Anfiteatro de Tarraco

Conxunto arqueolóxico de Tarraco
	Anfiteatro de Tarragona
Patrimonio da Humanidade - UNESCO
País	España
Localización	Tarragona Cataluña
Tipo	Cultural
Criterios	II, III
Inscrición	2000
Rexión da UNESCO	Europa e ; América do Norte
Identificador	875-007
	v; c; e;

O anfiteatro de Tarraco é un edificio romano construído preto do mar, tras a muralla da cidade de Tarraco (actual Tarragona), capital da provincia romana Hispania Citerior Tarraconensis. Constitúe, xunto con outras localizacións, o conxunto arqueolóxico de Tarraco, que forma parte do Patrimonio da Humanidade dende o ano 2000, sendo o seu código de inscrición 875-007.

A función do anfiteatro[editar | editar a fonte]

Nel tiñan lugar todo tipo de espectáculos, coma a munera (loita de gladiadores), as venationes (loitas con animais) e as execucións públicas. Construíuse preto do mar na parte baixa da cidade para proporcionar un aceso doado ao público asistente as funcións e facilitar o desembarco na praia dos animais empregados. No ano 259, Fructuoso de Tarragona e os seus diáconos foron martirizados neste lugar, feito que foi conmemorado no século VI mediante a construción dunha basílica visigoda adicada a estes mártires na propia situación do anfiteatro.

Características técnicas[editar | editar a fonte]

Data de construción: século II d.C.
Capacidade: 14.000 persoas
Forma arquitectónica: elipse
Dimensións: 109,5 x 86,5 metros (en forma elíptica)
Estancias: Baixo a area onde tiñan lugar os espectáculos atopábanse as fossae ou estancias subterráneas para os animais e os gladiadores, que contaban cun montacargas para erguelos ata a area do anfiteatro. A cavea era a bancada e estaba dividida en tres maenianae ou sectores, separados por muros e corredores para distribuír aos espectadores segundo a súa clase social. Un podium de 3,25 metros de altura separaba a area das bancadas.