Anagnórise (novela)

Engadir ligazóns
Na Galipedia, a Wikipedia en galego.

Para o recurso narrativo véxase: Anagnórise.
Anagnórise
Detalle da capa na edición da BG120
Título orixinalAnagnórise : novela de amor
Autor/aMaría Victoria Moreno
OrixeGalicia
LinguaGalega
ColecciónÁrbore / Costa Oeste / BG120
Xénero(s)Narrativa
EditorialEditorial Galaxia
Data de pub.1988
Páxinas150
ISBNISBN 84-8288-746-7
[ editar datos en Wikidata ]

Anagnórise é unha novela amorosa de María Victoria Moreno, publicada pola Editorial Galaxia en 1988,[1] da que se fixeron varias reedicións e traducións.

“ Para os meus alumnos de Vilalonga, que me aledaron os días en que eu enfiaba esta historia, que me regalaron o bolígrafo co que a escribín. ”

Segundo Montse Pena [2] "A novela pódese ler en clave de texto feminista iconoclasta, porque os prexuízos machistas do protagonista son transformados continuamente pola muller adulta... que o acolle no seu coche, en que se agudizan as características da empatía, a capacidade comunicativa e a sensibilidade".

Trama[editar | editar a fonte]

Nicolau Arís é un rapaz das Rías Baixas que ten problemas na súa casa e decide deixalo todo e marchar a Madrid en autostop. Recólleo Xulia Andrade, unha escritora da zona, aínda que durante a viaxe non se din como se chaman. Nun principio el está descontento porque o recollese unha muller, pero sorpréndese ao ver que ela sabe moito de coches. Detéñense a comer polbo á feira nunha pequena vila, e despois fan unha excursión a un mosteiro feminino. Despois de estar a piques de bater frontalmente contra un camión, detéñense nunha área de servizo.

Durante a viaxe Nicolau explícalle que marcha porque logo de que cinco anos atrás a súa irmá máis nova morrese afogada, a súa nai comezou a beber e o seu pai embarcou nun pesqueiro. Amais, sofre por desamor cunha rapaza e por desencontros cun amigo seu. Estas conversas coa condutora sérvenlle a Nicolau para ser consciente de si mesmo. O título da novela fai referencia á anagnórise[3], un topos clásico da trama narrativa -especialmente do teatro- no que un personaxe é recoñecido por outros (ou se dá conta el mesmo) na súa verdadeira identidade.

Ao chegaren a Madrid sepáranse. Ela marcha a un hotel, e déixalle o seu contacto. El vai a un piso cuns amigos, e lévalles medio quilo de haxix para fumar e vender. Unha semana despois Nicolau vai ao hotel para ver a Xulia, pero en recepción dinlle que ela morreu nun accidente de tráfico. De regreso a Galicia, no camposanto descobre que Natalia, a súa namorada, é filla de Xulia.

Edicións e traducións[editar | editar a fonte]

Apareceu nas coleccións Costa Oeste, Árbore e Biblioteca Galega 120.

  • Foi traducida ao castelán pola propia autora co título de Natalia: Anagnórisis publicado en 1989 por Pirene Editorial[4].
  • Ao éuscaro por Joxe Azurmendi como Izen baten bila publicado en 1997 por Euskal Liburu eta Kantuen Argitaldaria [5][6].
  • Ao catalán por J. C. Ortega e Xulio Ricardo Trigo co título de Natalia: Anagnòrisi publicado en 1999 por Tàndem Edicions, Col. La moto[7].

Narración[editar | editar a fonte]

A traseira dun Toyota Estima Lucida. Unha imaxe deste modelo de coche ilustrou algunha das edicións.[8]

O relato está posto en boca dun narrador intradiexético en primeira persoa que combina o monólogo interior co diálogo coa outra protagonista da obra para transmitir os seus pensamentos e preocupacións.[9]

Espazo[editar | editar a fonte]

A acción desenvólvese a xeito de "road-movie"[10] nunha viaxe en coche desde un punto indeterminado da costa galega ata Madrid e combina referencias a espazos reais (Madrid, Benavente…) con outros inventados, aínda que con raíz claramente galega (Vilanova da Abra, Vilalonga,[11] monte Brandariz…[12])

Tempo[editar | editar a fonte]

A maior parte da acción desenvólvese nun día de primavera [13] desde algún momento posterior ás nove da mañá (hora na que o protagonista comeza a facer autostop), cando o colle a condutora do coche e a caída da noite,[14] cando chegan a Madrid. O penúltimo capítulo narra os aproximadamente dez días que Nicolau pasa en Madrid e o último sitúase no momento do enterro de Xulia.

Personaxes[editar | editar a fonte]

Nicolau Arís é un rapaz de 17 anos, confuso e inseguro, que foxe dos seus problemas pensando que en Madrid todo será mellor pero axiña se desengana e cando sabe que Xulia morreu, madura de golpe.

Xulia, de quen non se sabe a súa identidade ata o final, é unha muller adulta, tamén cos seus problemas e contradicións, que serve de contrapunto [9] a Nicolau e o fai ver as cousas dende outro punto de vista.

Marcos é o “amigo” de Nicolau, co que se atopa en Madrid e quen o convenceu de que Natalia lle fora infiel con el.

Natalia, que só aparecerá no capítulo final, é a moza de Nicolau e verdadeiro motor do comportamento deste.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. ↑ Ficha do libro na BNE
  2. ↑ Pena Presas, Montse (2018). A voz insurrecta. María Victoria Moreno, entre a literatura e a vida. Galaxia. p. 56-59. ISBN 978-84-9151-156-4. 
  3. ↑ Portal das Palabras (ed.). "anagnórise". Consultado o 15 de maio de 2018. 
  4. ↑ Ficha Arquivado 11 de marzo de 2018 en Wayback Machine. en Biblioteca de tradución galega
  5. ↑ Ficha Arquivado 11 de marzo de 2018 en Wayback Machine. en Biblioteca de tradución galega
  6. ↑ Izen baten bila imaxe da portada.
  7. ↑ Ficha Arquivado 11 de marzo de 2018 en Wayback Machine. en Biblioteca de tradución galega
  8. ↑ Anagnórise en Google Books.
  9. ↑ 9,0 9,1 Vilavedra, D. et al. (2000). Diccionario da literatura galega. III. Obras. Galaxia. p. 29. ISBN 84-8288-365-8. 
  10. ↑ Soto Meijomence, Alejandra (2007). "María Victoria Moreno". CCG. 
  11. ↑ Moreno 1988, p. 108.
  12. ↑ Moreno 1988, p. 137.
  13. ↑ Moreno 1988, p. 110.
  14. ↑ Moreno 1988, p. 111.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]

Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Anagnórise_(novela)&oldid=6597814»