Juan Tallón
(Redirección desde «Xoán Tallón»)
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 1975  (48/49 anos)Vilardevós, España |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Actividade | |
| Ocupación | xornalista , escritor |
| Lingua | Lingua castelá e lingua galega |
  | |
Juan Tallón Salgado, nado en Vilardevós en 1975,[1] é un xornalista e escritor galego.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Licenciado en Filosofía[2], traballa no eido do xornalismo e a comunicación. Foi correspondente do xornal La Región e despois xefe de prensa da Secretaría Xeral de Emigración ata 2008. Despois traballou na Cadena SER, na revista Jot Down, El Progreso,[3] As[4] e El País[5]
Participante en diferentes publicacións colectivas, obtivo coa súa primeira novela o VI Premio Nicomedes Pastor Díaz. Os seus libros afondan na metaliteratura e na derrota.
En Obra maestra (2022) novela o feito de como puido desparecer dun almacén do Museo Raíña Sofía unha enorme escultura de Richard Serra de trinta e oito toneladas.
Obra en galego[editar | editar a fonte]
Narrativa.[editar | editar a fonte]
- A autopsia da novela (2007). Duen de Bux, Ourense.[6] 200 páxs. ISBN 978-8493381790.
- A pregunta perfecta (O caso Aira-Bolaño) (2010). Sotelo Blanco. Medusa Narrativa. 200 páxs. ISBN 978-8478246069.[7]
- Fin de poema (2013). Sotelo Blanco. ISBN 9788478246342. Traducida ao castelán co mesmo título, publicada en 2015 en Alrevés.[8] 160 páxs. ISBN 978-84-16328-15-4.
Ensaio[editar | editar a fonte]
- Jacinto Santiago. Escenario grotesco e exemplar (1998) As Barxas. Ourense : L. Rivas Villanueva. ISBN 84-605-8224-8.
Traducións[editar | editar a fonte]
Obras colectivas[editar | editar a fonte]
- III Certame Literario Monte da Condesa (1997) Santiago de Compostela: Universidade de Santiago de Compostela. 97 pp. (D. L: C-385-1997). Inclúe o seu relato Manuel Murguía: cartas dun loitador, no que se reconstrúe ficticiamente a amizade existente entre Manuel Murguía e Manuel Núñez González.[9]
- Premios Pedrón de Ouro, 2000.
- VI Certame literario do Concello de Ames, 2009, Concello de Ames.
- A garza insomne (2016) Galaxia. Este volume reúne os relatos -finalistas e gañadores- do Certame de Narracións Breves Manuel Murguía entre os anos 2013 e 2015.[10]
Obra en castelán[editar | editar a fonte]
Narrativa[editar | editar a fonte]
- El váter de Onetti (2013). Edhasa. 256 páxs. ISBN 9788435012294.
- Salvaje Oeste (2018). Edhasa. 624 páxs. ISBN 9788467052039.[11]
- Rewind (2020). Anagrama. 216 páxs. ISBN 978-84-339-9892-7.[12] Traducido ao galego polo autor e publicado en Kalandraka (2022) co mesmo título.
- Obra maestra (2022). Anagrama. 328 páxs. ISBN 978-84-339-9941-2.[13]
Ensaio[editar | editar a fonte]
- Libros peligrosos (2014). Larousse. 288 páxs. ISBN 9788416124459.[14]
- Manual de fútbol. Un libro fuera de juego (2014). Edhasa. 128 páxs. ISBN 9788435019972.
- Mientras haya bares (). Círculo de tiza. 542 páxs. ISBN 978-84-944340-6-8.
Premios[editar | editar a fonte]
- Gañador do VI Certame de relatos Francisco Fernández del Riego.
- Gañador do III concurso de Narrativa Erótica A Máquina de Vapor.
- Gañador do IV Premio Pastor Díaz de Novela, por A autopsia da novela.
- Gañador do Premio Modesto R. Figueiredo no 2009, por Era el.
- Finalista do Premio de novela curta Manuel Lueiro Rey no 2010, por A pregunta perfecta.
- Gañador do Premio Lueiro Rey no 2012, por Fin de poema.
- Gañador do Certame Manuel Murguía no 2013, por Consanguíneo[15]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ "Juan Tallón". Circulo de Tiza (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 09 de abril de 2020. Consultado o 2020-03-12.
- ↑ PeoplePill. "Juan Tallón: Xornalista e escritor galego - Biography and Life". peoplepill.com. Consultado o 2020-03-12.
- ↑ "El Progreso de Lugo: Periódico líder de Lugo y su Provincia". El Progreso de Lugo (en castelán). Consultado o 2020-03-12.
- ↑ "Artículos escritos por Juan Tallón". AS.com (en castelán). Consultado o 2020-03-12.
- ↑ "Artículos escritos por Juan Tallón". EL PAÍS (en castelán). Consultado o 2020-03-12.
- ↑ "Juan Tallón". www.aelg.gal. Consultado o 2020-03-12.
- ↑ Press, Europa (2011-01-27). "Juan Tallón entabla en 'A pregunta perfecta' un "diálogo con la literatura" buscando una novela "imposible de escribir"". www.europapress.es. Consultado o 2020-03-12.
- ↑ Jabois, Manuel (2016-01-15). "Este hombre no se suicida". El País (en castelán). ISSN 1134-6582. Consultado o 2020-03-12.
- ↑ "Informe de literatura 1997" (PDF). cirp.es. Consultado o 12/03/2020.
- ↑ "A garza insomne". Editorial Galaxia. Consultado o 2020-03-12.
- ↑ Bono, Ferran (2018-04-17). "“Cuanto más soez es el poder, más debes cuidar el lenguaje”". El País (en castelán). ISSN 1134-6582. Consultado o 2020-03-12.
- ↑ "Rewind - Tallón, Juan - 978-84-339-9892-7". Editorial Anagrama. Consultado o 2020-03-12.
- ↑ "Obra maestra - Tallón, Juan - 978-84-339-9941-2". Editorial Anagrama. Consultado o 2022-03-09.
- ↑ Aguilar, Andrea (2014-12-28). "Los peligrosos libros de un lector voraz". El País (en castelán). ISSN 1134-6582. Consultado o 2020-03-12.
- ↑ "O xornalista Juan Tallón gaña o premio Manuel Murguía". laopinioncoruna. Consultado o 12/03/2020.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
- Descartemos el revólver, blog do autor (en castelán).
