Stieg Larsson
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 15 de agosto de 1954  Skelleftehamn, Suecia (pt)  |
| Morte | 9 de novembro de 2004 (50 anos) Estocolmo, Suecia |
| Causa da morte | Morte natural (Infarto agudo de miocardio ) |
| Lugar de sepultura | Högalids columbarium (en) |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Suecia |
| Relixión | Ateísmo |
| Actividade | |
| Ocupación | xornalista , editor literario , escritor , guionista |
| Período de actividade | 1990 - |
| Xénero artístico | Novela policial |
| Lingua | Lingua sueca |
| Obra | |
Obras destacables
| |
| Familia | |
| Cónxuxe | sen valor |
| Parella | Eva Gabrielsson (pt) |
| Irmáns | Joakim Larsson (en) |
Premios
| |
| Páxina web | stieglarsson.se |
       | |
Karl Stig-Erland Larsson, coñecido coma Stieg Larsson, nado en Skelleftehamn, Condado de Västerbotten, o 15 de agosto de 1954 e finado en Estocolmo o 9 de novembro de 2004, foi un xornalista e escritor sueco.
Acadou sona internacional trala súa morte, coa publicación da súa triloxía de novelas policíacas Millenium, composta polos seguintes títulos: Män som hatar kvinnor (Os homes que odiaban as mulleres), Flickan som lekte med elden (A rapaza que xogaba con lume) e Luftslottet som sprängdes (O castelo de aire que foi voado).
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Stieg Larsson criouse na pequena comunidade de Norsjö, a uns 100 km ao norte de Umeå[1] (o municipio aparece no primeiro volume da triloxía). Viviu cos seus avós ata a morte do seu avó en 1962[1]. Entre 1977 e 1999 traballou coma deseñador gráfico para a axencia de noticias Tidningarnas Telegrambyrå (TT)[1].
Militou na Kommunistiska Arbetareförbundet (Liga Comunista de Traballadores). Profundamente involucrado na loita contra o racismo e a ultradereita, participou a mediados dos anos 80 na fundación do proxecto antiviolencia Stop the Racism. En 1995 foi un dos promotores da Fundación Expo, adicada a "estudar e cartografar as tendencias antidemocráticas, de extrema dereita e racistas da sociedade"[2]. Dende 1999 foi director da revista de dita fundación, tamén chamada "Expo"[1]. Escribiu varios libros de investigación periodística sobre os grupos nazis do seu país e das conexións entre a extrema dereita e o poder político e financeiro.
Stieg Larsson era asemade presidente da sociedade escandinava de ciencia ficción[1], xénero polo que tiña un grande interese.
Serie Millenium[editar | editar a fonte]
Stieg Larsson comezou a escribir novelas policiacas como hobby[1] en 2001[3] (escribía polas noites, compaxinando así o seu pasatempo co traballo). Nun primeiro momento, considerou, xunto co periodista Kenneth A. (da axencia de noticias TT), a posibilidade de escribir unha historia sobre os personaxes de Hernández e Fernández, d'As aventuras de Tintín. Máis tarde tentou plasmar como se manexaría na sociedade do momento a famosa Pipi Mediaslongas, creada pola escritora sueca Astrid Lindgren: así xurdiu un dos protagonistas da súa trioloxía, a investigadora Lisbeth Salander[3]. Como contrapunto, creou outro personaxe máis equilibrado, o xornalista Mikael Blomkvist (cuxo nome lembra o doutro personaxe de Lindgren, o neno detective Kalle Blomkvist). A partir de aí creou o resto de personaxes da serie, denominada Millenium en referencia ao nome da revista na que traballa o personaxe de Blomkvist.
Cando rematou o segundo volume da serie, e tendo xa deseñada a trama do terceiro, pasoulle un manuscrito a un amigo editor. Faleceu en 2004, dun ataque ao corazón, días despois de entregarlle ao editor o terceiro volume da serie e pouco antes de que se publicase o primeiro[4]. Non chegou por tanto a ver publicada a obra, e a súa repentina morte truncou o seu plan de continuar a serie: tal e como afirma o seu círculo máis próximo, o escritor estaba a traballar no seguinte volume, que era en realidade o quinto da saga (o cuarto destruíuno por non quedar plenamente satisfeito con el) [5].
A triloxía está considerada unha obra de "relevancia social" tanto pola construción simbólica das personaxes femininas como por tratar a lacra da violencia de xénero[6].
En 2009, estreouse unha adaptación cinematográfica da primeira novela da serie, dirixida por Niels Arden Oplev cos actores suecos Michael Nyqvist e Noomi Rapace nos papeis protagonistas. A película estreouse o 27 de febreiro en Suecia e Dinamarca, e o 29 de maio en España[7].
Obra[editar | editar a fonte]
Artigos[editar | editar a fonte]
- Stieg Larsson, Anna-Lena Lodenius: "Extremhögern", Estocolmo, 1991
- Stieg Larsson, Mikael Ekman: "Sverigedemokraterna : den nationella rörelsen", Estocolmo, 2001
- Stieg Larsson, Cecilia Englund: "Debatten om hedersmord : feminism eller rasism", Estocolmo, 2004
- Richard Slätt, Maria Blomquist, Stieg Larsson, David Lagerlöf m.fl.: "Sverigedemokraterna från insidan", 2004
Novelas[editar | editar a fonte]
- Män som hatar kvinnor (Os homes que odiaban as mulleres), 2008. ISBN 978-84-233-4044-6
- Flickan som lekte med elden (A rapariga que xogaba con lume), 2008. ISBN 978-84-233-4100-9.
- Luftslottet som sprängdes (O castelo de aire que foi voado), 2009. ISBN 978-84-233-4161-0
Periódicos[editar | editar a fonte]
- Svartvitt med Expo, 1999-2002
- Expo, 2002-2004
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 "Páxina web do autor (Vida e obra)". Arquivado dende o orixinal o 30 de abril de 2009. Consultado o 19 de xullo de 2009.
- ↑ "Páxina oficial da Fundación". Arquivado dende o orixinal o 12 de agosto de 2010. Consultado o 19 de xullo de 2009.
- ↑ 3,0 3,1 Páxina sobre a triloxía Millenium
- ↑ Artigo de "El País"
- ↑ "Artigo sobre o autor en "LaVanguardia.es"". Arquivado dende o orixinal o 04 de setembro de 2009. Consultado o 21 de xullo de 2009.
- ↑ "Artigo referente á obra, "DiarioSigloXXI"". Arquivado dende o orixinal o 06 de xullo de 2009. Consultado o 21 de xullo de 2009.
- ↑ "Datas de emisión da película baseada en "Os homes que odiaban ás mulleres"". Arquivado dende o orixinal o 20 de outubro de 2011. Consultado o 19 de xullo de 2009.
| Control de autoridades |
|
|---|
