Amador Martínez Fernández
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 14 de agosto de 1914  Vilachá, España |
| Morte | xaneiro de 2007 (92 anos) París, Francia |
| Datos persoais | |
| Outros nomes | Ramón |
| País de nacionalidade | España |
| Actividade | |
| Ocupación | sindicalista , militar , guerreiro |
Amador Martínez Fernández, coñecido como Ramón, nado en Vilachá (A Pobra do Brollón) o 14 de agosto de 1914 e finado en París en xaneiro de 2007, foi un sindicalista, militar e guerrilleiro galego.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Os seus pais rexentaban unha tenda de ultramarinos e un estanco que funcionaba tamén como a escola da aldea. Aos 15 anos traballaba na construción do ferrocarril de Monforte de Lemos e afiliouse á UGT. En 1933 sufriu persecución polo seus enfrontamentos cos fascistas. Á raíz da revolución de Asturias de 1934, afiliouse ás Xuventudes Comunistas. Debido a súa participación nos movementos de protesta mineiros ten que pasar á clandestinidade. En 1935 empezou o servizo militar no exército do aire en Cuatro Vientos (Madrid). En 1936 estaba no exército e permaneceu leal á República. Ascendido a cabo foi nomeado instrutor dos ferroviarios no convento de Príncipe de Vergara (Madrid). Pouco despois foi enviado de novo a Cuatro Vientos como instrutor da columna do tenente coronel Rubio. Ingresou no corpo de Garda de Asalto, destinado no 5º Grupo do mesmo. A causa das feridas producidas por dous tiros na cabeza, pasou un mes no hospital de Cuenca. Durante a guerra algúns dos seus familiares foron asasinados e o seu irmán Ramón foi capturado en 1939 pola participación na guerrilla. Foi deportado a Pamplona e sentenciado a 30 anos aínda que logo cumpriu unha condena de 15.
Ao rematar a guerra pasou a Francia por Puigcerdà e foi internado no campo de refuxiados de Sepfonds, Tarne et Garonne. Escapou do campo e pasou a formar parte da resistencia francesa. Durante estes anos pasou a súa vida entre cárceres, campos de concentración. Escapou do campo de Noé en xaneiro de 1944. Incorporouse ao maquis e rematada a Guerra Mundial, volveu á clandestinidade traballando para o PCE. Nos anos 50 fixo de guía nos pasos de Francia a España. Foi enviado á Galicia a principios de 1960 baixo o nome falso de "Ramón", permanecendo no país ata 1965 levando a cabo a reorganización do Partido Comunista. En París traballou na Editorial Ebro, do PCE, e formou parte do primeiro Comité Central do Partido Comunista de Galicia.
Recibiu o Premio 10 de Marzo outorgado polo Sindicato Nacional de Comisións Obreiras de Galicia en 1998.
Finou en París en xaneiro de 2007.[1]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Alonso Montero, Xesús (27-1-2007). "Morre en París, aínda no exilio, «Ramón»". La Voz de Galicia: 11.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Santidrián Arias, Víctor Manuel (2006). Asociación Cultural Memoria Histórica Democrática, ed. "Amador Martínez e a xeración comunista da República" in A II República e a Guerra Civil. Actas dos traballos presentados ao II Congreso da Memoria (PDF). Culleredo. pp. 117–140. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 05 de decembro de 2013. Consultado o 7 de abril de 2014.