Asiento de Negros
Asiento de Negros foi un asiento en réxime monopolista da caza de escravos en África e Hispanoamérica e foi concedido a Inglaterra ao final da Guerra de Sucesión Española (1713) como compensación pola vitoria do candidato francés Filipe V de España. Este tratado estipulaba que, anualmente, Inglaterra tiña o dereito de comerciar con 4800 escravos de orixe africana durante un período de trinta anos,[1] ademais do barco permitido, tamén concedido no Tratado de Utrecht.
Ao remate da guerra da orella de Jenkins, España renovou tanto o dereito a establecerse[2] como o navío de permiso cos británicos, que fora interrompido durante a guerra.
Polo Tratado hispano-británico de Madrid, asinado entre España e Gran Bretaña en 1750, Gran Bretaña renunciou ao dereito a un asiento de negros e ao navío de permiso a cambio dunha compensación de 100.000 libras esterlinas.[3]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Tratado do'asiento de negros de 1713.
- ↑ Sosin, Jack M., "Louisburg and the Peace of Aix-la-Chapelle, 1748," The William and Mary Quarterly." Third Series, Vol. 14, Nº. 4 (outubro de 1957): 516-535
- ↑ The Treaties of the War of the Spanish Succession (en inglés). Greenwood Publishing Group. 1995. p. 414. ISBN 0313278849.