Anthony Perkins
Anthony Perkins | |
---|---|
![]() | |
Nacemento | 4 de abril de 1932 |
Lugar de nacemento | Nova York |
Falecemento | 12 de setembro de 1992 |
Lugar de falecemento | Hollywood |
Causa | pneumonía |
Nacionalidade | Estados Unidos de América |
Alma máter | Universidade de Columbia, Rollins College, Brooks School e Buckingham Browne & Nichols School |
Ocupación | actor de cinema, director de cinema, cantante, guionista, actor de teatro, actor e actor de televisión |
Pai | Osgood Perkins |
Nai | Janet Esselstyn Rane |
Cónxuxe | Berry Berenson |
Fillos | Elvis Perkins e Oz Perkins |
Coñecido por | Psicose |
Premios | Prémio Donostia, Prémio Edgar, Theatre World Award, Palma de Ouro, star on Hollywood Walk of Fame, lista de atores premiados no Festival de Cannes, Golden Globe Award de melhor ator revelação do ano e Premios Globo de Ouro |
Na rede | |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() | |
[ editar datos en Wikidata ] | |
Anthony Perkins, nado en Nova York o 4 de abril de 1932 e finado en Hollywood o 12 de setembro de 1992, foi un actor estadounidense de cinema e teatro, do que o seu traballo máis coñecido foi o seu papel como o asasino en serie Norman Bates no filme Psicose de Alfred Hitchcock (1960).
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Perkins era fillo do actor Osgood Perkins (1891-1937) e a súa esposa Janet Esseltyn Rane. Os seus inicios no cine foron inmellorables: debutou no filme The Actress (1953), xunto a Spencer Tracy e Jean Simmons, e recibiu unha candidatura ao Óscar polo seu segundo traballo no filme Friendly Persuasion de 1956, protagonizado por Gary Cooper.
Despois rodou con varias das actrices máis destacadas: cunha moza Sophia Loren (Desire Under the Elms), Silvana Mangano (This Angry Age, 1958), baixo a dirección de René Clement, Audrey Hepburn (Green Mansions, 1959) e a debutante Jane Fonda (Tall Story).
Despois de participacións aclamadas en Broadway, como Té e simpatía con Joan Fontaine, interpretou o protagonista Norman Bates no filme Psicose.
Despois rodou Phaedra con Melina Mercouri, baixo a dirección de Jules Dassin, e realizou o papel de Joseph K. na adaptación ao cinema da obra de Franz Kafka O proceso, dirixida por Orson Welles. Tamén protagonizou Le scandale de Claude Chabrol e participou na superprodución Arde París? (1966) de René Clement. Posteriormente Perkins regresou aos Estados Unidos para realizar o papel dun mozo asasino en Pretty Poison (1968), o cal afectou o resto da súa carreira cinematográfica, que na década de 1970 entrou en declive. A pesar de todo, participou en filmes tan destacados como The Life and Times of Judge Roy Bean de John Huston, Asasinato no Orient Express (1974) e Mahogany (1975). Tamén coescribiu o guión do filme The Last of Sheila (1973) xunto co compositor Stephen Sondheim.
Aínda que a súa actividade no cinema perdeu forza nos anos setenta, Perkins seguiu gozando de éxito nos escenarios de Broadway: en 1974 con Equus, e en 1979 con Romantic Comedy, montaxe teatral que case chegou ás 400 representacións.
Protagonizou nos anos 1980 as secuelas e a precuela de Psicose: Psycho II (que foi un grande éxito de público), Psycho III (que dirixiu el mesmo) e Psycho IV: The Beginning. A pesar do éxito, a maioría dos seus traballos posteriores foron en telefilmes.
En 1991 recibiu o Premio Donostia á súa carreira, outorgado polo Festival de Cinema de Donostia. Nesas datas rodou o filme español Los gusanos no llevan bufanda, comedia dirixida por Javier Elorrieta.
Perkins foi diagnosticado co VIH durante a rodaxe de Psycho IV: The Beginning, e faleceu na súa casa dos Ánxeles o 12 de setembro de 1992 por unha pneumonía relacionada coa SIDA[1][2][3] con 60 anos.[4] A súa urna, coa inscrición "Don't Fence Me In", está nun altar nunha terraza da súa casa nos outeiros de Hollywood.[5]
Vida privada[editar | editar a fonte]
Perkins era extremadamente tímido, especialmente en compañía das mulleres.[6] Segunda a súa biografía póstuma Split Image de Charles Winecoff, tivo exclusivamente relacións homosexuais ata finais da trintena, incluídos o actor Tab Hunter, o artista Christopher Makos, e bailarín Rudolf Nureyev, o compositor Stephen Sondheim e o coreógrafo Grover Dale.[7] Perkins tamén foi descrito como un dos dous grandes homes na vida do compositor francés Patrick Loiseau.[8]
Perkins tivo a súa primeira experiencia heterosexual aos 39 anos coa actriz Victoria Principal[9][10] durante a rodaxe de The Life and Times of Judge Roy Bean en 1971.[6][11] Coñeceu a fotógrafa Berinthia "Berry" Berenson, irmá máis nova da actriz e modelo Marisa Berenson, nunha festa en Manhattan en 1972.[6] Casaron cando el tiña 41 anos e ela 25, o 9 de agosto de 1973 e tiveron dous fillos, o director Oz Perkins (nado en 1974) e o músico Elvis Perkins (nado en 1976).[12] Perkins e Berenson permaneceron casados ata a súa morte. En 2001, o día antes do noveno cabodano de Perkins, a súa esposa faleceu aos 53 anos nos atentados do 11 de setembro a bordo do voo 11 de American Airlines mentres volvía á súa casa a California tras unhas vacacións no Cabo Cod.[13]
Filmografía[editar | editar a fonte]
Ano | Título | Personaxe | Notas |
---|---|---|---|
1953 | The Actress | Fred Whitmarsh | |
1956 | Friendly Persuasion | Josh Birdwell | |
1957 | Fear Strikes Out | Jim Piersall | |
1957 | The Lonely Man | Riley Wade | |
1957 | The Tin Star | Sheriff Ben Owens | |
1957 | This Angry Age | Joseph Dufresne | Título alternativo: The Sea Wall |
1958 | Desire Under the Elms | Eben Cabot | |
1958 | The Matchmaker | Cornelius Hackl | |
1959 | Green Mansions | Abel | |
1959 | On the Beach | Tte. Peter Holmes – Royal Australian Navy | |
1960 | Tall Story | Ray Blent | |
1960 | Psycho | Norman Bates | |
1961 | Goodbye Again | Philip Van der Besh | |
1962 | Phaedra | Alexis | |
1962 | Five Miles to Midnight | Robert Macklin | |
1962 | The Trial | Josef K | |
1963 | Le glaive et la balance | Johnny Parsons | |
1964 | Une ravissante idiote | Harry Compton / Nicholas Maukouline | |
1965 | The Fool Killer | Milo Bogardus | |
1966 | Arde París? | Sgt. Warren | |
1967 | Le scandale | Christopher Belling | |
1968 | Pretty Poison | Dennis Pitt | |
1970 | Catch-22 | Chaplain Tappman | |
1970 | WUSA | Rainey | |
1970 | How Awful About Allan | Allan Colleigh | Telefilme |
1971 | Alguén detrás da porta | Laurence Jeffries | |
1971 | A década prodixiosa | Charles Van Horn | |
1972 | Play It as It Lays | B.Z. Mendenhall | |
1972 | The Life and Times of Judge Roy Bean | Reverend LaSalle | |
1973 | The Last of Sheila | — | Coguionista con Stephen Sondheim |
1974 | Lovin' Molly | Gid Frye | |
1974 | Asasinato do Orient Express | Hector McQueen | |
1975 | Mahogany | Sean McAvoy | |
1978 | Remember My Name | Neil Curry | |
1978 | First, You Cry | Arthur Heroz | Telefilme |
1978 | Les Misérables | Javert | Telefilme |
1979 | Winter Kills | John Cerruti | |
1979 | Twee vrouwen | Alfred Boeken | |
1979 | The Black Hole | Dr. Alex Durant | |
1980 | North Sea Hijack | Lou Kramer | Títulos alternativos: ffolkes e Assault Force |
1980 | Deadly Companion | Lawrence Miles | Título alternativo: Double Negative |
1983 | The Sins of Dorian Gray | Henry Lord | Television film |
1983 | Psycho II | Norman Bates | |
1984 | Crimes of Passion | Reverend Peter Shayne | |
1986 | Psycho III | Norman Bates | Tamén director |
1988 | Destroyer | Robert Edwards | |
1988 | Lucky Stiff | — | Director |
1989 | Edge of Sanity | Dr. Henry Jekyll / Jack "The Ripper" Hyde | |
1990 | Daughter of Darkness | Anton / Prince Constantine | Telefilme |
1990 | I'm Dangerous Tonight | Professor Buchanan | Telefilme |
1990 | Psycho IV: The Beginning | Norman Bates | Telefilme |
1991 | A Demon in My View | Arthur Johnson | |
1992 | Los gusanos no llevan bufanda | El Mecano | |
1992 | In the Deep Woods | Paul Miller, P.I. | Telefilme |
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Goodman, Mark (28 de setembro de 1992). "One Final Mystery". Vol. 38, No. 13. People. Consultado o 22 de agosto de 2013.
- ↑ Weinraub, Bernard (16 de setembro de 1992). "Anthony Perkins's Wife Tells of 2 Years of Secrecy". The New York Times. Consultado o 22 de agosto de 2013.
- ↑ Ferrell, David (13 de setembro de 1992). "Anthony Perkins, 60, Dies; Star of 'Psycho' Had AIDS". Los Angeles Times. Consultado o 22 de agosto de 2013.
- ↑ "Anthony Perkins". TV Guide. Consultado o 22 de agosto de 2013.
- ↑ Wilson, Scott. Resting Places: The Burial Sites of More Than 14,000 Famous Persons, 3d ed.: 2 (Kindle Locations 36782-36783). McFarland & Company, Inc., Publishers. Kindle Edition.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 Darrach, Brad (13 de xuño de 1983). "Return of Psycho". People 19 (23). Consultado o 3 de xaneiro de 2009.
- ↑ Winecoff, Charles (1996). Split Image: The Life of Anthony Perkins. New York City: Dutton. ISBN 0-525-94064-2.
- ↑ "La MST de Dave: son compagnon raconte…". Closer (en francés). 2 de maio de 2012. Consultado o 3 de novembro de 2016.
- ↑ "Great Factoids". People. 6 de marzo de 1989. Arquivado dende o orixinal o 20 de setembro de 2015. Consultado o 24 de marzo de 2016.
- ↑ Kennedy, Dana (20 de setembro de 1996). "Split Image: The Life of Anthony Perkins". Entertainment Weekly. Consultado o 5 de febreiro de 2017.
- ↑ Tina Gianoulis. "Perkins, Anthony (1932-1992)". GLBTQ Encyclopedia. Arquivado dende o orixinal o 11 de outubro de 2007. Consultado o 18 de xuño de 2007.
- ↑ Hopkinson, Amanda (14 de setembro de 2001). "Berry Berenson". The Guardian. Consultado o 28 de agosto de 2009.
- ↑ Hopkinson, Amanda (14 de setembro de 2001). "Berry Berenson". The Guardian (Londres).
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
![]() |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Anthony Perkins ![]() |
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Bergan, Ronald: Anthony Perkins: A Haunted Life. Londres: Little, Brown and Company, 1995; ISBN 0-316-90697-2.
- Hilton, Johan: Monster i garderoben: En bok om Anthony Perkins och tiden som skapade Norm Bates. Estocolmo: Natur & Kultur, 2015; ISBN 978-91-271-3430-0. (en sueco)
- Capua, Michelangelo "Anthony Perkins. Prigioniero della Paura". Torino, Lindau, 2003; ISBN 978-8867082759
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
- Psycho star Anthony Perkins on playing Norman Bates
- Anthony Perkins interviewed by Mike Wallace en The Mike Wallace Interview 22 de marzo de 1958