Stradivarius
Un Stradivarius é un instrumento de corda construído por un membro da familia italiana de Antonio Stradivari. Os instrumentos de Stradivarius son moi valorados polos intérpretes máis importantes do mundo e polos coleccionistas de antigüidades. As características sonoras e individuais destas obras de arte son consideradas únicas, e a miúdo os instrumentos identifícanse polo nome de alguén, xeralmente un músico famoso que foi o seu propietario ou que simplemente o utilizou nalgún momento para as súas interpretacións. Estudos modernos certificaron que non son mellores que os violíns modernos, en todo caso, son os mellores coñecidos en toda a historia dos violíns.[1]
Entre as explicacións baralladas para a súa calidade de son, inclúense o uso dunha laca especial, dun tratamento químico da madeira, de distintas formas de secado da mesma ou do uso dunha madeira moi anella.[2] Un estudo conxunto das universidades de Columbia e Tennessee, de 2003, suxire que se usou madeira de árbores que tiveron un crecemento máis lento do normal -debido a un ciclo solar que produciu invernos longos e veráns menos calorosos do habitual durante a chamada Pequena Idade de Xeo-, polo que a madeira fose máis densa nesa época.[2]
Stradivarius no Metropolitan Museum of Art de Nova York[editar | editar a fonte]
-
"Gould" (1693) -
"Francesca" (1694) -
"Antonius" (1711)
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Miguel Ángel Criado, El Huffington Post, 7-IV-2014, "Los Stradivarius no son tan buenos"
- ↑ 2,0 2,1 Whitehouse, David (en inglés). «Stradivarius' sound 'due to Sun'.» BBC. Consultado el 14 de marzo de 2017.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Stradivarius  |