Subramanya Bharathi

Subramanya Bharathi

Subramanya
Nome orixinal	(ta) சுப்பிரமணிய பாரதி
Biografía
Nacemento	11 de decembro de 1882 Ettayapuram, India Británica
Morte	11 de setembro de 1921 (38 anos) Chennai, India Británica
Datos persoais
Residencia	Triplicane (en)
País de nacionalidade	Raj Británico
Relixión	Hinduísmo
Educación	The Madurai Diraviyam Thayumanavar Hindu College (en)
Actividade
Ocupación	poeta , autobiógrafo , xornalista , escritor
Lingua	Lingua inglesa, lingua francesa, Lingua sánscrita, Lingua telugu e Lingua támil
Obra
Obras destacables Q16313685 Q19811980 (1912) Panjali Sabatham (en)
Familia
Cónxuxe	Chellamaal
Fillos	Thangammal Bharati (n. 1904) Shakuntala Bharati (n. 1908)
Sinatura

Subramanya Bharathi, nado en Ettayapuram (Tuticorin) o 11 de decembro de 1882 e finado o 11 de setembro de 1921, foi un político e escritor indio en lingua támil, activista nacionalista támil que loitou pola independencia á vez que conseguía reformar a poesía da súa lingua. Foi coñecido tamén como Bharathy, e Mahakavi Bharathi, é un dos poetas mais famosos do seu país.

Traxectoria

Estudou na escola local en Tirunelveli, onde se afeccionou á música e á posuía con 11 anos, aínda que foi criado polo pai (xa que súa nai morreu cando el tiña 6 anos) ata que tamén morreu el cando Bharathi contaba con 16 anos.

Completou seus estudos universitarios en Benarés, onde entrou en contacto co hinduísmo e o nacionalismo, mudando súa perspectiva do mundo e vestindo turbante deixouse barba mentres aprendía inglés, sánscrito e hindi. En 1905 tras asistir ao congreso do partido Congreso Nacional Indio (do cal foi presidente Mahatma Gandhi) e na viaxe de volta para casa coñeceu a Irmá Nevedita (unha activista escocesa pro independencia india e reformadora social), deste encontro Bharathi ficou tan impresionado que tamén comezou a pelexar para que a muller fose considerada unha igual na sociedade india.

Estes encontros con círculos sociais ata agora descoñecidos fixéronlle reflexionar e comezou unha estratexia de comunicación co mundo exterior, polo que se fixo xornalista e comezou a colaborar co xornal Swadeshamitran (escrito en lingua támil) en 1904. Tres anos máis tarde comezou a editar o xornal India Tamil, onde comezou a publicar seus primeiros poemas e cancións con diversa temática (relacións entre o home e deus, pola independencia de seu país etc) á vez que clamaba contra do imperialismo. Nese mesmo ano de 1907 participou no congreso que dividiu ao Congreso Nacional Indio, apoiando ó sector radical o que fixo que o goberno británico indio o fose deter, razón pola cal marchou ao distrito de Pondicherry, gobernado polos franceses.

Estando en Pondicherry seguiu coa súa labor xornalística, publicando os xornais India, Vijaya, Tamil Daily, English Montly e Suryothayam; estas publicacións foron prohibidas na India británica e trataron de afundilas economicamente (detiveron remesas financeiras) e moralmente (confiscación de cartas ao xornal). Durante este exilio en territorio colonial francés Bharathi contactou con líderes da á revolucionaria do movemento de independencia e colaborou no xornal do líder independentista Aurobindo na revista Arya. En 1918 abandonou seu exilio e pasou á India británica, sendo encarcerado durante tres semanas, ao ano seguinte reunise con Mahatma Gandhi.

Morreu en 1921 debido ó tempo que pasou encarcerado e de resultas dun accidente cun elefante; a súa última conferencia foi sobre a inmortalidade do home, na biblioteca Karumgalpalayam.

Obra

A súa poesía foi unha mestura de elementos clásicos e contemporáneos, polo que modernizou a poesía támil falando sobre diversos temas, desde a política nacionalista india, pasando por cancións infantís, ata relixiosas (onde tamén incluíu a figuras doutras relixións como Alá e Xesús). Seus poemas caracterízanse pola beleza da forma e o contido, que empuxa á acción pola súa patria á vez que a tenta reformar, mediante o progreso técnico e social (feminismo e derogación do sistema de castas hindú).

• Xuramento Panciu (1918).
• O conto do pequeno Sankaran.
• Para Rusia (en conmemoración pola revolución de 1917).
• Cancións patrióticas (தேசிய கீதங்கள்);
• Cancións Filosóficas (ஞானப்பாடல்கள்);
• Outras cancións (பல்வகைப் பாடல்கள்);
• Cantos de adoración (தோத்திரப் பாடல்கள்);
• Comentarios sobre o Bhagavad Gita (பகவத் கீதை முன்னுரை);
• A historia de Chandrika (சந்திரிகையின் கதை);
• Cancións para os nenos (பாப்பாப் பாட்டு).