Antonio Ruíz de Padrón
| Nome orixinal | (es) Antonio José Ruiz de Padrón  |
|---|---|
| Biografía | |
| Nacemento | 1757 San Sebastián de la Gomera, España |
| Morte | 8 de setembro de 1823 (65/66 anos) Vilamartín de Valdeorras, España |
| Deputado | |
 Deputado no Congreso dos Deputados | |
| | |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Relixión | Igrexa católica |
| Actividade | |
| Lugar de traballo | Madrid |
| Ocupación | sacerdote , político |
| Membro de | |
| Lingua | Lingua castelá |
| Orde relixiosa | Orde Franciscana |
Antonio José Ruíz de Padrón, nado en San Sebastián de la Gomera o 9 de novembro de 1757 e finado en Vilamartín de Valdeorras o 8 de setembro de 1823, foi un sacerdote, ilustrado e liberal, e deputado nas Cortes de Cádiz.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Naceu na illa de La Gomera, nas Canarias. Profesou como monxe franciscano en La Laguna, en Tenerife.
En 1784 embarcou con destino a América, pasando primeiro a Cuba e logo, a consecuencia dunha tormenta mariña, chegou aos nacentes Estados Unidos de América, en concreto a Filadelfia, onde tratou con dous grandes ilustrados: Benjamin Franklin e George Washington. Durante a súa estadía norteamericana escribiu unha primeira alegación contra a Inquisición española.
De volta a España, e logo de secularizarse, gañou por concurso o curato da parroquia leonesa de Quintanilla de Somoza, dependente do bispado de Astorga, que tivo a cargo entre 1802 e 1807. Nese ano último pasou a ser abade da parroquia galega de Vilamartín de Valdeorras, dependente tamén de Astorga, e que gañou igualmente por concurso.
En plena Guerra de Independencia, Ruíz de Padrón foi elixido, en 1811, deputado para as Cortes de Cádiz polas Illas Canarias. Padrón, que vivía en Vilamartín, alcanzou desde aí Portugal, país que atravesou ata chegar á urbe gaditana. Alí distinguiuse polos seus discursos contra o Voto de Santiago (12 de outubro de 1812) e en favor da supresión da Inquisición española (28 de xaneiro de 1813). Esta actitude súa, chocou coa de boa parte dos deputados da Galiza, especialmente o bispo de Ourense.
Finalizada a guerra e volto Fernando VII, que restaurou o absolutismo, Ruíz de Padrón foi sometido a proceso perante o Tribunal Eclesiástico de Astorga, a instancias do bispo da diocese. Porén, foi absolto.
Durante o Trienio liberal, volveu ser elixido deputado, mais esta vez polo distrito do Reino de Galiza, actuando como tal entre o 1 de xullo de 1820 e o 14 de febreiro de 1822. Cando faleceu, en Vilamartín de Valdeorras estaba promocionado a mestrescola da catedral de Málaga.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- López Caneda, Ramón (1982). Instituto de Estudios Valdeorreses, ed. Antonio José Ruíz de Padrón (1757-1823). O Barco de Valdeorras.
- Alquero Cuervo, José I. (1990). "Antonio José Ruiz de Padrón: sacerdote, diputado, ilustrado, y liberal" (PDF). Espacio, Tiempo y Forma V (3): 51–64. Consultado o 9 de setembro de 2012.
