Santiago Urtizberea

Santiago Urtizberea
Información persoal
Nome	Santiago Urtizberea Oñatibia
Nacemento	25 de xullo de 1909
Lugar de nacemento	Irún
Falecemento	18 de xaneiro de 1985
Lugar de falecemento	Saint-Jean-de-Luz
Posición	Dianteiro
Carreira sénior
Anos	Equipos	Aprs	(Gls)
1924–1932	Real Unión de Irún
1932–1934	Donostia FC	24	(23)
1934-1936	Real Unión de Irún
1937-1948	FC Girondins de Bordeos
Partidos e goles só en liga doméstica. [ editar datos en Wikidata ]

Santiago Urtizberea Oñatibia, nado en Irún (Guipúscoa) o 25 de xullo de 1909 e finado na mesma vila o 18 de xaneiro de 1985, foi un futbolista vasco que xogaba na demarcación de dianteiro.

Traxectoria

Comezos no Real Unión

Comezou a xogar no Real Unión de Irún, disputando xa algún encontro amigábel co primeiro equipo con só 15 anos. Dous anos máis tarde, de cara a tempada 1926/27, xa tiña ficha do primeiro equipo. Esa foi a época dourada do Real Unión, gañando dúas veces a Copa de España (1924 e 1927) polo que o papel de Urtizberea non deixou de ser de reserva.

En 1929, na primeira edición da Liga española de fútbol, Urtizberea xa contaba con 19 anos, idade suficiente para facerse cun oco no once titular do equipo e anotar 11 goles nos 12 encontros que disputou (dun total de 18), converténdose así no máximo goleador do equipo xunto a Luis Regueiro. Os anos seguintes, pese a ser mala época para o equipo o xogador fixo un moi bo papel, anotando respectivamente 18 e 15 goles nas dúas seguintes tempadas.

A tempada 1931/32 o equipo perde finalmente lastrado polas baixas, Luis Regueiro foi fichado polo Real Madrid, a alta idade das súas figuras, Patxi Gamborena, e o mal momento de Urtizberea que completou unha moi mala tempada con só catro goles.

Etapa no Donostia FC

Tralo descenso do seu equipo Urtizberea fichou, mediada a tempada 1932/33, polo Donosti FC, nome que adoptou a Real Sociedad durante a II República. Debutou o 22 de xaneiro de 1933 e ata final de tempada anotou 12 goles en 8 encontros, axudando a que o equipo acadara a permanencia facilmente. O ano seguinte volveu repetir moi boas cifras, con 10 goles en 11 encontros, porén ao rematar esa tempada solicitou a baixa e volveu ao Real Unión de Irún.

Novo período no Real Unión

Durante uns anos despois do descenso o Unión tratou recuperar a categoría, tendo a partir deste momento a Urtizberea como principal referencia no ataque. O equipo quedaría 5º e 8º en anos consecutivos pero non acadou o obxectivo. No ano 1936 produciuse o golpe de estado militar contra o goberno da II República que desembocou na Guerra Civil Española, polo que se paralizaron as competicións. Santiago Urtizberea atopábase nese momento en Irún, que permaneceu na zona fiel ao goberno legalmente constituído, porén fuxiu a Francia ao pouco de comezar o conflito.

Fútbol francés

Unha vez en Francia fichou polo recentemente creado Girondins de Bordeos ao igual que Jaime Mancisidor, chamados polo adestrador vasco Benito Díaz. O club nacera da fusión do Girondins Guyenne Sport e o Bordeaux FC co claro obxectivo de dar o salto ao fútbol profesional francés. Ese mesmo ano o equipo gañou o Campionato de Francia Afeccionado de Fútbol, impoñéndose na final 2-1 ao FC Scionzier con dous goles de Urtizberea. O Girondins converteuse así no primeiro equipo do suroeste de Francia en acadar un título nacional.

Na tempada seguinte foi aceptado na liga profesional, quedando encadrado na Segunda División, porén non acadou o ascenso a Primeira División nos anos seguintes. Co comezo da segunda guerra mundial en 1939 o fútbol francés sufriría graves cambios, que levarían ao Girondins a ser un dos equipos máis potentes do campionato, porén os títulos acadados nos anos de guerra non contabilizan no palmarés dos equipos.

Na tempada 1939/40 o Girondins proclamouse campión da Zona Suroeste e da Zona Sur, ao vencer ao campión do Sueste, o OGC Nice. Porén non puido competir por proclamarse campión de Francia ao suspenderse o Campionato Norte a causa da invasión alemá. En 1940 o Girondins fusionouse co 'ssociation Sportive du Port e pasou a chamarse Girondins A.S.P., está fusión permitiu que os xogadores foran inscritos como bombeiros do porto de Bordeos e así que non foran deportados a campos de traballo.

En 1941 o equipo proclamouse campión da Copa de Francia. O torneo tivo tres finais nas que o Girondins tivo que gañar ao Red Star FC de París no Campionato da Francia ocupada por 3-1, ao Toulouse FC como campión da Francia de Vichy por idéntico resultado e ao SC Fives da zona do Paso de Calais por 2-0 con dous goles de Urtizberea.

En 1943 Santiago fíxose cargo interinamente do posto de adestrador do equipo en substitución do húngaro Stern, levando ao equipo á súa segunda final da Copa, encontro que perdería ante o Olympique de Marsella. En 1944 acadaría outro título, esta vez so coma xogador, gañando outro Campionato de Francia Afeccionado de Fútbol ante o AS Cannes por 2-1.

Os bos resultados do Girondins nestes anos valéronlle para comezar en Primeira División unha vez se restaurou a competición oficial de Liga. Porén dous anos despois perdería a categoría, co equipo en Segunda Urtizberea decidiu retirarse en 1948.

Nos anos seguintes seguiu vinculado ao Girondins, ocupándose das categorías inferiores e facéndose cargo do primeiro equipo noutra ocasión, mediada a tempada 1956-57.

Palmarés

Títulos nacionais

Título	Club	País	Ano
Copa de España	Real Unión de Irún	España	1927
Campionato de Francia Afeccionado	Girondins A.S.P.	Francia	1937
Copa de Francia	Girondins A.S.P.	Francia	1941
Campionato de Francia Afeccionado	Girondins A.S.P.	Francia	1944

Campionatos rexionais

Título	Club	País	Ano
Campionato de Guipúscoa	Real Unión de Irún	Euskadi	1926
Campionato de Guipúscoa	Real Unión de Irún	Euskadi	1928
Campionato de Guipúscoa	Real Unión de Irún	Euskadi	1930
Campionato de Guipúscoa	Real Unión de Irún	Euskadi	1931
Campionato de Guipúscoa	Donostia FC	Euskadi	1933
Campión Sur de Francia	Girondins A.S.P.	Francia	1940