Antonio Caballero y Góngora

Antonio Caballero y Góngora

Biografía
Nacemento	24 de maio de 1723 Priego de Córdoba, España
Morte	24 de marzo de 1796 (72 anos) Córdoba, España
Roman Catholic Bishop of Cordoba (en)
15 de setembro de 1788 – 24 de marzo de 1796 ← Baltasar Yusta y Navarro (en) – Agustín Ayestarán y Landa (en)  → Diocese: Roman Catholic Diocese of Cordoba (en)
Archbishop of Bogotá (en)
14 de decembro de 1778 – ← Agustín de Alvarado y Castillo (en) – Baltasar Jaime Martínez Compañón (pt)  → Diocese: Arquidiocese de Bogotá (pt)
Bispo de Yucatán (pt)
17 de xullo de 1775 – ← Juan Manuel Garcia de Vargas y Ribera (en) – Luis Tomás Esteban de Piña y Mazo (en)  → Diocese: Roman Catholic Diocese of Yucatán (en)
Bishop of San Cristóbal de las Casas (en)
29 de maio de 1775 – ← Juan Manuel Garcia de Vargas y Ribera (en) – Francisco Polanco (en)  → Diocese: Diocese de San Cristóbal de Las Casas (pt)
Datos persoais
País de nacionalidade	España
Relixión	Igrexa católica
Actividade
Ocupación	sacerdote católico (1750–)
Lingua	Lingua castelá
Consagración	Santiago José Hechavarría y Elguesúa (en)

Antonio Caballero y Góngora, nado en Priego de Córdoba o 23 de maio de 1723 e finado en Córdoba o 24 de marzo de 1796, nome completo Antonio Pascual de San Pedro de Alcántara Caballero y Góngora, foi un arcebispo católico español e, dende 1782 até 1789, Vicerrei de Nova Granada.

Traxectoria

Antonio Caballero y Góngóra.

En 1774, foi convidado a predicar na Capela Real con asistencia dos reis e de toda a corte, foi a súa palabra tan elocuente que Carlos III emocionouse e propúxoo ó Papa para o Episcopado. Foi preconizado bispo de Iucatán e, en 1776, consagrado na Catedral da Habana polo bispo de Cuba, Santiago José Echevarría, ocupando a Sede de Mérida.

O 19 de setembro de 1777, é nomeado arcebispo e designado para a Sede de Santa Fe de Bogotá.

Sendo arcebispo de Santa Fe tivo que enfrontar, en 1781, a Insurrección dos Comuneiros, logrando habilmente negociar cos capitáns do movemento -que ameazaba con tomarse a Santa Fe de Bogotá- unhas capitulacións en troques de desistir nas súas intencións. Os comuneiros creron na palabra e figura do arcebispo e disolvéronse. Pouco despois as autoridades descoñeceron as capitulacións e mandaron capturar a aqueles que persistían na rebelión, entre eles a José Antonio Galán, quen ó cabo foi fusilado e descortizado.

Non se puido probar a súa sospeitosa participación no asasinato do Vicerrei Juan de Torrezar Pimienta e logrou facerse recomendar ante a corte para substituílo. O 6 de xullo de 1782, Carlos III nomeou a Caballero y Góngora Vicerrei de Nova Granada. Ademais de Vicerrei, foi capitán xeneral e Presidente da Real Audiencia. Foron as misións a súa gran preocupación e levou capuchinos, franciscanos e dominicos, quen levaron a cabo unha labor evanxelización e de extensión do poder real a certas rexións de fronteira. Caballero y Góngora, coñecido como o "Arcebispo Ilustrado", interesouse polo desenvolvemento das ciencias en perspectiva ilustrada, apoiando o proxecto de creación dunha universidade de estudos xerais, que finalmente nunca se puxo en marcha, dada a oposición que fixeron os dominicos -a creación desta universidade significaba a desaparición da Universidade Santo Tomás que eles rexentaban- e sobre todo, o desinterese da Coroa en achegar cartos para iso.

O 27 de marzo de 1783 Patrocinou a Real Expedición Botánica do Novo Reino de Granada que dirixiu o científico José Celestino Mutis.

En 1785 tivo que pór en execución o arresto do ex-relixioso xesuíta Juan José Godoy ante a posibilidade que estivese a reunir recursos e apoio dos Estados Unidos para iniciar unha revolución nas colonias españolas, razón pola cal envía axentes a Filadelfia para facerlle crer que se planificaba unha revolta en Cartaxena de Indias. O ex sacerdote cae na trampa e en 1787 é aprehendido en Xamaica e deportado a Cádiz, onde morre.

Solicitou ao rei volver a España e o 15 de setembro de 1788. O papa Pío VI despacha as bulas do seu nomeamento de arcebispo-bispo de Córdoba, sede vacante por falecemento do titular Baltasar Yusta Navarro.

Emprendeu o seu regreso a España, chegando á Coruña en xuño de 1789. Chega a Madrid onde foi recibido pola Corte de Carlos IV marchando a continuación a Toledo a visitar o Metropolitano e entra en Córdoba na tarde do 19 de decembro de 1789.

Durante o seu pontificado cordobés realizou visita pastoral a toda a provincia empezando por Priego e Lucena. Interesouse polos problemas relixiosos de cada pobo. Tamén realizou obras na Mesquita-Catedral, onde colocou os dous púlpitos barrocos, que permanecen no cruceiro. O 12 de febreiro redactou unha carta pastoral ao clero e pobo, con exhortacións para previrlles contra o espírito de veleno da Revolución francesa, que facía solapada propaganda.

En 1796, con ocasión dunha visita dos reis a Córdoba na que Carlos IV e María Luisa foron atendidos polo bispo, estes ordenaron ao seu Ministro Godoy, dirixísese ao Papa solicitando para o venerable ancián un capelo cardinalicio, pero tres días despois, o 24 de marzo de 1796, Xoves Santo, faleceu. A súa sepultura, atópase no trascoro da catedral de Córdoba.