Ada Hitchins

Ada Hitchins

Biografía
Nacemento	26 de xuño de 1891 Tavistock, Reino Unido (pt)
Morte	4 de xaneiro de 1972 (80 anos) Bristol, Reino Unido
Datos persoais
País de nacionalidade	Reino Unido de Gran Bretaña e Irlanda (–1927) Reino Unido
Educación	Universidade de Glasgow
Actividade
Ocupación	química , investigadora
Lingua	Lingua inglesa

Ada Florence Remfry Hitchins, nada en Tavistock, Devon, o 26 de xuño de 1891 e finada en Bristol, o 12 de xuño de 1972 , foi unha química británica, Ada Hitchins illou mostras de minerais de uranio, tomando medicións precisas da masa atómica que proporcionaron a primeira evidencia experimental da existencia de diferentes isótopos . Tamén axudou a descubrir o elemento protactinio .

Traxectoria

Ada Florence Remfry Hitchins graduouse na Universidade de Glasgow en 1913 e comezou os seus estudos na universidade en 1909. Fíxose química e axudou moito á investigación de Frederick Soddy, un químico que deu conferencias na Universidade e gañou o Premio Nobel de Química en 1921.

Ada tomou clases de Matemáticas, Botánica, Xeoloxía e Química Inorgánica durante a súa licenciatura. Obtivo unha Distinción Especial en Química, un Certificado de Xeoloxía e un Certificado de Botánica, entre outros premios durante os seus estudos. Traballou en estreita colaboración con Frederick Soddy no establecemento da teoría da desintegración demostrando o crecemento do radio a partir do uranio. Ela comezou a investigar con Soddy no seu último ano de licenciatura, e cando Soddy trasladouse á Universidade de Aberdeen en 1915, Ada acompañouno e obtivo unha posición como Carnegie Research Fellow. Soddy destacou a contribución de Ada ao traballo de separación e análise nun informe do seu resultado final. En setembro de 1916, Hitchins foi recrutada para traballar nos Laboratorios de Análise de Aceiro do Almirantado e esta experiencia de guerra axudoulle a atopar emprego como química nunha acería de Sheffield, ata que Soddy obtivo os fondos necesarios para contratala de novo. Reincorporouse a ela como asistente técnico en 1921 e en 1922 pasou a ser asistente de investigación privada. Ada deixou o emprego de Soddy en 1927 e trasladouse a Keyia coa súa familia, onde traballou como ensaiadora do goberno e química no Departamento de Minería e Xeoloxía do Goberno Colonial. Retirouse en 1946 e regresou a Inglaterra, onde casou con John Rees Stephens, granxeiro de profesión. Morreu en Bristol en 1972.

Investigación

Uranio e ionio Mineral de uranio

Cando Hitchins traballou por primeira vez con Soddy, os investigadores aínda buscaban novos elementos químicos e aínda non se entendían os isótopos. Xa en 1904, os investigadores formularan a hipótese de que a desintegración do uranio provocaba a creación de radio, pero non estaba claro como ocorreu. En 1907, o radioquímico estadounidense Bertram Boltwood illar o que cría que era un novo elemento intermedio na cadea de desintegración entre o uranio e o radio, o "ionio". Os investigadores finalmente determinaron que o ionio era en realidade un isótopo de torio, 230Th. Soddy pediulle a Hitchins que investigase o ionio. Extraeu selectivamente uranio de mostras de mineral para crear preparacións purificadas de uranio e estableceu unha vida media para o ionio. As súas investigacións tamén mostraron que había unha taxa constante de aumento da cantidade de radio nas súas solucións de uranio, a primeira evidencia experimental directa de que o radio se formou pola desintegración do uranio. Os seus resultados foron publicados en 1915.

Peso atómico do chumbo "torio"

Hitchins axudou a determinar o peso atómico do chumbo baseándose en medicións de minerais radioactivos, traballo que foi importante para desenvolver a comprensión dos isótopos. Frederick Soddy utilizou mostras de chumbo destilado que Hitchins preparou a partir de thorite de Ceilán e proporcionouno a Otto Hönigschmid, quen fixo un traballo importante para confirmar que o peso atómico do chumbo no torio é maior que o do chumbo común. Soddy indicou que Hitchins tamén traballou nas análises reais, no seu informe publicado en 1917. Este traballo demostrou que o peso atómico non era unha constante. Os elementos químicamente puros poden ser mesturas de isótopos con diferentes pesos atómicos.

Actinio e protactinio

John A. Cranston, que tamén viñera de Glasgow a Aberdeen con Soddy como asistente de investigación, foi recrutado en marzo de 1915. Hitchins continuou a investigación de Cranston antes de que ela mesma fose recrutada para traballar en guerra en 1916. Esta investigación deu como resultado a identificación exitosa dun novo elemento na cadea de desintegración entre o uranio-235 e o actinio, máis tarde chamado protactinio. O descubrimento do protactinio completou a primeira versión da táboa periódica proposta por Dmitri Mendeleiev, quen predixo a existencia dun elemento entre o torio e o uranio en 1871. O mesmo isótopo, 231 Pa, foi descuberto independentemente na mesma época por Otto Hahn e Lise Meitner . Soddy e Cranston publicaron o seu artigo en 1918. Aínda que Hitchins non figuraba como coautora, Soddy deulle a Hitchins un crédito significativo polas contribucións que fixera á investigación.

Medición da radioactividade

Nos seus primeiros traballos con Soddy, Hitchins axudou a preparar patróns de radio para a calibración de electroscopios de folla de ouro, usados para medir a radioactividade. Despois de traballar de novo con Soddy en 1921, Hitchins refinou aínda máis as medicións da vida media do ión e determinou as proporcións de isótopos de torio en mostras de minerais. Tamén desenvolveu métodos para extraer elementos radioactivos de minerais e minerais.

Premios e recoñecementos

Frederick Soddy, sempre recoñeceu o papel indispensable de Ada, que foi a súa fiel colaboradora durante máis de quince anos, na consecución do Premio Nobel. Destacou pola súa coidadosa preparación de materiais radioactivos e o seu meticuloso traballo experimental con isótopos de uranio e chumbo, unha contribución crucial á investigación pola que Soddy recibiu o Premio Nobel.