atan2


En computación e matemáticas, a función atan2 é o arcotanxente de 2 argumentos. Por definición, é a medida do ángulo (en radiáns, con ) entre o eixo positivo e o raio desde a orixe ata o punto no plano cartesiano. Equivalentemente, é o argumento (tamén chamado fase ou ángulo) do número complexo (O argumento dunha función e o argumento dun número complexo, mencionados anteriormente, non deben confundirse).
A función apareceu por primeira vez na linguaxe de programación Fortran en 1961. Orixinalmente, estaba destinada a devolver un valor correcto e inequívoco para o ángulo na conversión de coordenadas cartesianas a coordenadas polares . Se e , entón e
Se , a medida desexada do ángulo é No entanto, cando x < 0, o ángulo é diametralmente oposto ao ángulo desexado, e (media volta) debe engadirse para situar o punto no cuadrante correcto.[1] O uso da función elimina esta corrección, simplificando o código e as fórmulas matemáticas.
Definición e cálculo
[editar | editar a fonte]A función atan2 calcula o argumento principal do número complexo , que tamén é a parte imaxinaria do valor principal do logaritmo complexo. É dicir,
Engadir calquera múltiplo enteiro de (correspondente a voltas completas ao redor da orixe) dá outro argumento do mesmo número complexo, mais o argumento principal defínese como o ángulo representativo único no intervalo .
En termos da función arcotanxente estándar, cuxa imaxe é , atan2 pódese expresar por tramos:

En vez da tanxente, pode ser conveniente usar a media tanxente como representación dun ángulo, en parte porque o ángulo ten unha media tanxente única,
(Véxase fórmula da media tanxente).
A expresión con no denominador debe usarse cando e para evitar unha posíbel perda de significancia ao calcular .
Cando non se dispón dunha función atan2, pódese calcular como dúas veces o arcotanxente da media tanxente . É dicir,
Derivada
[editar | editar a fonte]Como a función atan2 é unha función de dúas variábeis, ten dúas derivadas parciais. Nos puntos onde existen estas derivadas, atan2 é, excepto por unha constante, igual a arctan(y/x). Polo tanto,
Así, o gradiente de atan2 vén dado por
Representando informalmente a función atan2 como a función de ángulo θ(x, y) = atan2(y, x) (que só está definida ata unha constante) obtense a seguinte fórmula para o diferencial total:
Aínda que a función atan2 é descontinua ao longo do eixo x negativo, reflectindo o feito de que o ángulo non se pode definir de forma continua, esta derivada está definida de forma continua excepto na orixe, reflectindo o feito de que os cambios infinitesimais (e de feito locais) no ángulo poden definirse en todas as partes agás na orixe. Integrando esta derivada ao longo dun camiño obtense o cambio total no ángulo sobre o camiño, e integrando sobre un bucle pechado dá o índice da curva.
Na linguaxe da xeometría diferencial, esta derivada é unha 1-forma, e é pechada (a súa derivada é cero) mais non exacta (non é a derivada dunha 0-forma, é dicir, unha función), e de feito xera a primeira cohomoloxía de de Rham do plano perforado. Este é o exemplo máis básico desa forma, e é fundamental en xeometría diferencial.
As derivadas parciais de atan2 non conteñen funcións trigonométricas, o que a fai especialmente útil en moitas aplicacións (por exemplo, sistemas embebidos) onde as funcións trigonométricas poden ser custosas de avaliar.
Ilustracións
[editar | editar a fonte]
Esta figura mostra os valores de atan2 ao longo de raios seleccionados desde a orixe, etiquetados na circunferencia unitaria. Os valores, en radiáns, móstranse dentro do círculo. O diagrama usa a convención matemática estándar de que os ángulos aumentan en sentido contrario ás agullas do reloxo desde cero ao longo do raio á dereita. Nótese que a orde dos argumentos está invertida; a función atan2(y, x) calcula o ángulo correspondente ao punto (x, y).

Esta figura mostra os valores de xunto con para . Ambas as funcións son impares e periódicas con períodos e , respectivamente, e polo tanto poden completarse facilmente a calquera rexión de valores reais de . Pódese ver claramente os cortes de rama da función en , e da función en .[2]
As dúas figuras seguintes mostran vistas en 3D de atan2(y, x) e arctan(y/x) sobre unha rexión do plano. Nótese que para atan2(y, x), os raios no plano X/Y que emanan da orixe teñen valores constantes, mais para arctan(y/x) as liñas no plano X/Y que pasan pola orixe teñen valores constantes. Para x > 0, os dous diagramas dan valores idénticos.
Identidade de suma e diferenza de ángulos
[editar | editar a fonte]A suma ou diferenza de múltiples ángulos que se van calcular mediante pode calcularse alternativamente compoñéndoos como números complexos. Dados dous pares de coordenadas e , os seus ángulos desde o eixo positivo compoñeranse (e as lonxitudes multiplicaranse) se se tratan como números complexos e logo multiplícanse, . O ángulo resultante pódese atopar usando unha única operación {{tmath|\operatorname{atan2} }, sempre que o ángulo resultante estea en :
e do mesmo xeito para máis de dous pares de coordenadas. Se o ángulo composto cruza o eixo negativo (é dicir, excede o intervalo ), entón os cruces poden contarse e engadirse o múltiplo enteiro apropiado de ao resultado final para corrixilo.
Esta fórmula de diferenza úsase frecuentemente na práctica para calcular o ángulo entre dous vectores planos, xa que o ángulo resultante está sempre no intervalo .
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ "The argument of a complex number" (PDF). Santa Cruz Institute for Particle Physics. Winter 2011.
- ↑ "Wolf Jung: Mandel, software for complex dynamics". www.mndynamics.com. Consultado o 20 de abril de 2018.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]| Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Atan2 |