Alexandre Le Roy
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 19 de xaneiro de 1854 Saint-Senier-de-Beuvron, Francia |
| Morte | 21 de abril de 1938 (84 anos) París, Francia |
| Arcebispo católico | |
| 16 de xuño de 1921 – | |
| Arcebispo titular | |
| 16 de xuño de 1921 – Diocese: Q1036074  | |
| Bispo titular | |
| 3 de xuño de 1892 – Diocese: Alinda (en) | |
| Vigairo apostólico | |
| 3 de xuño de 1892 – Diocese: Arquidiocese de Libreville (pt) | |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Francia |
| Relixión | Igrexa católica |
| Actividade | |
| Ocupación | bispo católico (1892–), sacerdote católico (1876–), diácono (1876–) |
| Membro de | |
| Lingua | Lingua francesa |
| Consagración | Abel-Anastase Germain (pt) |
Premios | |
Alexandre Le Roy, C.S.Sp., nado en Saint-Senier-de-Beuvron, no departamento de Mancha o 19 de xaneiro de 1854 e finado en París o 21 de abril de 1938, foi un relixioso espiritano e arcebispo católico latino francés, vigairo apostólico de Gabón de 1892 a 1896, antes de ser elixido superior xeral da súa congregación.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Naceu nunha familia de granxeiros formada por Jean Le Roy e Victoire Grezel, en Saint-Senier-de-Beuvron (Normandía), o 19 de xaneiro de 1854.[1][2] Logo de pasar polo seminario de Coutances, foi ordenado sacerdote da Congregación do Espírito Santo o 10 de agosto de 1876.[2] En 1877 foi enviado a Reunión como profesor, e en 1881 viaxou por vez primeira a África, nunha viaxe misioneira por Tanzania.[1][2]
O 3 de xullo de 1892 foi nomeado vigairo apostólico de Gabón e bispo titular de Alinda.[1] Recibiu a consagración episcopal o 9 de outubro do mesmo ano de mans do bispo de Coutances Abel-Anastase Germain. Como vigairo apostólico foi en contra da política colonial de asimilación dos nativos, ensinando o catecismo aos nenos na súa propia lingua no canto de ensinarlles francés;[1] durante o seu exercicio fundou novas misións no interior de Gabón e fixo unha intensa labor catequética.[1]
O 24 de maio de 1896 foi elixido superior xeral da Congregación do Espírito Santo, cargo que mantivo durante trinta anos, até o 18 de xuño de 1926.[1] Durante ese período foi elevado á dignidade de arcebispo, co título de arcebispo titular de Caria, o 13 de maio de 1921.[3]
Foi membro de varias sociedades académicas, como a Sociedade de Xeografía entre 1906 e 1938, a sociedade Les Amis de l’Éléphant entre 1905 e 1910, e membro titular da primeira sección da Academia de Ciencias de Ultramar dende a súa fundación en 1922 até 1938.[2] Finou en París o 21 de abril de 1938.[1][2]
Obra[editar | editar a fonte]
- Au Kilima-Ndjaro (Afrique orientale). 1893.
- Sur terre et sur l’eau. Voyage d’exploration en Afrique orientale. 1894.
- Un coin de l’Arabie heureuse. — Le Long des côtes d’Aden à Zanzibar. 1894.
- À travers le Zanguebar. Voyage dans l’Oudoé, l’Ouzigoua, l’Oukwèré, l’Oukami et l’Ousagara. 1899.
- Les Pygmées. Négrilles d’Afrique et Négritos de l’Asie. 1905.
- La religion des primitifs. 1908.
- Au Kilima-Ndjaro. Histoire de la fondation d’une mission catholique en Afrique orientale. 1930.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 Yates, Douglas A. (2017). Historical Dictionary of Gabon. Rowman & Littlefield. p. 273. ISBN 9781538110126.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Delmas, Bruno; Capot, Michel (04 de febreiro de 2011). "LE ROY Alexandre". Annuaire prosopographique: la France savante. Comité des travaux historiques et scientifiques, Institut rattaché à l’École nationale des chartes. Consultado o 23/08/2022.
- ↑ Noutras obras (Yates, Douglas A. (2017). Historical Dictionary of Gabon. Rowman & Littlefield. p. 273.) indícase o 13 de maio.
