Claude Saumaise

Claude Saumaise
	;
Biografía
Nacemento	(fr) Claude de Saumaise ; 15 de abril de 1588 ; Semur-en-Auxois, Francia
Morte	3 de setembro de 1653 (65 anos); Spa (en)
Datos persoais
País de nacionalidade	Reino de Francia ; Provincias Unidas
Relixión	Hugonotes e Calvinismo
Educación	Universidade de Heidelberg - dereito
Actividade
Lugar de traballo	Leiden (1651–1653); Estocolmo (1650–1651); Leiden (1632–1650); Grigny (1623–1632); Dijon (1609–1623)
Ocupación	Lector (1632–1653), orientalista , filólogo , humanista , profesor universitario , catedrático , erudito clásico , filólogo clásico , teólogo
Empregador	Universidade de Leiden
Movemento	Humanismo
Alumnos	Isaac Vossius
Lingua	Lingua latina
Familia
Cónxuxe	Anne Mercier (en) (1623–)
Pai	Benigne Saumaise (en)
Parentes	Charlotte Saumaise de Chazan (pt) (sobriña)

Claude Saumaise, tamén Claudius Salmasius na forma latina, nado en Semur-en-Auxois en 1588 e finado en 1653, foi un coñecido sabio, humanista e filólogo francés chamado o Príncipe dos Comentadores.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

O seu primeiro mestre foi o seu pai Benigno, maxistrado e sabio distinguido e contou tamén coa amizade de Isaac Casaubon e Gruter, emprendendo con ánimo resolto o estudo da maior parte das ciencias da súa época (medicina, xurisprudencia, teoloxía, historia).

Claude de Saumaise aprendeu de forma autodidacta as seguintes linguas: persa, caldeo, árabe e o copto e posteriormente abrazou a relixión reformada, estableceuse en Holanda e permaneceu moito tempo en Leiden.

Este sabio adquiriu pronto unha reputación universal e os reis disputáronse o honor de telo nas súas cortes:

O Cardeal Richelieu e Mazarino procuraron, en van, levalo a Francia.
A raíña Cristina de Suecia que fose a Suecia.
Carlos II de Inglaterra encargoulle que redactase unha apoloxía do seu pai Carlos I, apoloxía que lle valeu unha viva polémica con John Milton.

Deixou 60 manuscritos e moitas obras impresas e as súas principais obras son as edicións de Floro (1609), de L. Ampelius, da Historia Augusta, de Tertuliano, de Palio, de Aquiles Tacio (1640) e de Solino coas Exercitationes plinianae (1529).

Claude a parte da súa gran reputación, foi extraordinariamente enxalzado durante a súa vida e nunha ausencia un pouco longa da cidade holandesa de Leiden, os seus habitantes escribíronlle unha carta en que lle rogaban que regresase a Leiden, con estas palabras: «Así como o mundo non podería carecer do Sol, a Academia de Leiden non pode pasar sen Saumaise».

Obras[editar | editar a fonte]

Autor con outros escritores de Anthologia Graeca cum versione latina.., Ultrajecti, 1795-1822, 5 volumes.
Claude Saumaise & André Rivet:...., Amsterdam: APA-Holland University Press, 1987.
Virorum aliquot eruditorum..., Amstelaedami: Geradum de Groot, 1752.
Historiae augustae scriptores..., París: 1620.
Cl. Salmasii de re militari romanorum liber:.., Leiden, J.Elseverium, 1657.
Claudii Salmasii de Hellenistica commentarius:..., Leiden: Ex Officina Elseviriorum, 1643.
Xunto a outros autores Museum philologicum et historicum..., Lugduni Batavorum: sumptibus Abrahami vander Mijn, 1699-700, 2 volumes.
Cl. Salmasii Librorum de primatu Papae pars prima:...., Lugduni Batavorum, 1645.

Dissertatio de foenore trapezitico, 1640

Notas[editar | editar a fonte]

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

Diccionario universal de historia y geografía, 1846-50, Madrid: F. de Paula Mellado, 8 tomos.

Bibliografía complementaria

Ampelius, Lucius. Memoriale, Venezia: G. Antonelli, 1841.
Leroy, P. Le dernier vogaye a Paris et en Bourgogne, 1640-1643, du reforme Claude Saumaise: libre erudition et contrainte politique sous Richelieu, Amsterdam: APA-Holland University Press, 1983.
Orbis doctus, 1500-1850:..., Amsterdam & Utrecht: APA-Holland University, 2005.