 1: 121–138. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 08 de novembro de 2017. Consultado o 25 de decembro de 2016.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 3,7 3,8 Saez P. e outros (Setembro 2015). "El Chotacabras cuellirrojo en Doñana: un elemento conciliador entre agricultura y conservación". Quercus (355).
