Tommy Dorsey

Tommy Dorsey
	; (1947)
Biografía
Nacemento	(en) Thomas Francis Dorsey Jr. ; 19 de novembro de 1905 ; Shenandoah, Estados Unidos de América (pt)
Morte	26 de novembro de 1956 (51 anos); Greenwich, Estados Unidos de América (pt)
Causa da morte	Morte natural (Cancro )
Lugar de sepultura	Cemitério Kensico (pt)
Datos persoais
País de nacionalidade	Estados Unidos de América
Actividade
Ocupación	director de orquestra , músico de jazz , trombonista (pt) , compositor , trompetista , líder de banda , actor de cinema
Período de actividade	1956 - 1956
Membro de	Tommy Dorsey & His Orchestra
Xénero artístico	Jazz
Lingua	Lingua inglesa
Instrumento	Trombón e trompeta
Selo discográfico	Bell Records (pt) ; Decca Records ; RCA Records
Familia
Cónxuxe	Patricia Dane (pt) (1943–1947)
Irmáns	Jimmy Dorsey (pt)
	Premios estrela no Paseo da Fama de Hollywood ;
Páxina web	buddymorrowproductions.com

Tommy Dorsey, nado o 10 de novembro de 1905 e finado o 26 de novembro de 1956, foi un músico de jazz, compositor, trombonista, trompetista e líder de banda durante a era das Big Band. Era o irmán máis novo de Jimmy Dorsey. O seu lirismo á hora de tocar o trombón converteuno nun dos sons de cabeceira da súa banda e da era do Swing.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Thomas Francis Dorsey, Jr. naceu en Shenandoah, Pensilvania, con só 16 anos comezou a tocar en Allentown, Pensilvania na banda de Russ Morgan "The Scranton Sirens". Tommy e o seu irmán Jimmy traballaron en diversas bandas, incluídas as de Rudy Vallee, Vincent Lopez, e especialmente na de Paul Whiteman, antes de formar a súa propia, a Dorsey Brothers Orchestra en 1934. Glenn Miller foi un dos membros da Dorsey Brothers Orchestra en 1934 e 1935, compoñendo para ela "Annie's Cousin Fanny" e "Dese Dem Dose". En 1935 logo dunha disputa musical os dous irmáns deciden separarse, era o momento no que a banda estaba tendo un grande éxito con "Every Little Moment."

Banda de seu[editar | editar a fonte]

A primeira banda de Tommy Dorsey formouna con doce músicos da banda de Joe Haymes, asinou contrato con. The new band hit from almost the moment it signed with RCA Victor e de seguida tivo o seu primeiro éxito "On Treasure Island". A orquestra de Tommy meteu 137 temas na lista Billboard, entre eles "I'm Getting Sentimental Over You", "Marie", "The Big Apple", "Music, Maestro, Please", "I'll Never Smile Again", "This Love of Mine", "On the Sunny Side of the Street", "T.D.'s Boogie Woogie", "Well, Git 'It", "Opus One", "Manhattan Serenade", e "There Are Such Things"..

A banda contou con grandes instrumentistas de jazz, como os trompetistas Bunny Berigan, Ziggy Elman, George Seaberg, Doc Severinsen e Charlie Shavers, os pianistas Milt Raskin, Jess Stacy, o trompetista e compositor Sy Oliver, os clarinetistas Buddy DeFranco, Johnny Mince e Peanuts Hucko, os baterías Buddy Rich, Louie Bellson, Gene Krupa e Dave Tough e vocalistas como Jack Leonard, Edythe Wright, Jo Stafford, Dick Haymes, Connie Haines e Frank Sinatra, quen conseguiu o seu primeiro grande éxito coa orquestra de Dorsey.

A orquestra de Dorsey desfíxose despois en 1946 por problemas económicos pero o éxito dun álbum de éxitos (All-Time Hits) fixo posible que Dorsey a reorganizase a comezos de 1947.

En 1947 realizouse un filme sobre os irmáns Dorsey, The Fabulous Dorseys dirixido por Alfred E. Green. Os irmáns finalmente reconciliáronse e en 1953 ó se desfacer a banda de Jimmy este entrou na de Tommy, Dorsey Brothers Orchestra. Contaron co seu propio programa de televisión, Stage Show, entre 1954 e 1956, no cal se deu a coñecer Elvis Presley.

Compositor[editar | editar a fonte]

Tommy Dorsey compuxo moitas das cancións populares da era do Swing, "Chris and His Gang" en 1938 coescritas con Fletcher e Horace Henderson. "To You" e "This is No Dream", coescritas con Benny Davis e Ted Shapiro en 1939; "You Taught Me To Love Again" en 1939, con música de Tommy Dorsey e Henri Woode e letra de Charles Carpenter, gravado por Gene Krupa e Sarah Vaughan; "In the Middle of a Dream" en 1939 con Al Stillman e Einar Aaron Swan, gravado por Glenn Miller e Red Norvo; "Three Moods"; "Night in Sudan" (1939); "The Morning After" en 1937 con Moe Jaffe e Clay Boland, tamén gravado por Red Norvo; "Peckin' with the Penguins", coescrito con Deane Kincaide para a curtametraxe de 1938 Porky's Spring Planting; "You Can't Cheat a Cheater" con Frank Signorelli e Phil Napoleon. "Nip and Tuck" con Fred Norman en 1946.