Val de Jiuzhaigou
| Rexión de interese panorámico e histórico do Val de Jiuzhaigou | |
|---|---|
 Cataratas en Jiuzhaigou | |
| Patrimonio da Humanidade - UNESCO | |
| País |  China |
| Localización | 33°12′N 103°54′L / 33.200, -103.900 |
| Tipo | Natural |
| Criterios | VII |
| Inscrición | 1992 (16ª sesión) |
| Rexión da UNESCO | Asia e o Pacífico |
| Identificador | 637 |
O Val de Jiuzhaigou (九寨沟 en chinés, Sicadêgu en tibetano) é unha reserva natural no norte da provincia de Sichuan da República Popular da China, coñecida polas súas cataratas e lagos, declarada Patrimonio da Humanidade pola UNESCO en 1992.
Xeografía[editar | editar a fonte]
O Val de Jiuzhaigou queda ao sur dos montes Minshan, a 330 quilómetros ao norte da cidade de Chengdu preto do límite coa provincia de Gansu, forma parte da Prefectura Autónoma Tibetana e Qiang de Ngawa e do condado de Jiuzhaigou.
O espazo protexido cobre unha área de 720 km² cunha altitude que varía segundo a zona, entre os 1.998 a 2.140 m e os 4.558 - 4.764 m. O clima no val é frío, a temperatura media rolda os 7.2 °C., coa mínima de -1 °C en xaneiro e a máxima de 17 °C en xullo. O volume anual de precipitacións é de 661 mm, o 80% entre maio e outubro.
Historia[editar | editar a fonte]
A área é unha zona remota habitada polo pobo tibetano durante séculos, en 1997 vivían no val 130 familias en sete aldeas totalizando uns 1000 habitantes, tradicionalmente dedicados á agricultura e á silvicultura, actividades que desde a declaración de reserva natural está prohibida, dedicándose a poboación a actividades relacionadas co turismo, os turistas que eran tan só 5000 en 1984 chegaron a 1.190.000 en 2002.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Val de Jiuzhaigou  |
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
- Jiuzhaigou National Park official website
- Jiuzhaigou at the World Heritage Sites of UNESCO
- Jiuzhaigou at the MAB Biosphere Reserves of UNESCO
- Jiuzhaigou at the Terrestrial Ecosystem Monitoring Sites (TEMS) Arquivado 09 de agosto de 2004 en Wayback Machine. of FAO
