Alfonso S. Palomares

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
(Redirección desde «Alfonso Sobrado Palomares»)
Infotaula de personaAlfonso S. Palomares

Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento22 de setembro de 1935 Editar o valor em Wikidata (88 anos)
Paradela, España Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeEspaña Editar o valor em Wikidata
EducaciónUniversidade Complutense de Madrid Editar o valor em Wikidata
Actividade
Ocupaciónxornalista , escritor Editar o valor em Wikidata
Xénero artísticoNovela Editar o valor em Wikidata
LinguaLingua castelá e lingua galega Editar o valor em Wikidata
Familia
CónxuxeAna Tutor Editar o valor em Wikidata

Alfonso Sobrado Palomares, nado en Paradela (Calvos de Randín) en 1935, é un xornalista e escritor galego.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Aos 10 anos trasladouse coa súa familia a Ourense, onde estudou no Seminario. Licenciado en Dereito e Xornalismo pola Universidade Complutense de Madrid, desempeñou diversos postos en xornais e revistas españolas. Fundou a axencia Radial Press en 1964 e foi comentarista de política internacional en Sábado Gráfico e Cambio l6. En 1973 fundou e dirixiu a revista Ciudadano e despois dirixiu Posible e Leer. Foi comentarista de política internacional en El Periódico de Catalunya, e foi nomeado director da Axencia EFE en 1986. En 1997 incorporouse ao Grupo Zeta como Director de Relacións Internacionais e Asesor Editorial, e comentarista político da revista Tiempo e El Periódico de Catalunya. En 2001 foi nomeado director do Diario Córdoba e editor de Onda Mezquita e en setembro dese ano tomou posesión como Presidente do Consello Social da Universidade de Córdoba.

Dirixiu a Casa de Galicia en Madrid (2006-), foi presidente da Xunta Consultiva do Parque Natural Baixa Limia - Serra do Xurés (2008).

Obra en castelán[editar | editar a fonte]

  • África, la hora de las violencias, 1969.
  • Albert Camus, 1970.
  • Agotando la esperanza, (novela) II Premio Café Gijón.
  • Las linotipias del miedo, 1977 (novela).
  • El socialismo y la polémica marxista, 1979.
  • Una larga sed, 1983 (novela).
  • Te amaré después de siempre, 2001 (novela).
  • Felipe González, el hombre y el político, 2005 (biografía).
  • Antonio Asensio, 2007, con José Oneto (biografía).
  • Los laberintos del espejo, 2010 (novela).
  • El Evangelio de Venus, 2012 (novela).
  • Pyjama party, 2016 (novela).

Premios e recoñecementos[editar | editar a fonte]

Vida persoal[editar | editar a fonte]

Casou con Ana Tutor.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

Notas[editar | editar a fonte]