Alejandrino Fernández Barreiro

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Alejandrino Fernández Barreiro
Nacemento1 de xuño de 1943
Lugar de nacementoLeiro
Falecemento14 de outubro de 2014
Lugar de falecementoA Coruña
NacionalidadeEspaña
Alma máterUniversidade de Santiago de Compostela
Ocupaciónavogado e político
Na rede
Dialnet: 188412
editar datos en Wikidata ]

Alejandrino Fernández Barreiro, nado en Leiro o 1 de xuño de 1943 e finado na Coruña o 14 de outubro de 2014,[1][2] foi un avogado e político galego.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Licenciouse en Dereito na USC (1966) e doutorouse na Universidade de Navarra (1968)[1] cunha tese sobre La previa información del adversario en el proceso privado romano, dirixida por Álvaro D'Ors.[3] Seguiu formándose na Sorbona de París canda a Jean Gaudemet. Despois traballou en Roma xunto a Giovanni Pugliese.

Foi profesor na Universidade de Santiago de Compostela, na UNED e na Universidade de Granada. En 1974 obtivo a Cátedra de Dereito romano da USC. En 1989, trala creación da Universidade da Coruña, pasou a ser catedrático de dereito romano e secretario xeral da mesma,[4] e entre 1991 e 1999 foi Decano da Facultade de Dereito. Entre 2005 e 2013 dirixiu o departamento de Dereito público.

Política[editar | editar a fonte]

Membro do Partido Demócrata Popular, partido integrado en UCD. Foi responsable do departamento de educación durante a Xunta Preautonómica co goberno de Antonio Rosón, e nomeou Ricardo Carballo Calero como presidente da comisión encargada de establecer unhas normas lingüísticas para o uso administrativo. Posteriormente, foi conselleiro de Educación e Cultura[2] no primeiro goberno da Xunta de Galicia, o de Xosé Quiroga Suárez. Deputado no Parlamento de Galicia (1985-1989), e conselleiro de Cultura e Benestar (1986-1987) con Xerardo Fernández Albor,[1] durante o seu mandato púxose en marcha o Centro de Coordinación Bibliotecaria de Galicia. En febreiro de 1988 pasou do Grupo Popular ao de Coalición Galega.


Predecesor:
Víctor Manuel Vázquez Portomeñe
 
Conselleiro de Cultura e Benestar Social
 
1986 - 1987
Sucesor:
Alfredo Conde

Obra[editar | editar a fonte]

  • Los estudios de Derecho romano en Francia después del Código de Napoleón (1970). Roma-Madrid. ASIN B0014P414G
  • Historia del Derecho romano y su recepción europea (2017).(canda a Javier Paricio). Madrid: Marcial Pons. Col. Manuales universitarios. 11ª ed. ISBN 9788491233206
  • Fundamentos de Derecho privado romano (2016). (canda a Javier Paricio). Madrid: Marcial Pons. 9ª ed. ISBN 9788491230816

Vida persoal[editar | editar a fonte]

Estaba casado coa tamén avogada e política Lutgarda García Boente.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. 1,0 1,1 1,2 "El exconselleiro Alejandrino Fernández Barreiro falleció en A Coruña". lavozdegalicia.es. 20-10-2014. Consultado o 08-04-2018. 
  2. 2,0 2,1 García Camiñas, Julio (22-10-2014). "A la muerte de Alejandrino Fernández Barreiro". lavozdegalicia.es. Consultado o 08-04-2018. 
  3. Rodríguez Ennes, Luis. "Alejandrino Fernández Barreiro: adiós a un gran universitario". scielo.com. Consultado o 08-04-2018. 
  4. Castro, Alfonso (19-10-2014). "Alejandrino Fernández Barreiro, romanista". elpais.com. Consultado o 08-04-2018. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]