Andréa del Fuego

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaAndréa del Fuego

Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento1975 Editar o valor em Wikidata (48/49 anos)
São Paulo, Brasil Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeBrasil Editar o valor em Wikidata
EducaciónUniversidade de São Paulo Editar o valor em Wikidata
Actividade
Ocupaciónescritora , novelista Editar o valor em Wikidata
LinguaLingua portuguesa Editar o valor em Wikidata
Premios

Andrea Fátima dos Santos, coñecida como Andréa del Fuego, nada en São Paulo en 1975, é unha escritora brasileira.[1]

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Andréa del Fuego naceu na cidade de São Paulo, en 1975. Licenciada en Filosofía pola Universidade de São Paulo, é autora de novelas, contos e libros xuvenís. Na adolescencia tivo formación técnica en publicidade, época en que escribía contos eróticos na radio 89 FM, e recibiu o convite para crear unha sección de respostas a dúbidas sobre sexo como un personaxe. O editor da publicación, con todo, pide que a escritora invente un pseudónimo como columnista. Por suxestión da súa sogra, a autora adopta o nome Andréa del Fuego non só na columna, tamén en toda a súa carreira.[2]

É autora da novela Os Malaquias publicada na Alemaña, Italia, Francia, Israel, Romanía, Suecia, Portugal e a Arxentina. As Miniaturas, foi publicado na Arxentina e en Francia. Autora tamén da triloxía de contos Minto enquanto posso, Nego tudo e Engano seu, dos xuvenís Sociedade da Caveira de Cristal, Quase caio e Irmãs de pelúcia. Integra as antoloxías: Geração Zero Zero, Popcorn Unterm Zuckerhut (Alemaña), Other Carnivals: New Stories (Inglaterra), Brésil 25 (Francia) entre outras.

Ao lado doutras autoras brasileiras contemporáneas, como Índigo, Cecília Giannetti e Carol Bensimon, tivo un conto publicado na colectánea Histórias femininas (editora Scipione, 2011). Forma parte da chamada "xeración blog", primeira xeración de escritores brasileiros que empezou a utilizar de forma sistemática e masiva Internet como medio creativo e ferramenta de divulgación.[3]

Leva obradoiros de escrita criativa e investiga a obra de Raduan Nassar na área da Filosofía (USP).[4]

Como colunista do programa Entrelinhas, da TV Cultura, produciu materias sobre autores como Murilo Rubião, Roberto Bolaño, Ana Akhmatova, Julio Cortázar e Enrique Vila-Matas.

Obras publicadas[editar | editar a fonte]

Novelas[editar | editar a fonte]

  • Os Malaquias (2010). Língua Geral. Conta a historia de tres irmáns que fican orfos cando seus pais son atinxidos por un raio.[5]
  • As Miniaturas (2013). Companhia das Letras.
  • Sofia, o cobrador e o motorista

Contos[editar | editar a fonte]

  • Minto enquanto posso (2004). Ed. O Nome da Rosa.
  • Nego tudo (2005). Fina Flor.
  • Engano seu (2007). Ed. O Nome da Rosa.
  • Nego fogo (2009). Dulcinéia Catadora.

Infanto-xuvenís[editar | editar a fonte]

  • Blade Runner (2007). Mojo Books.
  • Crônica (2008). Editora Escala Educacional.
  • Quase caio (2008). Escala Educacional.
  • Sociedade da Caveira de Cristal (2013). Scipione.

Infantil[editar | editar a fonte]

  • Irmãs de pelúcia (2010). Scipione.

Participacións en antoloxías[editar | editar a fonte]

  • Os cem menores contos brasileiros do século (Ateliê Editorial, Org. Marcelino Freire, 2004)
  • 30 mulheres que estão fazendo a nova literatura brasileira (Editora Record Org. Luiz Ruffato, 2005)
  • Geração zero zero (Editora Língua Geral, Org. Nelson de Oliveira, 2011)
  • Escritores escritos (Editora Flaneur, Org. Victoria Saramago, 2010)
  • Galeria do sobrenatural (Terracota Editorial, Org. Silvio Alexandre, 2009)
  • 90-00 Cuentos brasileños contemporáneos (Ediciones Copé, selo editorial da Petroperu – Org. Maria Alzira Brum Lemos e Nelson de Oliveira; tradução de Alan Mills e José Luis Sansáns, 2009, Peru)
  • Futuro presente (Editora Record, Org. de Nelson de Oliveira, 2009)
  • Um rio de contos – antologia luso-brasileira (Editorial Tágide – Org. de Celina Veiga de Oliveira e Victor Oliveira Mateus, 2009, Portugal)
  • O livro vermelho dos vampiros (Editora Devir – Org. Luiz Roberto Guedes, 2009)
  • Blablablogue (Editora Terracota – Organização de Nelson de Oliveira, 2009)
  • O Pequeno Príncipe me disse (Editora Luk – Organização de Sheila Dryzun, 2009)
  • Pitanga – 52 micro-contos (Editorial Pitanga – Organização de Luísa Coelho, 2008, Portugal)
  • Capitu mandou flores (Geração Editorial – Organização de Rinaldo de Fernandes, 2008)
  • Contos de algibeira (Casa verde – Organização de Lais Chaffe, 2007)
  • 35 segredos para chegar a lugar nenhum (Bertrand Brasil – Organização de Ivana Arruda Leite, 2007)
  • 69/2 contos eróticos (Editora Leitura – Organização de Ronald Claver, 2006)
  • Doze (Editora Demônio Negro – Organização de Vanderley Mendonça, 2006)
  • Fábulas da Mercearia – uma antologia bêbada (Editora Ciência do Acidente – Org. Joca Reiners Terron, 2004)

Premios[editar | editar a fonte]

  • 2011: Finalista dos Premios São Paulo de Literatura e Jabuti (na categoría novela).[6]
  • 2011: Prémio Literário José Saramago,[7] por Os Malaquias.
  • Premio Literatura Para Todos do Ministerio da Educación coa novela Sofia, o cobrador e o motorista

Notas[editar | editar a fonte]

  1. "Oficina de miniconto com a escritora Andréa del Fuego na Lapa. Authos Pagano" (en portugués). Consultado o 2020-07-10. 
  2. Cultural, Instituto Itaú. "Andréa Del Fuego". Enciclopédia Itaú Cultural (en portugués). Consultado o 2020-07-10. 
  3. "Andréa del Fuego" (en castelán). 2020-03-27. 
  4. "Andrea del Fuego". www.sympla.com.br (en portugués). Consultado o 2020-07-10. 
  5. Fidelizarte. "Andréa del Fuego". Portal da Literatura (en portugués). Consultado o 2020-07-10. 
  6. "Andréa del Fuego. Wook". www.wook.pt (en portugués). Consultado o 2020-07-10. 
  7. Literatura: Andréa del Fuego vence Prémio Saramago com "Os Malaquias". Expresso, 25 de outubro de 2011