Xavier Bóveda

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaXavier Bóveda

Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento31 de xaneiro de 1898 Editar o valor em Wikidata
Gomesende, España Editar o valor em Wikidata
Morte31 de outubro de 1963 Editar o valor em Wikidata (65 anos)
Madrid, España Editar o valor em Wikidata
Causa da morteMorte natural Editar o valor em Wikidata (Infarto agudo de miocardio Editar o valor em Wikidata)
Datos persoais
País de nacionalidadeEspaña Editar o valor em Wikidata
Actividade
Ocupaciónxornalista , escritor , conferenciante Editar o valor em Wikidata
LinguaLingua castelá Editar o valor em Wikidata
Familia
CónxuxeJuana Fernández Pintos

Xavier Bóveda Pérez, nado en Gomesende o 31 de xaneiro de 1898 e finado en Madrid o 31 de outubro de 1963, foi un xornalista, conferenciante, poeta e escritor galego en lingua castelá. Fundou o semanario Mundo Español e a revista Síntesis. Entre as súas publicacións destacan El madrigal de las hermosas e El perfecto optimista.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

O seu pai morreu prematuramente.[1] Xavier foi mozo de café, repartidor de periódicos e tipógrafo en El Diario de Orense. Admirador de Emilio Carrere Moreno, marchou a Madrid, onde entrou no círculo de galegos ilustres (como Basilio Álvarez, Roberto Nóvoa Santos ou o cacique Gabino Bugallal). Regresou a Ourense e formou parte do cenáculo ourensán.[1] En 1917 volveu a Madrid, onde asinou o manifesto ultraísta. En 1923 emigrou a Buenos Aires onde colaborou en Hogar Gallego, Caras y Caretas e La Prensa. Fundou o semanario Mundo Español (1923) e a revista Síntesis (1927). Foi un destacado conferenciante.

En 1936 comezou unha carreira teatral. En 1963 viu de xira promocional a España, morrendo dun ataque ao corazón nunha pensión madrileña.

En Vida Gallega, 1924.

Era curmán dos medio irmáns de Eduardo Blanco Amor, con quen tiña boa relación[2].

Obras[editar | editar a fonte]

Alfredo Palacios con Xavier Boveda.
  • El madrigal de las hermosas: semblanzas de mujeres orensanas, 1917.
  • Epistolario romántico y espiritual, rosario lírico y otros poemas, 1917. Con prólogo de Couceiro Freijomil.
  • Los poemas de los pinos, 1922.
  • La luna, el alma y la amada. (Intermezzo lírico)., 1922.[3]
  • De los pazos gallegos. Versos de miedo y de superstición, 1922.[3]
  • Canto a la raza gallega y versos de fe y de silencio, 1923.
  • Penumbras, 1923, Buenos Aires, en "La novela semanal".
  • Los motivos eternos. Poemas. Buenos Aires: La Facultad, 1927.
  • Tierra nativa: emociones. Buenos Aires, La Facultad, 1928.
  • La esencia de lo español y otros temas. Buenos Aires, Cabaut, 1929.
  • Humanismo español (Significación histórica y cultural de España). Buenos Aires: Editorial Mundo Español, 1934.
  • Integración del hombre: poemas en profundidad. Buenos Aires, Araujo Hnos., 1934.
  • Tertulias literarias. Buenos Aires, imp. Araujo Hnos., 1935.
  • Caos. Acción de nuestro tiempo en tres actos y diez cuadros. Buenos Aires: Ediciones Anaconda, 1938.
  • Acerca del teatro. Ensaio inédito depositado na RAG.
  • Cartas a una mujer. Buenos Aires, El Ateneo, 1943.
  • Tierra dura. Buenos Aires, El Ateneo, 1943.
  • Galicia madre. Buenos Aires: El Ateneo, 1944. Comedia en tres actos. Estreada no Teatro Maravillas de Buenos Aires en 1939.
  • Gamas verdes. 1962, inédito.
  • El santo y el poeta. 1962, inédito.
  • El perfecto optimista, 1945, inédito.
  • Laura busca un amante. Un honrado padre de familia. Buenos Aires: El Ateneo, 1948.
Reunión dos participantes do 1º Congreso da Emigración Galega. Sentados de esquerda a dereita: Alberto Vilanova, Xerardo Álvarez Gallego, Vicente Gómez Paratcha, Alfonso Díaz Trigo, Xavier Bóveda, Rafael Dieste e Laxeiro. De pé: Francisco Comesaña Rendo, Ramón de Valenzuela, Lois Tobío Fernández, Eduardo Blanco Amor, Xosé Velo, Roxelio Rodríguez de Bretaña, Luís Seoane, Marcial Fernández Vázquez, Xosé Núñez Búa, Emilio González López, María del Carmen Soler, Mariví Villaverde e Antonio Baltar. Buenos Aires. 1956.
Póstumas
  • Antología poética de Xavier Bóveda, 1970 (publicado en Buenos Aires nunha edición de Néstor Astur Fernández).

Notas[editar | editar a fonte]

  1. 1,0 1,1 Hernández Cano.
  2. Allegue, G. (1993). Eduardo Blanco Amor. Diante dun xuíz ausente. Vigo: Editorial Nigra. p. 40. ISBN 84-87709-05-2. 
  3. 3,0 3,1 Ilustrado por Cándido Fernández Mazas.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

Outros artigos[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]