Alfonso Álvarez Gándara
| Alfonso Álvarez Gándara | |
|---|---|
| Nacemento | 27 de xaneiro de 1939 |
| Lugar de nacemento | Tui |
| Falecemento | 2 de agosto de 2021 |
| Lugar de falecemento | Vigo |
| Nacionalidade | España |
| Ocupación | avogado defensor e político |
| Pai | Darío Álvarez Blázquez |
| Cónxuxe | María Victoria Canella |
| Fillos | Patricia, Iria e Alfonso |
| Irmáns | Darío Álvarez Gándara |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
Alfonso Álvarez Gándara, nado en Tui o 27 de xaneiro de 1939 e finado en Vigo o 2 de agosto de 2021, foi un avogado e político galego.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Fillo de Darío Álvarez Blázquez e irmán do médico e escritor Darío Álvarez Gándara, naceu nunha familia con múltiples conexións coa cultura galega e co galeguismo. Sendo un meniño o pai trasladouse de médico a Vigo, e toda a familia canda el.
Licenciouse en Dereito pola Universidade de Santiago de Compostela en 1960, e desde 1970 exerceu como avogado en Vigo, onde tivo o despacho na céntrica rúa Urzaiz. Nos anos da mocidade foi articulista na prensa galega, e en 1967 recibiu o premio Fernández Latorre polo seu artigo La Iglesia no habla la misma lengua que los gallegos.
Politicamente, durante os últimos anos do franquismo empezou a militar no Consello da Mocedade, axudou a creación da Liga Democrática de Vigo, foi cofundador da Xunta Democrática de Galicia e en 1974 representou a esta plataforma de opositores nas xuntanzas de París onde se argallaba a transición á democracia en España.
Neses anos tamén foi un dos promotores do Movemento Socialista de Galicia e tras a rápida integración deste no Partido Socialista Galego, foi candidato a deputado nas eleccións xerais de 1977, pero non saíu elixido (o PSG obtivera nesa ocasión na provincia de Pontevedra menos do 2% dos votos). Como membro xa do Partido Galeguista, foi elixido concelleiro en Vigo nas eleccións municipais de 1979 ao encabezar as listas de Unidade Galega. Coa crise e ruptura de Unidade Galega a finais de 1980[1], Álvarez Gándara ficou no Partido Galeguista e foi escollido o seu secretario xeral, cargo que ostentou de 1981 a 1983.[2] Nese ano abandonou a política activa.
En paralelo continuou coa súa traxectoria como avogado, de grande relevancia na cidade de Vigo, e foi escollido decano do Colexio de Avogados de Vigo en 1989, posto que mantivo ata 2015[3][2]. Tamén foi presidente do Consello da Avogacía Galega, [2]membro da Comisión Permanente do Consello Xeral da Avogacía Española e membro da Academia de Xurisprudencia e Lexislación.
Galardóns[editar | editar a fonte]
- Cruz Distinguida de Primeirra Clase de San Raimundo de Peñafort.
- Gran Cruz ao Mérito do Consello Xeral da Avogacía Española.
Obras[editar | editar a fonte]
Obras colectivas[editar | editar a fonte]
- Á beira de Beiras. Homenaxe nacional, 2011, Galaxia.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Ojea, Antonio (1980-07-08). "Ruptura en la coalición que gobierna el Ayuntamiento de Vigo". El País (en castelán). ISSN 1134-6582. Consultado o 2021-08-03.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 "Álvarez Gándara: "Vigo no quiere tanto trastorno como supone exigir la capital, sino racionalidad"". Atlántico Diario. 26 de outubro de 2014.
- ↑ Fontán, Marta (19 de marzo de 2015). "Lourdes Carballo toma posesión como decana de los abogados de Vigo y promete "dedicación, diálogo y entrega"". Faro de Vigo.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Barrera, F., ed. (2002). Gallegos. Quién es quien en la Galicia del siglo XXI. El Correo Gallego. p. 29. ISBN 84-8064-113-4.
- Dicionario biográfico de Galicia, Ir Indo Edicións, 2010-2011, Vigo.
