Teresa Pàmies

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Teresa Pàmies
Nome completoTeresa Pàmies i Bertran
Nacemento8 de outubro de 1919
Lugar de nacementoBalaguer
Falecemento13 de marzo de 2012
Lugar de falecementoGranada
NacionalidadeEspaña
Ocupaciónescritora, xornalista, activista política e biógrafa
PaiTomàs Pàmies i Pla
CónxuxeGregorio López Raimundo
FillosSergi Pàmies
Coñecida porsen etiquetar, sen etiquetar, Testament a Praga e sen etiquetar
PremiosBarcelona Medal of Honor, Creu de Sant Jordi, Premio de Honor das Letras Catalás, Manuel Vázquez Montalbán International Journalism Award, Serra d'Or Critics Award, Premi Trajectòria e Premio Josep Plá
Na rede
IMDB: nm1928159 Bitraga: 796 Dialnet: 2530059 Editar o valor em Wikidata
editar datos en Wikidata ]

Teresa Pàmies i Bertran, nada en Balaguer (provincia de Lleida) en 1919 e finada en Granada o 13 de marzo de 2012[1], foi unha escritora catalá.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Foi dirixente das Mocidades Socialistas Unificadas de Cataluña (1937) e unha das fundadoras da Aliança Nacional de la Dona Jove (1937-1939).

Estivo casada con Gregorio López Raimundo, Secretario Xeral do PSUC, é foi nai do tamén escritor Sergi Pàmies.

Entre as súas obras, sempre cun fondo autobiográfico, destaca Testament a Praga (1971), (Premio Josep Pla, 1970) en colaboración co seu pai, Quan érem capitans (1974), Vai ploure tot o día (1974), Gent del meu exili (1975) ou Jardí enfonsat (1992), entre outras.

En 2001 foi galardoada co Premio de Honra das Letras Catalás.

Obra[editar | editar a fonte]

  • Testament a Praga (1970)
  • Quan érem capitans (1974)
  • Va ploure tot el dia (1974)
  • Quan èrem refugiats (1975)
  • Si vas a París papà... (1975)
  • Gent del meu exili (1975)
  • Gent de la vetlla (1975)
  • Los que se fueron (1976)
  • Dona de pres (1975)
  • Amor clandestí (1976)
  • Aquell vellet senzill i pulcre (1977)
  • Vacances aragoneses (1979)
  • La chivata (1981)
  • Memòria dels morts (1981)
  • Aventura mexicana del noi Pau Rispa (1982)
  • Matins d'Aran (1982)
  • Rosalia no hi era (1982)
  • Busqueu-me a Granada (1984)
  • Segrest amb filipina (1986)
  • Praga (col. "Las ciudades". Ed. Destino) (1987)
  • Primavera de l'àvia (1989)
  • Jardí enfonsat (1992)
  • Coses de la vida a ritme de bolero (1993)
  • Nadal a Porto (1994)
  • La filla del Gudari (1997)
  • La vida amb cançó: cròniques radiofòniques (1999)
  • Estem en guerra (2005)
  • Ràdio Pirenaica (2007)

Notas[editar | editar a fonte]

  1. Muere Teresa Pàmies Arquivado 14 de marzo de 2012 en Wayback Machine. en La Vanguarda o 13 de marzo de 2012. (en castelán)

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]