Trakai

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:Xeografía políticaTrakai
Imaxe

Localización
lang=gl Editar o valor em Wikidata Mapa
 54°38′N 24°56′L / 54.63, 24.93Coordenadas: 54°38′N 24°56′L / 54.63, 24.93
EstadoLituania
Condado da Lituânia (pt) TraducirVilnius (pt) Traducir
District municipality of Lithuania (en) TraducirTrakai District Municipality (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
Capital de
Poboación
Poboación5.912 (2023) Editar o valor em Wikidata (514,09 hab./km²)
Xeografía
Superficie11,5 km² Editar o valor em Wikidata
Altitude155 m Editar o valor em Wikidata
Identificador descritivo
Código postalLT-21001 Editar o valor em Wikidata
Fuso horario
Outro
Irmandado con
Rheine (1996–)
Alanya (pt) Traducir (2006–)
Ivano-Frankivsk (pt) Traducir (2006–)
Lutsk (2010–)
Koszalin (pt) Traducir (2019–)
Schönebeck (pt) Traducir (2022–) Editar o valor em Wikidata

Sitio webtrakai.lt Editar o valor em Wikidata
Castelo de Trakai

Trakai (en polaco: Troki) é unha cidade de Lituania, unha parte de Trakai fai parte do territorio do Parque Histórico Nacional Trakai, e é o centro administrativo da rexión. A zona urbana da cidade abrangue 11,52 km² de área e é habitada por 5.406 persoas. A rexión administrada de Trakai abrangue 1202,74 km² e conta con 38.200 habitantes.

Xeografía[editar | editar a fonte]

Castelo de Trakai

A cidade atópase a 28 km ao oeste de Vilnius. Hai aproximadamente 200 lagos en toda a rexión, dos cales o máis profundo (46,7 m) é Galvė, que posúe 21 illas. Galvė, o maior, ten unha superficie de 3,88 km²; seguido polo lago Vilkokšnis, que ocupa 3,37 km²; e polo lago de Skaistis, que ocupa 2,96 km². Existe, ademais do Parque Nacional Histórico de Trakai, o Parque Rexional Aukštadvaris, fundado no territorio da rexión.

O Parque Nacional Histórico de Trakai foi fundado o 23 de abril de 1991 para preservar Trakai como centro acondicionado do Estado lituano, así como a súa auténtica natureza. É o único parque nacional histórico non só en Lituania, senón tamén en toda Europa. O territorio do parque abrangue 82 km², 34 km² dos cales están cubertos por bosques, e 130 km² están cubertos por lagos.

O Parque Rexional Aukštadvaris foi fundado en 1992 para preservar as valiosas paisaxes de Verknė e Strėva, na parte alta. A área do parque é 153,50 km², a maior parte dos cales está cuberto por bosques. Hai 72 lagos, o maior dos cales é o Vilkokšnis.

Trakai é unha cidade construída sobre a auga. A cidade está rodeada, entre outros, polos lagos de Lukos (Bernardinų), Totoriškių, Galvės, Akmenos e Gilušio. En Trakai hai unha serie de monumentos arquitectónicos, culturais e históricos. O museo de historia no castelo estableceuse en 1962. Cada verán celébranse na vila festivais e concertos.

Un acordo de colaboración asinouse coa cidade de Rheine, en Alemaña en 1996 e a cidade de Malbork, en Polonia en 1997.

Historia[editar | editar a fonte]

Castelo na península
Monumento a Vytautas o Grande, preto do seu lugar de nacemento
Detalle do castelo de Trakai nun billete de 2 litas de 1993

Fundación[editar | editar a fonte]

Os primeiros asentamentos nesta zona apareceron no primeiro milenio logo de Cristo. A cidade, así como os seus arredores, comezou a desenvolverse no Século XIII, no centro do Gran Ducado de Lituania. Segundo as crónicas, logo das cacerías, o Gran Duque Xediminas descubriu un fermoso lugar, non moi lonxe de Kernavè, que entón era capital, e decidiu construír aí un castelo. Así é como se edifica o castelo, en Senieji Trakai, que desde ese momento chamábase Trakai. A cidade de Trakai menciónase por primeira vez en alemán nas crónicas de 1337, que se considera como a data oficial da súa fundación. Cando o Gran Duque Xediminas finalmente vai a Vilna, Senieji Trakai foi herdado polo seu fillo, o duque Kęstutis. Axiña se desenvolveu un novo título, o de Príncipe de Trakai. Este é o lugar de nacemento dun dos mais famosos monarcas de Lituania; Vytautas o Grande.

Durante o reinado de Kęstutis, Naujieji Trakai converteuse nun lugar de construción intensiva: un novo castelo foi construído no estreito entre os lagos Galvė e Lukos, coñecido como o Castelo da Península, e outro, coñecido como o Castelo da Illa, nunha das illas do lago Galvė. Pola súa banda, un pobo comezaba a medrar en torno ao castelo. Os enfoques de Trakai son protexidos por Senieji Trakai (Vello Trakai), Strėva, Bražuolė, Daniliškės e outros montículos.

Primeiros ataques[editar | editar a fonte]

Os dous castelos de madeira foron achandados con éxito sucesivamente polos Cabaleiros Teutónicos, todas as ocasións con resultados prexudiciais. Durante o conflito entre o Gran Duque Jogaila (quen se convertería posteriormente no rei Ladislau) e Kęstutis, os castelos foron capturados polo primeiro en 1382. Kestutis perdeu a vida e Jogaila deu os castelos ao seu irmán, Skirgaila, que se converteu en gobernador de Lituania. Con todo, o seu imperio non durou moito, xa que os castelos foron capturados de novo ao ano seguinte por forzas conxuntas de Vytautas (o fillo de Kęstutis) e os Teutónicos. Jogaila retomou o castelo pouco despois. O 7 de agosto de 1392, despois do cesamento do fogo entre Jogaila e Vytautas, o castelo foi concedido finalmente a este último, que se converteu no Gran Duque de Lituania, e Jogaila en gobernador. Malia ser a súa capital Vilnius, Vytautas pasaba máis tempo en Trakai. A comezos do Século XV substituíuse á estrutura antiga, de madeira, por unha fortaleza de pedra.

Antiga casa postal de Trakai
Viventa típica caraíta en Trakai

Prosperidade e chegada dos caraítas[editar | editar a fonte]

Cando Vytautas converteuse no gobernante vasalo do Gran Ducado de Lituania, Trakai converteuse nun centro político e administrativo do ducado, ás veces denominado como a capital de facto de Lituania.[1] A construción dos castelos foi rematada e foi construída unha igrexa católica. En 1409 a cidade foi recoñecida legalmente como un dos primeiros asentamentos en Lituania. Isto desencadeou a prosperidade e o pobo comezou a desenvolverse rapidamente nunha cidade. En 1413 converteuse en sede dun dos once voivodatos do Gran Ducado de Lituania, o Voivodato de Trakai, e a cidade converteuse nun notable centro administrativo e comercial. A característica distintiva de Trakai é que a cidade foi construída e conservada por persoas de diferentes nacionalidades. Comunidades de caraítas, tártaros, lituanos, rusos, polacos e xudeus comezaron a vivir uns á beira dos outros na zona. Os Karaim (ou caraítas) son unha pequena comunidade étnica relixiosa de fala turca reasentados alí polo Gran Duque Vytautas entre 1397 e 1398, provenientes de Crimea, logo dunha das súas campañas militares exitosas en contra da Horda de Ouro. Polo tanto as comunidades cristiás e caraítas foron separadas e concedéuselles o goberno autónomo, de conformidade coas leis de Magdeburgo.

Despois de que o Gran Ducado de Lituania unísese ao Reino de Polonia en 1569, creandose a República das Dúas Nacións, o castelo continuou sendo unha propiedade real, pero a importancia da cidade diminuíu gradualmente, especialmente pola proximidade de Vilnius e a sede do centro político de toda a Comunidade en Cracovia, sendo este moito máis importante. Porén, segue sendo a sede local do Sejmik (asemblea rexional). A cidade comeza a ser coñecida como Troki en polaco. En 1477, o castelo a beiras do lago é un lugar de reunión de Casimiro IV rei de Polonia cos enviados provenientes de Venecia. Despois, o castelo converteuse nunha especie dun luxoso cárcere destinado aos presos políticos. Sexismundo I foi encarcerado alí con membros da familia Goštautai (unha familia da nobreza), que, segundo críase, pactaran co traizoeiro Michał Gliński (un nobre, titor de Iván o Terrible). Tamén Elena, viúva de Alexandre I de Polonia foi mantida alí co fin de impedir a súa fuga a Moscova. O castelo foi restaurado polo rei Sexismundo I de Polonia, que estableceu alí a súa residencia estival. Con todo, logo da súa morte en 1548 o castelo quedou en estado de desuso.

Kenesa (sinagoga) caraíta en Trakai

A pesar de ser cada vez maior a Polonización (imposición da cultura e a linguaxe polaca por medio da migración), Trakai seguiu sendo un notable centro da vida cultural e relixiosa caraíta. Algúns famosos eruditos estaban activos en Trakai, entre os séculos XVI e XVII, como Isaac ben Abraham de Trakai, Joseph ben Mordecai Malinovski, Zera ben Nathan de Trakai, Salomon ben Aharon de Trakai, Ezra ben Nissan e Josiah ben Judah. Algúns dos caraítas fixéronse ricos e nobres.

Decadencia e Guerras Mundiais[editar | editar a fonte]

A comunidade local caraíta, a columna vertebral da economía da cidade, sufriu moito durante a Rebelión Chmielnicki (ataques rusos cara á mancomunidade), as matanzas de 1648 e as guerras entre Rusia e Polonia entre 1654 e 1667, cando a cidade foi saqueada e esnaquizada. No efecto da guerra con Moscova en 1655, ambos os dous castelos foron destruídos e a prosperidade da cidade finalmente derrubouse. As ruínas do castelo seguen sendo un fito histórico. En 1680 só trinta familias caraítas quedaron na cidade. As súas tradicións, incluída a non aceptación de persoas que cambiaran a súa identidade relixiosa, impediron á comunidade a recuperación da súa forza. A cidade quedou en ruínas de novo a comezos do século XVIII, probablemente en 1702, polas guerras de Carlos XII de Suecia, e polas consecuentes fames negras e pestes, quedando só 3 familias caraítas. En 1765 só 300 caraítas vivían en Trakai.

Logo das Particións de Polonia en 1795, a rexión foi anexionada pola Rusia Imperial e comezou a repararse e reconstruírse. En 1915, durante a primeira guerra mundial, a zona foi capturada por Alemaña. Logo da guerra, a cidade pasou a ser parte de Lituania e foi ocupada por Polonia. As obras no Alto castelo estaban case rematadas en 1939, cando comezou a Invasión de Polonia, e o territorio axiña foi anexado pola Unión Soviética e logo pola Alemaña nazi. Durante a guerra, máis de 5000 xudeus da rexión de Trakai foron asasinados polos nazis. En 1944, durante a Operación Tempestade, a cidade foi liberada por forzas conxuntas do Exército polaco e partisanos soviéticos. Logo da segunda guerra mundial foi de novo anexada polos soviéticos.

Restauración[editar | editar a fonte]

En 1905 as autoridades do Imperio Ruso decidiron restaurar parcialmente as ruínas do castelo. Con todo, as obras foron amodo e detivéronse despois do estoupido da primeira guerra mundial. En 1929 Stanisław Lorenz ordenou a reconstrución do castelo. As obras no Alto castelo estaban a piques de rematarse en 1939, pero a segunda guerra mundial as interrompeu. En 1961 a reconstrución da parte superior do castelo e unha torre alta da construción completáronse. Entón, as obras interrompéronse como consecuencia do discurso de Nikita Khrushchev o 21 de decembro de 1960, no cal o Primeiro Secretario soviético declaraba que a reconstrución do castelo sería un signo da glorificación do pasado feudal de Lituania. As obras na parte baixa do castelo non se reiniciaron ata o decenio de 1980 e rematáronse polas autoridades lituanas a comezos de 1990.

Castelo de Trakai.

Cidades irmás[editar | editar a fonte]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. "Viduramžių Lietuvos visuomenė". Arquivado dende o orixinal o 16 de xuño de 2007. Consultado o 04 de setembro de 2008. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]