Rustrido
Un rustrido ou refrito[1] é un preparado tipo mollo feito principalmente con cebola, allo e pemento, frixidos en aceite, manteiga ou touciño, que se utiliza como condimento[2]. Pódeselle engadir ademais sal, coandro e ceboliño, todo en anaquiños e fritido até quedaren desfeitos pola auga que van ceibando. A operación de sofrito realízase sobre unha tixola de ferro a pouco lume.
Emprego[editar | editar a fonte]
Na cociña galega fanse rustridos de cebola e pementos para reencher as empanadas principalmente. Tamén se bota por riba dalgunhas carnes e peixes como salsa[3]. ás veces leva pirixel. Por extensión, emprégase o termo rustrido para calquera fritura na que se bota cicuta, ruda e outras herbas medicinais, que se empregan coma menciñas caseiras en fregas e outras aplicacións[4]. O verbo galego rustrir (fritir) está emparentado co francés antigo rost, rostir (asar), de onde vén roti (asado)[5].
Na cociña castelá, o rustrido adoita facerse aromatizado con pemento (doce ou picante) ou no seu defecto uns anacos de chourizo. Emprégase na elaboración de moitos pratos como o pisto manchego, ou na simple preparación de cocidos que inclúen legumes (o cocido galego non leva rustridos).
O rustrido emprégase tamén a miúdo, con lixeiras variante, nas distintas cociñas mediterráneas, como a portuguesa (refogado, sen chourizo nin pemento en po[6]), a catalá (sofregit, sen chourizo nin pemento, nin coandro, con aceite de oliva, a miúdo con pemento vermello, cun chile ou especias como o sasafrán, o pirixel, o romeu, ou o tomiño), a italiana (soffritto, sen chourizo nin pemento en po, con aceite de oliva, cebola, cenoria e apio) ou a grega, na que se adoita comer con arroz.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Definicións no Dicionario da Real Academia Galega e no Portal das Palabras para rustrido.
- ↑ Definición e sinónimos en VV. AA. (2012) Dicionario de alimentación e restauración, Santiago de Compostela, Termigal. Xunta de Galicia. Real Academia Galega
- ↑ Marcial Valladares Núñez (1896-1902): Nuevo suplemento al Diccionario gallego-castellano publicado en 1884 ed. de Mª Carme García Ares (Cadernos de Lingua, RAG, 2000)
- ↑ Eladio Rodríguez González (1958-1961): Diccionario enciclopédico gallego-castellano, Galaxia, Vigo
- ↑ Eligio Rivas Quintas (1988): Frampas, contribución al diccionario gallego, Alvarellos, Lugo
- ↑ Téñanse en conta que un refogado en galego tamén é un rustrido, pero ao que despois se lle engade un caldo ou a auga para que se acabe de guisar
