Sete Partidas

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Portada das Sete Partidas. Exemplar de 1555, glosado por Gregorio López

As Sete Partidas (ou simplemente Partidas) son un corpo normativo redactado en lingua castelá, durante o reinado de Afonso X (1252-1284), co obxecto de conseguir unha certa uniformidade xurídica do Reino. O seu nome orixinal era Libro das Leis e, cara ao século XIV recibiu a súa actual denominación, polas seccións en que está dividida.

Segundo a teoría tradicional, compartida por Francisco Martínez Mariña e Antonio Solalinde, as Sete Partidas foron redactadas por unha comisión de xuristas (ou pola chancelaría real), e a intervención do rei Afonso X limitouse a indicar a finalidade do texto e as materias a tratar, ademais de encargarse de revisar e emendar persoalmente o traballo da comisión. Integrarían esta comisión: o Mestre Jacobo, o das leis; Juan Afonso, un notario leonés; o Mestre Roldán; e Fernando Martínez de Zamora (un dos primeiros xuristas casteláns).

Fontes[editar | editar a fonte]

As Sete Partidas caracterízanse por ser un texto de dereito común (baseado no dereito romano xustiniano, canónico e feudal).

Diversas foron as súas fontes, entre as principais, atópase o Corpus Iuris Civilis; as obras de glosadores e de comentaristas (romanistas), como Acursio e Azzo; textos de dereito canónico como as Decretais de Gregorio IX e a obra de san Raimundo de Peñafort; e algúns foros e costumes casteláns.

Ás anteriores engadíronse obras filosóficas de Aristóteles, Séneca e Boecio; a Biblia e textos da Patrística; obras de Isidoro de Sevilla e Tomé de Aquino; o Libri Feudorum (compilación de dereito feudal lombardo); os Roles D´Olerons (colección de dereito mercantil); a Doctrinal dos xuízos e as Flores do Dereito do Mestre Jacobo, o das Leis; e a Margarita dos pleytos de Fernando Martínez de Zamora.

Estrutura e contido[editar | editar a fonte]

Código das Sete Partidas, en "Os Códigos Españois Concordados e Anotados" (1872)

As Partidas abarcan todo o saber xurídico da época dentro dunha visión unitaria, por iso se considera unha summa de dereito. Trata, entre outras materias, de dereito constitucional, civil, mercantil, penal e procesual, tanto civil como penal.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]