Teatro San Moisè
 | Este artigo contén varias ligazóns externas e/ou bibliografía ao fin da páxina, mais poucas ou ningunha referencia no corpo do texto. Por favor, mellora o artigo introducindo notas ao pé, citando as fontes. Podes ver exemplos de como se fai nestes artigos. |
Coordenadas: 45°25′59″N 12°20′10″L / 45.433056, 12.336111
| Teatro San Moisè | |
|---|---|
 |
O Teatro San Moisè foi un teatro de ópera da cidade de Venecia (Italia), activo dende 1640 ata 1818. Foi un lugar prominente preto do Palazzo Giustinian e a igrexa de San Moisés na entrada do Gran Canal.
Historia[editar | editar a fonte]
Creado pola rama San Barnaba da familia Giustinian, a súa primeira produción en 1640 foi a ópera de Claudio Monteverdi (hoxe perdida), L'Arianna. A continuación, pasou a mans da familia de Zane e foi empregado pola empresa de Ferrari. O libretista Giovanni Faustino foi un dos primeiros empresarios do teatro.
Dende o principio foi, a pesar de ser un dos máis pequenos teatros de Venecia, tamén un dos máis influentes. En 1668 foi ampliado a 800 asentos, e posteriormente, en 1674, foi adquirido polo empresario Francesco Santurini, que causou unha revolución baixando o prezo das entradas á metade (2 liras), o que levou a un «boom» da ópera e unha maior proliferación de teatros activos na cidade.
A principios do século XVIII Gasparini, Vivaldi e Albinoni estiveron activos en San Moisè. Durante a década de 1740, a ópera buffa napolitana chegou a Venecia e San Moisè foi un dos primeiros teatros onde se concentrou este xénero, con obras de Baldassare Galuppi, en colaboración con Carlo Goldoni, por exemplo. Esta tendencia mantívose durante a meirande parte do século. Nos anos 1770 e 1780 o teatro estaba baixo o control do prolífico libretista Giovanni Bertati, o poeta Cesareo (poeta imperial) da ópera italiana en Viena, que se concentraron en drammi giocoso con Pasquale Anfosso e outros compositores.
San Moisè finalmente pechou as súas portas en 1818 tras producir unha serie de farsas de Rossini. En primeiro lugar, converteuse nun teatro de monicreques, e logo foi reconstruído como o Teatro Minerva. A finais do século XX convertérase en parte nunha tenda e nun bloque de pisos.
Estreas no Teatro San Moisè[editar | editar a fonte]
- 1716: La costanza trionfante degl'amori e de gl'odii de Vivaldi
- 1717: Tieteberga de Vivaldi
- 1718: Artabano, re dei Parti de Vivaldi
- 1718: Armida al campo d'Egitto de Vivaldi
- 1718: Gl'inganni per vendetta de Vivaldi
- 1765: L'amore in ballo de Giovanni Paisiello
- 1766: Le serve rivali de Tommaso Traetta
- 1773: L'innocente fortunata de Giovanni Paisiello
- 1774: Le nozze in contrasto de Giovanni Valentini
- 1775: La contadina incivilita de Pasquale Anfossi
- 1775: Didone abbandonata de Pasquale Anfossi
- 1775: L'avaro de Pasquale Anfossi
- 1776: Le nozze disturbate de Giovanni Paisiello
- 1777: Lo sposo disperato de Pasquale Anfossi
- 1778: Ezio de Pasquale Anfossi
- 1778: La forza delle donne de Pasquale Anfossi
- 1779: Azor Re di Kibinga de Pasquale Anfossi
- 1781: Gli amanti canuti de Pasquale Anfossi
- 1781: Il trionfo di Arianna de Pasquale Anfossi
- 1787: L'orfanella americana de Pasquale Anfossi
- 1787: Don Giovanni Tenorio de Giuseppe Gazzaniga
- 1801: Martino Carbonaro de Giuseppe Gazzaniga
- 1802: Le metamorfosi di Pasquale de Gaspare Spontini
- 1810: La cambiale di matrimonio de Gioachino Rossini
- 1812: L'inganno felice de Gioachino Rossini
- 1812: La scala di seta de Gioachino Rossini
- 1812: L'occasione fa il ladro de Gioachino Rossini
- 1813: Il signor Bruschino de Gioachino Rossini
- 1815: Bettina vedova de Giovanni Pacini
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
A Galipedia ten un portal sobre: Ópera |
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Schwager, Myron (1986) Public opera and the trials of the Teatro San Moisè. Early Music.1986; 14: 387-396
- Zoppelli, Luca (1992), lemma Venice nel The New Grove Dictionary of Opera, ed. Stanley Sadie (Londres) ISBN 0-333-73432-7
