Transatlántico

Un transatlántico é un barco de gran tonelaxe, especialmente de pasaxeiros, que fai longas viaxes a través do Atlántico ou de calquera outro océano.^[1] Os primeiros verdadeiros transatlánticos eran propulsados por motores de vapor e coñecíanse co nome de «vapores».

O termo, en sentido amplo, contraponse ao de barcos de cabotaxe; é dicir, os transatlánticos son cruceiros maiores que poden navegar varios días ou semanas sen albiscar a beiramar, capaces de atravesar por costume mares e océanos, con envergaduras descomunais e de semellantes capacidades para tripulantes. Os seus usos xerais son para lecer e grandes transportes de obxectos materiais e persoas (pasaxeiros).

Durante os anos 1960, trala chegada dos primeiros grandes avións de liña a reacción, como o Boeing 707, popularizáronse e estendéronse as liñas aéreas, co que a sorte das grandes compañías de navegación transatlántica sufriu un duro golpe. Moitas arruináronse e grandes e luxosos buques foron dedicados ó servizo de transbordador ou acabaron sendo desmontados antes de tempo.

Hoxe en día, a maioría dos buques de tipo transatlántico utilízanse para facer cruceiros turísticos, mais tamén teñen outros usos como o transporte de materiais ou comida.

Os transatlánticos e Galicia[editar | editar a fonte]

Os portos da Coruña e especialmente Vigo tiveron vital importancia dende mediados do século XIX e durante o século XX coma punto de partida dos transatlánticos para a emigración galega e doutras partes de Europa ás Américas. O liderado de Vigo coma principal porto de España contribuíu en gran medida ao desenvolvemento económico e social da cidade, que experimentou un crecemento asombroso durante os últimos dous séculos. Vigo medrou social e mercantilmente grazas aos seus peiraos, por onde arribaban os xefes de estado, personalidades coma Jules Verne, Guglielmo Marconi, Pau Casals, Amália Rodrigues, Leónidas Trujillo, Afonso XIII, ou Guillerme II de Alemaña, e embarcaban con rumbo ás Américas milleiros de galegos na procura dunha mellor vida, ademais da importancia do porto coma estaleiro, porto pesqueiro, conserveiro e de salga.

Buques de emigración[editar | editar a fonte]

A emigración transatlántica galega comeza tarde, en 1854 tendo coma destino principal a illa de Cuba. Ás armadoras galegas uníronselle compañías internacionais coma Lloyd Norte Alemán, a Hamburg-Amerika Linie, a Compagnie General Trasatlantique, a Pacific Steam Company, a Chargeurs Reunis, a Booth Steam Ship Company etc. Só en 1913 emigraron 41.835 galegos ou en 1929 27.287 persoas. A miseria que xeran as guerras civil e mundial (a partir de 1945) fan que volvan atracar en Vigo centos de transatlánticos (entre 1946 e 1955 201.706 persoas saíron do porto de Vigo, e máis de 100.000 entre 1956 e 1960. Os buques de maior presenza foron os alemáns clase "Monte", Monte Pascoal, Monte Oliva, Monte Cervantes e Monte Sarmiento, flanqueados por outros transatlánticos da mesma bandeira coma os Cap Arcona, Cap Polonio, Antonio Delfino, Blücher, General Belgrano, Sierra Morena e Hammonia, afundido ao SO das Illas Cíes en 1923 logo de bater cunha mina á deriva, finando 90 persoas. De bandeira francesa apareceron o Massilia, Lutetia, Cuba, De Grasse e Gallia. De bandeira holandesa: Gelria, Tubantia, Hollandia, Vauban e Spaarndam, e británica: Darro, Desna, Deseado, Andes, Arlanza, Aragon, Alcantara, Asturias, Highland Chieftain, Highland Princess, Highland Monarch ou Reina del Pacífico; entre os españois: Alfonso XIII, Cristóbal Colón, Magallanes, Marqués de Comillas, Monte Albertia, Monte Ambot etc. Despois da Guerra Civil os portugueses Serpa Pinto, Veracruz e Santa María, e os italianos Caribia, Irpinia, Aurelia, Anna C, Andrea C e Enrico C; os franceses Louis Lumiére, Pasteur, Colombie, Flandre e Antilles, os españois Monte Ulia, Monte Umbe, Monte Moncayo, Cabo San Roque e Cabo San Vicente, da Compañía Ybarra, e as unidades da Compañía Trasatlántica Guadalupe, Covadonga, Montserrat eBegoña; e os arxentinos Córdoba, Tucuman, Corrientes, Juan de Garay, Salta, Alberto Dodero, Tucuman, Entre Ríos, Yapeyú, Rio Tunuyán e Libertad.

Buques de cruceiro[editar | editar a fonte]

Ademais dos buques de emigración, aínda que moito menos numerosos foron os buques de cruceiro turísticos, hoxe con moita forza no porto da Coruña e especialmente en Vigo. O seu número foi aumentando coa entrada dende finais dos anos 60 do século XX até hoxe en día. As visitas máis comúns dende os anos 20 foron transatlánticos ingleses para transportar viaxeiros cara zonas de climas tropicais, coma o Ranchi que arribou a Vigo en 1928 na súa ruta cara Londres con 400 turistas que visitaron en coche Santiago de Compostela, Baiona, A Guarda e Tui; ou en 1929 o Viceroy of India, en viaxe de Southampton a Barcelona con outros 566 cruceiristas, compañía naval que segue a traballar co Porto de Vigo cos seus buques Oriana, Aurora, Arcadia, Azura, Artemis, Oceana e Ventura. Nos anos 30 foron sonados os barcos alemás coma General von Steuben, Milwaukee ou St. Louis; ou os transatlánticos británicos, Melita, Oxford e Ormonde. Nos anos cincuenta, despois da porsguerra que freara estas rutas, chegou o británico Orcades, Iberia e Southern Cross, o holandés Maasdam, o estadounidense Nova York, o grego Olympia e o liberiano Victoria. Tamén os recombertidos Antilles e Colombie, o inglés Andes ou o español Cabo de Hornos. A mediados dos anos sesenta o porto de Vigo comeza a recibir moitos máis cruceiros coma os franceses Louis Lumière, General Manguin e Antilles, o italiano Eugenio C, do arxentino Alberto Dodero, ou os británicos Duke of Lancaster, Chusan, Arcadia ou Carinthia; os buques de estudo ingleses Devonia, Dunera, Nevasa e Uganda, ou o mítico Canberra, que entre 1970 e 1997 contabilizou 150 escalas en Vigo, cun total de máis de 250.000 cruceiristas.

Hoxe en día o tráfico continúa en ascenso.^[2] O peirao de transatlánticos ten unha lonxitude de 702m (552m de peirao máis a prolongación de 150m) que permiten o atraque simultáneo de dous cruceiros con esloras de máis de 300m; é dicir, de dous cruceiros coas maiores dimensións. É un dos mellores portos naturais, cun calado de 12m.^[3]