Aires da miña terra

Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Aires d’a Miña Terra.

Aires da miña terra
2ª edición, de 1881
Título orixinal	Aires d'a miña terra
Autor/a	Manuel Curros Enríquez
Orixe	Galiza
Lingua	galego
Xénero(s)	Lírica
Data de pub.	1880
[ editar datos en Wikidata ]

Aires da miña terra (orixinalmente Aires d'a miña terra) é un poemario de Manuel Curros Enríquez publicado en 1880, con prólogo de José Ogea.

Características

É unha escolma de textos compostos en diferentes momentos e con temática diversa: costumista, intimista e denuncia social. A primeira edición estivo a cargo de Antonio Otero (Ourense, 1880). Na segunda edición, por conta de La Ilustración Gallega y Asturiana (Madrid, 1881), Curros aumentoulle 6 poemas. Na terceira edición, a cargo de Latorre y Martínez Editores, Biblioteca Gallega (A Coruña, 1886), aínda lle engadiu outros 9, incluíndo a edición definitiva un total de 36 composicións.

Foi incluído na Biblioteca Básica da Cultura Galega da Editorial Galaxia, na Biblioteca das Letras Galegas de Edicións Xerais de Galicia, na Biblioteca 114 de El Correo Gallego e na Biblioteca Galega 120 de La Voz de Galicia.

En ocasións adoita publicarse conxuntamente coa outra obra lírica de Curros, A Virxe do Cristal.

Repercusións

S'eu fixen tal mundo que o demo me leve.

O libro de poemas pon de manifesto o seu anticlericalismo ó considerar que a Igrexa non se achega ós pobres e necesitados senón que só defende castes e privilexios. Nesta obra publica o poema "Mirand’ó chau" no que, entre outras cousas escribe o celebre verso S’eu fixen tal mundo, que o demo me leve. A reacción eclesiástica non se fixo esperar e o 28 de agosto dese mesmo ano 1880 o bispo de Ourense Cesáreo Rodrigo condenou e reprobou o libro por conter "proposiciones heréticas, blasfemas, escandalosas”. Prohíbeselles ós fieis a lectura e posesión do libro e remátase excomungando a Curros. Simultaneamente, o bispo de Ourense denunciou diante das autoridades xudiciais o libro. O xulgado de Ourense procesouno por delito contra o libre exercicio dos cultos e ordenou o secuestro dos exemplares en poder do editor e destrución dos moldes de copia, mentres que o autor foi condenado a dous anos e catro meses de cadea e ó pago dunha multa de 250 pesetas. Finalmente, foi absolto na Audiencia da Coruña.

Un verso do poema "¡Ai!" aparece no capítulo XVII da obra Platero e mais eu (1914), de Juan Ramón Jiménez. No capítulo o poeta andaluz di de Curros que era "padre más que poeta".

Traducións

Existen varias traducións ao castelán. A primeira, do ano 1892, foi feita por Constantí Llombart e publicada por Bernardo Rico cun prólogo de Vicente Blasco Ibáñez.

Existen versións posteriores de Xavier Costa Clavell (1987) e de Pablo María Morell González (2008).

Galería de imaxes

• 
  2ª edición, de 1881, en PDF.
• 
  Juício crítico por Waldo A. Insúa, 1883.
• 
  3ª edición, de 1886.

Véxase tamén

Bibliografía

• Carballo Calero, R. (1975) [1963]. Historia da literatura galega contemporánea. Galaxia. ISBN 84-7154-227-7. 
• Casares Mouriño, Carlos (1992). Poesía galega completa, Manuel Curros Enríquez. Galaxia. ISBN 978-84-7154-844-3. 
• Curros Enríquez, M. (1917). Obras completas de Curros Enríquez I (3ª ed.). Madrid: Librería de los Sucesores de Hernando. 
• Pardo Bazán, Emilia (10 de xullo de 1880). "Crítica literaria. Aires da miña terra". Revista de Galicia (13): 181–183. 

• Vilavedra, Dolores, ed. (2000). Diccionario da Literatura Galega. Obras III. Vigo: Editorial Galaxia. pp. 18–21. ISBN 84-8288-365-8. 

Outros artigos

• O divino sainete

Ligazóns externas

Gravacións de son externas

Escolma: "Crebar as liras"

• Aires d'a miña terra, na biblioteca virtual da RAG.
• Aires d'a miña terra na Biblioteca Virtual Galega.