Anatolii Karpov

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Anatolii Kárpov
Nacemento23 de maio de 1951 (72 anos)
Lugar de nacementoUnión Soviética Zlatoust
Nacionalidade Rusa
Alma máterEconomics Faculty of Saint Petersburg State University
OcupaciónXogador de xadrez
Premiosworld chess champion, Orde de Lenin, Chess Oscar, Chess Oscar, Chess Oscar, Chess Oscar, Chess Oscar, Chess Oscar, Chess Oscar, Chess Oscar, Chess Oscar, Order "For Merit to the Fatherland", 3rd class, Bandeira Vermella do Traballo, Orden da Amistade, Order of Merit (Ukraine), 3rd class, Order of Merit (Ukraine), 2nd class, Order of St. Sergius of Radonezh 2nd class, Mestre Honorário de Desportos da União Soviética, Order of Holy Prince Daniel of Moscow 2nd class, sen etiquetar, Ordem de Maio, Ordem Olímpica, Order "For Merit to the Fatherland", 2nd class, Government Prize of the Russian Federation, Russian Federation's Government Award, Order of St. Sergius of Radonezh, Order of St. Nestor the Chronicler, Golden Calf e sen etiquetar
Na rede
http://aekarpov.com/
IMDB: nm0440024 Allocine: 35537 Allmovie: p119946
Facebook: officialKarpov Twitter: karpovanatolye Instagram: karpov.chess.official Editar o valor em Wikidata
editar datos en Wikidata ]

Anatolii Evguenevich Karpov, nado o 23 de maio de 1951 en Zlatoust, é un xadrecista profesional ruso. Foi Campión do mundo de xadrez no período 1975-1985 e, para a FIDE, no 1993-1999. En abril de 2007, na lista da FIDE, ocupaba o posto 39º do mundo cun Elo de 2668 e número 11 de Rusia. O seu mellor Elo é de 2780, logrado en xullo de 1994.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Karpov gañou o Campionato da URSS de xadrez, en 3 ocasións, nos anos 1976 e 1983 en solitario, e en 1988 compartindo o primeiro posto con Garry Kasparov. A súa carreira foi exitosa desde moi cedo. Converteuse no mestre nacional máis novo da Unión Soviética en 1966 aos 15 anos de idade, e en 1969 gañou o campionato mundial xuvenil.

Foi nomeado Mestre do Deporte da URSS en 1966, Mestre Internacional en 1969 e, ao ano seguinte, obtivo a norma de Gran Mestre Internacional.

Os seguintes anos viron unha rápida consolidación, e en 1973 obtivo o segundo lugar no campionato soviético e o primeiro no torneo internacional de Leningrado, o que lle deu dereito a participar nos matches de candidatos. Tras vencer en cuartos de final a Lev Polugaevski, debeu enfrontarse ao ex-campión mundial Boris Spassky, a quen derrotou, convincentemente e contra todo prognóstico, por 4-1 (as táboas non contaban). Na final derrotou a Viktor Korchnoi por un estreitísimo 12.5-11.5.

O anterior deulle o dereito a enfrontarse a Robert Fischer pola coroa mundial, pero a renuncia do estadounidense a defender o seu título converteuno en 1975 no 12º campión mundial sen necesidade de xogar un match. Esta situación levouno a probar que era efectivamente o xogador máis forte do mundo, e non un campión de papel, obxectivo que cumpriu con pleno éxito defendendo o seu título en 1978 (en Baguio) e 1981 (en Merano) ante Viktor Korchnoi con resultados de 6-5 e 6-3 respectivamente (as táboas non contaban). Ademais gañou innumerables torneos e foi o líder indiscutido ata a aparición de Garri Kasparov, con quen se enfrontaría durante máis dunha década nunha rivalidade tan forte e apaixonante como poucas na historia do deporte. En 1984 debeu defender o seu título contra el, e tras unha polémica cancelación (tras liderar 5-0 o aspirante achegouse a 5-3 pero o match prolongouse máis de tres meses) mantívose como campión ata 1985, ano en que foi batido por Kasparov. Tras este perdeu tres apretadísimos encontros: En Leningrado 1986 por 12.5-11.5, en Sevilla 1987 12-12 (o campión Kasparov mantiña o título en caso de empate) e en Nova York-Lión 1990 12.5-11.5. Recuperou o título en 1993 nun match contra Jan Timman en Yakarta tralo cisma no cumio do xadrez mundial que creou dous campionatos do mundo, ao separarse Kasparov da Federación Internacional para crear a Asociación Profesional de Xadrez. Este novo título, no entanto, non se equiparaba ao que ostentou ata 1985, precisamente polo ambiente dividido en que se xera, e a que Kasparov continuaba ostentando o número un da clasificación. De calquera xeito, defendeu o seu título novamente en 1998 contra Viswanathan Anand, nun disputado e axitado match.

Nesta época considérase o seu maior éxito a súa actuación no Torneo de Linares 1994, o torneo máis forte da historia ata ese momento, e onde se impuxo cunha marxe de 2.5 puntos sobre os segundos (Kasparov e Xírov). O seu resultado de 11/13 nun torneo de media ELO 2685 é o máis forte rexistrado na historia (se se exceptúa o 11/11 de Fischer no campionato dos Estados Unidos 1963-1964 que cualifica como "infinito", pero contra unha oposición de nivel moitísimo menor).

Logo das actuacións referidas de 1994 e 1998, que se consideran dignas da súa calibre aínda, o ex-campión mundial segue xogando activamente, pero non no altísimo nivel que antes mantiña. Finalmente ata se negou a defender o seu título da FIDE por incompatibilidade de opinións, e pouco a pouco afastouse dos primeiros postos da clasificación oficial. Pero mantén un alto nivel, e segue participando especialmente en torneos de xadrez rápido, nos cales non amosa declive.

Para finalizar, Karpov tamén realizou outro tipo de actividades importantes, como poden ser: Deputado do Congreso de Rusia, Presidente do Fondo Internacional para a Paz e Presidente da Comisión para os damnificados de Chernóbil.

Anterior:
Bobby Fischer
Campión do mundo de xadrez
1975–1985
Seguinte:
Garry Kasparov
Anterior:
Garry Kasparov
Campión do mundo de xadrez da FIDE
1993–1999
Seguinte:
Alexander Khalifman