Santos Futebol Clube
| Santos | ||||
|---|---|---|---|---|
 | ||||
| Nome | Santos Futebol Clube | |||
| Alcume(s) | Peixe, Alvinegro, Alvinegro Praiano, Santástico | |||
| Fundación | 14 de abril de 1912 (112 anos) | |||
| Estadio | Vila Belmiro, Santos, Brasil | |||
| Capacidade | 16.068 | |||
| Presidente |  Andrés Rueda | |||
| Adestrador |  Fabián Bustos | |||
| Liga | Campionato Brasileiro Série A Campionato Paulista | |||
| 2021 2021 | Série A: 10.º de 20 Paulista: 12.º de 16 | |||
| Vestimenta | Umbro | |||
| Na rede | ||||
| Páxina web do club | ||||
       | ||||
| ||||
O Santos Futebol Clube é un club deportivo da cidade brasileira de Santos, situada no estado de São Paulo. A súa sección de fútbol e unha das máis laureadas de toda Suramérica, contando no seu palmarés con 3 Copas Libertadores e 2 Copas Intercontinentais, entre outros títulos.
Historia[editar | editar a fonte]
O Santos FC foi fundado o 14 de abril de 1912 (só unhas horas antes do afundimento do Titanic) por iniciativa de 3 deportistas locais, e disputou o seu primeiro encontro oficial o 15 de setembro dese mesmo ano.
.jpg)
As primeiras tempadas do equipo no campionato Paulista foron pouco salientables, ata a edición de 1927, na que o Santos presentou un equipo cheo de xogadores mozos que pasou á historia do club como o ataque dos 100 gols, liderado polo dianteiro Araken Patusca (1905-1990). Ese ano o equipo perdeu o título na derradeira xornada, en favor do Palestra Itália, pero acadou 100 goles en 16 encontros, 31 deles feitos por Araken. En 1928 e 1929 o Santos FC acadou dous novos subcampionatos estatais, sempre detrás do Corinthians, e non foi ata 1935 que o club acadou o seu primeiro título no campionato Paulista, gañando na final dese ano fronte ó Corinthians con goles de Araken e Raul.
A primeira etapa exitosa do club rematou coa retirada de moitos daqueles xogadores do ataque dos 100 gols, e a afección do Santos FC tivo que agardar 20 anos ata poder festexar un novo título no campionato estatal de São Paulo. Polo medio tan só houbo un subcampionato, na tempada 1948, ano no cal o equipo rematou a 2 puntos do São Paulo FC.
En 1955 o Santos acadou o seu 2º título paulista, co dianteiro Del Vecchio como máximo goleador do torneo con 23 goles, pero o mellor aínda estaba por chegar. Ó ano seguinte (1956) o Santos FC volveu gañar o campionato, pero se cadra o máis salientable dese ano foi o debut dun rapaz de 16 anos chamado Edson Arantes do Nascimento 'Pelé', que marcaría tanto a historia do club nos seguintes 18 anos que a imaxe de ámbolos dous, xogador e equipo, ficarían permanentemente asociadas.
En 1957 o Santos tivo que conformarse co segundo posto no torneo paulista, pero Pelé xa foi quen de marcar 17 goles, o que lle valeu para ser o máximo artilleiro desa edición do torneo. Non obstante, en 1958 Pelé non acadou 17 goles, senón 58, récord histórico do Campionato Paulista, e o Santos FC acadou o seu 4º título estatal. Ese ano, o Brasil e Pelé tamén gañaron o seu primeiro Mundial de Fútbol.
A década dos 60 foi a de máis éxito da historia do club. Entre 1960 e 1969 o Santos FC gañou 8 campionatos estatais, 3 torneos Río-São Paulo e 6 campionatos brasileiros. A nivel internacional tamén foron os mellores anos da historia do Santos. A Copa Libertadores, creada en 1960, foi conquistada nas súas 2 primeiras edicións polo Peñarol de Montevideo. O Santos FC, xa na súa primeira participación en 1962, chegou á final para enfrontarse ó bicampión uruguaio. No encontro de ida, xogado en Montevideo, o Santos venceu por 1-2. No encontro de volta o Peñarol venceu en Santos por 2-3. Tivo que xogarse un encontro de desempate nun campo neutral, e foi en Buenos Aires onde o Santos FC acadou o seu primeiro título continental, vencendo o encontro por 3 goles a 0, 2 deles de Pelé e 1 mais de Omar Caetano. Tres semanas despois xogouse en Santos o encontro de ida da Copa Intercontinental entre o Santos FC e o SL Benfica de Eusébio, co resultado final de 3-2. O encontro de volta xogado en Lisboa rematou 2-5 a prol do Santos con 3 goles de Pelé, que xa marcara 2 goles na ida. O Santos FC gañaba así a súa primeira Copa Intercontinental, e convertíase no equipo mais forte do mundo.
En 1963 o equipo chegou de novo á final da Copa Libertadores, enfrontándose nesta ocasión ó Boca Juniors liderado por Sanfilippo. O Santos venceu 3-2 no estadio de Maracaná e 1-2 en Buenos Aires, facéndose co seu 2º título continental. Na Copa Intercontinental agardaba o AC Milán de Altafini, Trapattoni, Amarildo, Rivera, Maldini etc. Os rossoneri venceron en Milán por 4-2, e o Santos venceu na volta co mesmo resultado en Maracaná diante de 132.000 seareiros. O desempate foi 2 días despois no mesmo estadio, diante de 120.000 afeccionados ó Peixe, que viron como o Santos gañaba cun 1-0 a súa 2ª Copa Intercontinental.
En 1964 o Santos caeu nas semifinais da Copa Libertadores diante do Club Atlético Independiente, cortando os éxitos internacionais do equipo. A pesar do dominio do equipo nos campionatos estatal e nacional, non acadou de novo o pase á final continental ata 50 anos despois.
Pelé deixou o Santos trala tempada 1974, deixando atrás de si 10 campionatos estatais, 5 interestatais, 6 nacionais, 2 Copas Libertadores, 2 Copas Intercontinentais e 1087 goles en 1120 encontros. Os anos seguintes tiveron éxitos e fracasos. O Santos acadou o título estatal en 1978 e 1984, e o subcampionato nacional en 1983, pero as grandes vitorias non chegaron ata o século XXI.
En 2002 o Santos rematou 8º no campionato brasileiro, acadando a última praza para disputar as eliminatorias polo título. Nos cuartos de final eliminou o favorito, o São Paulo FC de Luis Fabiano, nas semifinais desfíxose do Gremio FPA de Rodrigo Fabri, e presentouse na final cun equipo novo liderado por Robinho, para enfrontarse ó Corinthians. No primeiro encontro venceu o Santos por 2-0, e na volta venceu de novo por 2-3, facéndose así co seu primeiro Brasileirao.
En 2003 o Santos chegou de novo á final polo título nacional, caendo nesta ocasión fronte o Cruzeiro. En 2004 o campionato brasileiro decidíase por vez primeira trala tempada regular, e dicir, o campión sería o primeiro da táboa, e tras 46 xornadas disputadas, o campión foi o Santos, acadando 103 goles e encaixando 58. Robinho, que marcou 21 goles, foi elixido mellor xogador do campionato, pero en 2005 asinou co Real Madrid, deixando ó Santos.
Trala marcha de Robinho, o Santos mantivo un bo nivel, acadando o campionato paulista despois de 22 anos, en 2006 e 2007. Non obstante, nesta ocasión os afeccionados non tiveron que agardar moito tempo ata que chegou ó primeiro equipo unha nova xoia dende a canteira. En 2009 debutou na liga Neymar con 17 anos. En 2010 o Santos gañou de novo o campionato paulista, repetindo éxito en 2011. Pero o máis salientable da tempada 2011 foi a actuación do Santos, liderado por Neymar, na Copa Libertadores. O equipo chegou á final 50 anos despois do último título. O rival na final foi o Club Atlético Peñarol, e os resultados foron 0-0 en Montevideo e 2-1 en São Paulo, con goles de Neymar e Danilo. O Santos FC acadaba a súa 3ª Copa Libertadores. Na Copa Mundial de Clubs disputada en decembro en terras xaponesas, o Santos eliminou doadamente ó Kashiwa Reysol xaponés nas semifinais, cun marcador de 3-1. Na final agardaba o FC Barcelona de Messi, Xavi e Iniesta entre outros. A final foi de cor azulgrana dende o comezo, e rematou cun 4-0 a prol do FC Barcelona que deixou ó Santos sen poder repetir o campionato mundial que acadara 48 anos atrás con Pelé.
Outras seccións[editar | editar a fonte]
O Santos Futebol Clube é un club polideportivo, con seccións de boxeo, capoeira, karate, fútbol sala, fútbol feminino, halterofilia, judo, fútbol americano, billar, voleibol, taekwondo, tenis de mesa etc. Moitas destas seccións compiten na elite.
A sección de fútbol feminino acadou tódolos títulos estatais, nacionais e continentais nos últimos anos, incluída a Liga, a Copa, a Copa Libertadores e a Intercontinental. Marta Vieira da Silva, elixida 5 veces mellor xogadora do mundo, ten defendido as cores do Santos dende 2009, axudando decisivamente nestas vitorias.
Nos últimos anos o Santos está reforzando a sección de fútbol sala, que conta con 7 xogadores internacionais polo Brasil.
_-_vista_interna.jpg)
Estadio[editar | editar a fonte]
O Santos FC xoga os seus encontros como local no Estadio Urbano Caldeira, chamado así polo primeiro adestrador que tivo o equipo, aínda que o estadio é coñecido popularmente como Vila Belmiro.
O recinto foi inaugurado o 22 de outubro de 1916, e recibiu a última remodelación en 1997. Actualmente ten capacidade para acoller a 15800 seareiros.
Palmarés[editar | editar a fonte]
- Competicións Internacionais
- Copa Intercontinental (2): 1962, 1963
- Copa Libertadores (3): 1962, 1963, 2011
- Recopa Suramericana (1): 2012
- Copa Conmebol (1): 1998
- Competicións Nacionais
- Campionato Brasileiro de Fútbol Série A (8): 1961, 1962, 1963, 1964, 1965, 1968, 2002, 2004
- Copa do Brasil (1): 2010
- Competicións Inter-Estatais
- Torneo Rio-São Paulo (5): 1950, 1953, 1954, 1966, 2002
- Competicións Estatais
- Campionato Paulista (22): 1935, 1955, 1956, 1958, 1960, 1961, 1962, 1964, 1965, 1967, 1968, 1969, 1973, 1978, 1984, 2006, 2007, 2010, 2011, 2012, 2015, 2016
- Copa Paulista (1): 2004
