Arco do triunfo de Orange

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Arco do triunfo de Orange
Arco do triunfo de Orange
Patrimonio da Humanidade - UNESCO
País Francia
Localización44°8′30.9″N 4°48′18.3″L / 44.141917, -4.805083Coordenadas: 44°8′30.9″N 4°48′18.3″L / 44.141917, -4.805083
TipoCultural
CriteriosIII, IV
Inscrición1981 (5ª sesión)
Rexión da UNESCOEuropa e América do Norte
Identificador163bis-002

O Arco do triunfo de Orange (francés: Arc de triomphe d'Orange) é un arco de triunfo situado na cidade de Orange, sueste de Francia.[1] Hai debate sobre cando se construíu o arco,[2], pero a investigación actual acepta a inscrición como proba [3] real da data durante o reinado do emperador Augusto (27 a.C.-14 d.C.).[4] Construíuse sobre a antiga vía Agrippa para homenaxear aos veteranos das guerras galas e Legio II Augusta. Reconstruíuse posteriormente polo emperador Tiberio para celebrar as vitorias de Xermánico sobre as tribos alemás en Renania. [4] O arco contén unha inscrición dedicada ao emperador Tiberio no 27 d.C.[5] Na fachada norte (exterior) recortáronse o arquitrabe e a cornixa e inseriuse unha inscrición de bronce, hoxe perdida; os intentos de reconstruír o seu texto a partir da colocación de buracos de cólicas para as dentes proxectantes das súas letras non tiveron éxito.[6] O arco está decorado con diversos relevos de temas militares, incluíndo batallas navais, botíns de guerra e loita de romanos Xermanos e Galos. Un soldado a pé romano que leva o escudo da Legio II Augusta vese no relevo da batalla da fronte norte. [5]

Descrición[editar | editar a fonte]

Arco do triunfo en 1842.

O arco incluíuse na muralla da cidade durante a Idade Media para gardar os puntos de entrada norte da cidade.[4] O arquitecto Augustin Caristie estudou o arco e realizou traballos de restauración na década de 1850. O arco construíuse orixinalmente empregando grandes bloques de pedra calcaria sen morteiro. Ten tres arcos, o central máis grande que os flanqueantes. Toda a estrutura mide 19,57 metros de longo por 8,40 metros de ancho, de pé ata unha altura de 19,21 metros. [4] Cada fachada ten catro columnas corintias. O arco é o exemplo máis antigo que se conserva dun deseño que se usou máis tarde na propia Roma antiga para o Arco de Septimio Severo e o Arco de Constantino. Supostamente as picadas ou buracos visibles fixéronas ballesteiros medievais con pouco aprecio pola arte ou a historia.[7]

Notas[editar | editar a fonte]

Referencias
  1. Está situado a 600 metros ao norte do centro da cidade pola ruta N7.
  2. Bibliography of scholarship that rejects the inscription as evidence for dating the construction is presented by James C. Anderson, Jr., "Anachronism in the Roman Architecture of Gaul: The Date of the Maison Carrée at Nîmes" The Journal of the Society of Architectural Historians 60,1 (Marzo 2001:68-79) p. 71 note 12; Anderson ofrece unha data revisada na primeira metade do século II para a Maison Carrée: "en suma, unha vez que se pon en dúbida a data da Maison Carrée, toda a cronoloxía destes monumentos romano-provenzais require unha nova avaliación" (p. 72).
  3. A datación tradicional dos arcos triunfais de Gallia Narbonensis resúmese en Pierre Gros, "Pour une chronologie des arcs de triomphe de Gaule narbonnaise", Gallia 37 (1979: 55-83
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 Cleere, Henry (2001). Southern France: An Oxford Archaeological Guide. Oxford niversity Press. p. 122-123. ISBN 0-19-288006-3. 
  5. 5,0 5,1 The Roman Remains of Southern France: a Guidebook. Routledge. 1993. p. 183- 186. ISBN 0-415-14358-6. 
  6. R. Amy, P.-M. Duval, J. Formigé, Ch. Picard e A. Piganiol, "L'Arc d'Orange" (París, 1962).
  7. "Images of the Roman Triumphal Arch at Orange, France". www.bluffton.edu. Consultado o 2019-01-11. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]