Ferdinand de Saussure

Ferdinand de Saussure
	;
Biografía
Nacemento	26 de novembro de 1857 ; Xenebra (Suíza)
Morte	22 de febreiro de 1913 (55 anos); Vufflens-le-Château (Suíza)
Datos persoais
País de nacionalidade	Suíza
Educación	Universidade de Leipzig - Doutoramento (1876–1880); Universidade de Xenebra (1875–1876); Collège Calvin
Tese académica	' (1881 )
Actividade
Campo de traballo	Linguística estrutural (pt)
Ocupación	lingüista
Empregador	Universidade de Xenebra (1891–1913) ; École pratique des hautes études (1880–1891)
Profesores	Heinrich Zimmer (pt) , Hermann Oldenberg (pt) , Georg Curtius, Henri-Frédéric Amiel (pt) , Alexis Giraud-Teulon (pt) e Hugues Oltramare (en)
Alumnos	Albert Sechehaye (pt) e Louis Duvau (en)
Lingua	Lingua francesa e Lingua alemá de Suíza
Obra
	Obras destacables semioloxía; Escola de Genebra (pt) ; linguística estrutural (pt) ; (1916) Curso de Linguística Geral (pt) ;
Arquivos en	Bibliothèque de Genève (en) CH BGE Ms. fr. 3951-3974a, Arch. de Saussure 366-388, Arch. de Saussure 581-582 ;
Familia
Familia	De Saussure (en)
Cónxuxe	Marie Faesch (en)
Fillos	Raymond de Saussure (pt) , Jacques de Saussure (en)
Pai	Henri Louis Frédéric de Saussure
Irmáns	René de Saussure (pt) e Léopold de Saussure (pt)
	Sinatura

Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: De Saussure.

Ferdinand de Saussure, nado en Xenebra o 26 de novembro de 1857 e morto no castelo de Vufflens-sur-Morges o 22 de febreiro de 1913, foi un lingüista suízo.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Está considerado o fundador da lingüística moderna^{[Cómpre referencia]}. No seu Cours de linguistique générale (1916) (Curso de lingüística xeral), publicado tras a súa morte polos seus alumnos, define certos conceptos fundamentais (distinción entre linguaxe, lingua e fala, entre sincronía e diacronía, carácter arbitrario do signo lingüístico etc.) que han inspirar non só a lingüística ulterior senón tamén outros sectores das ciencias humanas.

A partir das súas observacións sobre certos fenómenos do grego e o sánscrito nace o que se había de converter na teoría das laringais, tan importante no campo da indoeuropeística.

Ideas[editar | editar a fonte]

Saussure distingue a linguaxe (facultade de utilizar unha lingua), a lingua (conxunto de signos utilizados por unha comunidade. Ex.: o galego, o francés, o inglés) e a fala (enunciados dun interlocutor nunha lingua dada).
Teoría do signo como asociación pola mente dun significante (imaxe mental, visual ou acústica dunha palabra) e dun significado (concepto, é dicir representación mental dunha cousa). (Ver signo lingüístico.)
A linguaxe recorta simultaneamente un significante na masa informe dos sons e un concepto na masa informe das percepcións.
A linguaxe ten unha dimensión sincrónica (relacións entre os signos nun momento dado) e unha dimensión diacrónica (evolución dos signos no curso do tempo).
Todo signo é definido por relación cos outros, por pura diferenza (negativamente) e non polas súas características propias ("positivas"): é o carácter estrutural da lingüística saussuriana. Esta idea está na orixe do estruturalismo e da filosofía de Derrida.
A relación entre o significante e o significado é arbitraria; iso é o que distingue o signo do símbolo (a balanza que simboliza a xustiza esta ligada conceptualmente a ela, contrariamente á palabra «gato» ligada a un animal felino que miaña).

Ferdinand de Saussure e a lingua galega[editar | editar a fonte]

As edicións Laiovento publicaron no 2005 unha tradución de Xosé Manuel Sánchez Rei en galego do Curso de lingüística xeral. A publicación leva notas e un estudo introdutorio do tradutor. Neste estudo danse datos entre o curso de Saussure e a lingua e lingüística galegas.