Roberto II de Francia

Roberto II o Piadoso
	Rei de Francia
Reinado	24 de outubro de 996 - 20 de xullo de 1031
Coroación	25 de decembro de 987 (Orleans)
Outros títulos	Duque de Borgoña (1004–1016)
Nacemento	27 de marzo de 972; Orleans
Falecemento	20 de xullo de 1031; Melun
Predecesor	Hugo Capeto
Sucesor	Henrique I
Cónxuxe/s	Constanza de Arles
Descendencia	Hugo (1007 - 1025); Henrique (1008 - 1060) ; Adela de Flandres (1009 - 1079); Roberto o Vello (1011 - 1076).
Casa real	Dinastía dos Capetos
Proxenitores	Hugo Capeto; Adelaida de Aquitania
Na rede
	v; c; e;

Roberto II de Francia ou Roberto II "o Piadoso" (en francés: Robert II le Pieux). Nado en Orleans o 27 de marzo de 972 e finado en Melun o 20 de xullo de 1031. Foi rei de Francia desde 996 ata 1031. Foi o segundo rei da dinastía dos Capeto e fillo de Hugo Capeto e Adelaida de Aquitania.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Primeiros anos e sucesor primoxénito da monarquía francesa[editar | editar a fonte]

No 987, o seu pai lograra que a nobreza recoñecera a Roberto como sucesor rex designatus, dando comezo así o reinado dos seus sucesores en Francia, que duraría en liña directa ata 1328 e indirecta, con interrupcións polas repúblicas e imperios napoleónicos, ata 1848.

Características do seu reinado[editar | editar a fonte]

Xa no trono, Roberto obtivo o recoñecemento do seu primoxénito Hugo, como o seu sucesor, mais a morte deste convertería en futuro sucesor a Henrique.

Foi un defensor da Igrexa e protector da cultura, ademais de precursor fundamental da expansión da orde cluniaciense.

O piadoso Roberto fixo poucos amigos e moitos inimigos, que incluiría aos seus propios fillos que máis tarde se rebelarían.

Matrimonio e descendencia[editar | editar a fonte]

Roberto II de Francia casárase en primeiras nupcias coa súa prima cuarta Berta de Borgoña, sobriña do duque Otón Guillerme de Borgoña, aínda que deste enlace non tivese descendencia.^[1]

Por medio deste matrimonio obtivo o Ducado de Borgoña e arrebatoulle á nobreza os condados de Dreux e Melun no ano 1017.^[2]

Este matrimonio non era do agrado do papa Gregorio V, a causa do próximo parentesco e porque durante o pontificado do antecesor papa Xoán XV, se depuxera a Arnulfo do arcebispado de Reims que foi substituído, coa oposición papal, por Gerberto quen fose nomeado Silvestre II contando co apoio do anterior rei francés Hugo Capeto, e polo cal esixiu a Roberto que anulase o enlace. Este ao negarse provocou que fose excomungado, ao igual que o arcebispo de Reims que autorizara o casamento.

Ao final rematou por separarse o matrimonio e quitáseo o apoio ao Silvestre II xa que desexaba un achegamento co Papa. Isto provocou que nun concilio celebrado en Pavia no ano 997, restituísese como arcebispo de Reims a Arnulfo e condenásese como usurpador a Gerberto, ademais de levantar a excomuñón.^[1]

Roberto enlazouse por segunda vez con Constanza de Arles -aínda que ao ter sido anulado o anterior, se convertería nas súas primeiras nupcias- filla do Príncipe da Provenza (dende 991), sendo unha muller moi temperamental, contrastando acentuadamente con Roberto "o Piadoso", pasou á Historia por defender con decisión os dereitos do seu fillo ao trono.^[3] Deste matrimonio naceron sete fillos:

Hedwige de Francia (1003 - 1063), casada con Renauld, Conde de Nevers.
Hugo (1007-1025). Asociado ao trono polo seu pai, finou no 1025.
Herique (1008 - 1060). Rei de Francia, co nome de Henrique I.
Adela de Flandres (1009 - 1079), casada co conde Balduíno V de Flandres. A súa filla Matilde foi esposa de Guillerme I de Inglaterra.
Roberto o Vello (1011 - 1076). Iº Duque de Borgoña da casa capetiana. Avó de Henrique de Borgoña, pai de Afonso I de Portugal e pai de Constanza de Borgoña, esposa de Afonso VI o Bravo, rei de Castela e León.
Eudes de Francia (1013 - 1056) naceu con retardo mental.
Constanza de Francia (1014 - ¿?), casada con Manasses Conde de Dammartín.

Guerras civís e falecemento[editar | editar a fonte]

Os seus fillos Hugo, Henrique e Roberto, rebeláranse contra o seu pai dando lugar a unha guerra civil, na cal Hugo morrería en plena revolta, en 1025.

Na continuación do conflito con Henrique e o mozo Roberto, as tropas do rei Roberto resultaron derrotadas e o rei retirouse a Beaugency, nos arredores de París, a capital.

Roberto morreu en plena contenda contra os seus fillos o 20 de xullo de 1031 en Melun. Foi enterrado, xunto coa súa esposa Constanza, na Basílica de Saint Denis. Sucederíalle o seu fillo Enrique.

Ao rematar o seu reinado, Francia encontraríase nun proceso de importante evolución política.

Notas[editar | editar a fonte]

↑ ^1,0 ^1,1 Le Bas, Philippe (op. cit., páx. 160).
↑ Le Bas, Philippe (op. cit, pp. 120 - 121).
↑ Le Bas, Philippe (op. cit., páx. 161).

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

Le Bas, Philippe; en "Historia de la Francia" (Tomo I, obra traducida por Una Sociedad Literaria, Ed. Imprenta del Nacional, Barcelona, año 1841).

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]

Predecesor: Hugo Capeto	Rei de Francia 996 – 1031	Sucesor: Henrique I
Predecesor: Otón Guillerme	Duque de Borgoña 1004 – 1016	Sucesor: Henrique

[ReferenceA-1] 1,0 ^1,1 Le Bas, Philippe (op. cit., páx. 160).

[2] Le Bas, Philippe (op. cit, pp. 120 - 121).

[3] Le Bas, Philippe (op. cit., páx. 161).

[1]

[2]

[3]