Secesión vienesa
 | Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde decembro de 2023.) |
A Secesión vienesa (tamén chamada Secessionsstil, ou Sezessionsstil en Austria) formou parte do moi variado movemento actualmente denominado modernismo. Foi fundada en 1897 por un grupo de 19 artistas vieneses que abandonaran a Asociación. Como proxecto de renovación artística, trataba de reinterpretar os estilos do pasado ante os embates da produción industrial que estaba espindo estrutural e esteticamente a realidade da arte e a sociedade da época. O seu primeiro presidente foi Gustav Klimt.
Historia[editar | editar a fonte]
A Secesión foi fundada dentro da Vereinigung Bildender Künstler Österreich que é a Asociación dos artistas das artes visuais en Austria.
Nesta época, Austria sofre de problemas en todos os sectores: social, económico, relixioso, político, monárquico... que contrastan cun ambiente idealista. É o período máis brillante para Austria, sendo a súa capital, Viena o berce do psicanálise.
Os voceiros deste movemento son: Gustav Klimt, Koloman Moser, Ferdinand Andri e Joseph Maria Olbrich (arquitecto) entre outros.
Aínda que a secesión é incluible no modernismo, típico de fins do período histórico e cultural coñecido como a Belle Époque, corresponde sinalar que presenta importantes diferenzas co coetáneo Art Nouveau e con outros estilos semellantes ao Art Nouveau (o Liberty ou floreale italiano ou o modernismo español por exemplo); na secesión, aínda que se busca a elegancia, predomina a sobriedade formal, e ata certa severidade, nos casos no que se transgride a sobriedade sae á luz o expresionismo, en moitos aspectos polo seu rupturismo a secesión xa é incluíble dentro do vangardismo.
Os carteis proveñen do campo cultural, non comercial, como primaba ata entón. Os traballos son moi estruturados, dándolles moita importancia á orde, o equilibrio e a xeometrización (o cadrado e o cubo son repetidos continuamente). O seu obxectivo estético final era a "obra de arte total" ou Gesamtkunstwerk, termo acuñado por Richard Wagner para denominar a unha arte que condensara as destrezas de todas as demais.
Os artistas vieneses querían dar á súa arte unha expresión desposuída dos seus veos e nada envolvida en accesorios. Unha arte propia, sen servilismos estranxeiros. Non queren imitar á arte exterior, pero si que lles sirva de inspiración e análise.
A decoración é modernista, nin orgánica, nin naturalista senón estilizada e abstracta. A tipografía é un elemento determinante, danlle grande importancia á letra, esta ten un valor formal, compositivo e comunicativo.
En 1903, fórmase un novo agrupamento de artistas: os chamados Wiener Werkstätten ou Talleres Vieneses, formado por Klimt, Egon Schiele, Oskar Kokoschka, e outros.
Sobre a porta de entrada do "Repolo de Ouro", como é coñecido popularmente en Viena, pode lerse A cada tempo a súa arte, e a cada arte a súa liberdade ("Der Zeit ihre Kunst, der Kunst ihre Freiheit").
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Secesión vienesa  |
