Roberto Baggio

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaRoberto Baggio

Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento18 de febreiro de 1967 Editar o valor em Wikidata (57 anos)
Caldogno, Italia (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeItalia Editar o valor em Wikidata
RelixiónSoka Gakkai (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
Altura174 cm Editar o valor em Wikidata
Peso73 kg Editar o valor em Wikidata
Actividade
Ocupaciónfutbolista (–2004) Editar o valor em Wikidata
Período de actividade1982 Editar o valor em Wikidata - 2004 Editar o valor em Wikidata
LinguaLingua italiana Editar o valor em Wikidata
Nacionalidade deportivaItalia Editar o valor em Wikidata
Deportefútbol Editar o valor em Wikidata
Posición de xogoDianteiro Editar o valor em Wikidata
Traxectoria
  Equipo enllaç= enllaç=
- Ascoli Calcio 1898
1982-1985 Vicenza Calcio (pt) Traducir 36(13)
1985-1990 ACF Fiorentina 94(39)
1990-1995 Juventus FC 141(78)
1995-1997 A.C. Milan 51(12)
1997-1998 Bologna FC 1909 30(22)
1998-2000 Football Club Internazionale Milano 41(9)
2000-2004 Brescia Calcio (pt) Traducir 95(45) Editar o valor em Wikidata
  Selección nacional enllaç= enllaç=
1984-1984   Italy national under-16 football team (en) Traducir 4(3)
1988-2004   Italia 56(27) Editar o valor em Wikidata
Participou en
1998Mundial de Fútbol Francia 1998
1994Mundial de Fútbol Estados Unidos 1994
1990Mundial de Fútbol Italia 1990 Editar o valor em Wikidata
Familia
IrmánsEddy Baggio Editar o valor em Wikidata
Premios

IMDB: nm1370079 FIFA: 174363 Editar o valor em Wikidata

Roberto Baggio, nado o 18 de febreiro de 1967 en Caldogno (Véneto), é un exfutbolista italiano, considerado un dos mellores e máis populares da década dos 1990.

Coa selección italiana xogou en tres Mundiais de Fútbol e é o único futbolista do seu país que anotou en tres copas de mundo 1990, 1994 e 1998.

En 1994 foi un dos mellores do torneo levando á escuadra italiana á final na que perdeu co Brasil a penaltis.

No ano 1993 gañou o Balón de Ouro e o FIFA World Player

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Nado en Caldogno, preto de Vicenza, Baggio comeza a súa carreira no Vicenza, na Serie C1 en 1981. En 1985 marcha cara a Fiorentina, onde ficaría por cinco anos e comezou a gañar a súa reputación de estrela.

En contra dos desexos dos seareiros é vendido á Juventus en 1990 por uns 19 millóns de Euros, o récord mundial de cartos pagados por un traspaso naqueles intres.

Os seus comezos na escuadra de Turín non foron o que todos agardaban, e nun principio dicíase que o xogador non se adaptaba ao clubs. Houbo unha pequena polémica cando, nun encontro contra o seu exequipo, un seareiro lle lanzou dende a bancada unha bufanda da Fiore. El recolleuna do chan e púxoa. Isto alporizou ós seguidores da Juventus, mais non tardarían en "perdoar" ó que sería o seu mellor xogador nos vindeiros anos.

En 1993 gaña o seu único título europeo de clubs, a Copa da UEFA. A súa actuación ese ano sería premiada co Balón de Ouro e o FIFA World Player. Era o primeiro italiano que o gañaba dende Paolo Rossi en 1982.

A Juventus conseguira formar unha boa escuadra, xa que xunta Baggio estaban tamén xogadores coma Gianluca Vialli, Fabrizio Ravanelli, Paulo Sousa ou o gardameta Angelo Peruzzi.

1995 é o ano no que gaña o seu primeiro Scudetto, o primeiro de moitos que conseguiría a escuadra turinesa nos anos 90. Mais Baggio non ía desfrutar destes éxitos coa Vecchia Signora xa que tras fortes presións do presidente do A.C. Milan,Silvio Berlusconi, o xogador é transferido ao club milanés. Aquí gañaría o Scudetto en 1996, sendo o primeiro en gañar dous campionatos da Serie A consecutivos con dúas escuadras distintas.

En 1997 marcha ao Bologna co obxectivo de resucita-la súa carreira, maltreita tralo seu paso polo A.C. Milan. Esa tempada bate o seu mellor rexistro anotador con 22 goles na liga. Grazas ó bo ano no Bologna consegue ser titular na selección italiana no Mundial de Fútbol Francia 1998, quitándolle o posto a un xove Alessandro Del Piero.

Despois do mundial Baggio ficha polo Inter de Milán, mais semella que non contaba co favor do adestrador Marcello Lippi, e non chegou a dispoñer de moitos minutos. Na súa autobiografía conta que Lippi o apartou do equipo por non dicirlle ó adestrador que xogadores estaban a falar mal do propio técnico.

Tras ficar dous anos no Inter, e co obxectivo de xogar o Mundial de Fútbol Corea e Xapón 2002 marchou cara ao Brescia. A pesar dunha forte mancadura, antes do final da tempada xa estaba totalmente recuperado. Aínda así o adestrador Giovanni Trapattoni non o levou ao mundial.

Baggio seguiu a xogar no Brescia ata o seu retiro en 2004. Rematou a súa carreira con 205 goles na Serie A, sendo o quinto máximo anotador da historia, despois de Silvio Piola, Gunnar Nordahl, Giuseppe Meazza e José Altafini. A súa camisola co número 10 do Brescia foi retirada.

Internacional[editar | editar a fonte]

Baggio xogou un total de 56 encontros coa selección italiana, anotando 27 goles. E o cuarto goleador da selección de tódolos tempos.

É o único italiano que anotou en tres mundiais, e xunto con Christian Vieri e Paolo Rossi o máximo anotador da escuadra nas Copas do mundo con 9 tantos.

Mundial de Fútbol Italia 1990[editar | editar a fonte]

Baggio xoga o seu primeiro mundial en 1990, e aínda que maiormente xogou saíndo do banco dos suplentes conseguiu anotar dous goles. Un deles, contra a Checoslovaquia foi alcumado o "gol do torneo". A Italia remataría en 3º posto.

Mundial de Fútbol USA 1994[editar | editar a fonte]

Baggio era a pedra angular do combinado italiano, e así se confirmou tras unha actuación estelar nas roldas eliminatorias previas á final. Anotou un total de cinco goles, dous en oitavos contra Nixeria, un en cuartos contra España e outros dous nas semifinais contra Bulgaria. Na final contra o Brasil o encontro rematou 0-0 tralos 120 minutos de xogo. Na quenda de penaltis Baggio erraría o seu lanzamento, dándolle o título á escuadra brasileira.

Baggio rematou coma segundo na táboa de máximos anotadores do torneo.

Mundial de Fútbol Francia 1998[editar | editar a fonte]

O primeiro encontro enfrontou á Italia contra Selección nacional de fútbol de Chile que só puido conseguir un empate a dous contra os suramericanos. Baggio deulle o pase do primeiro gol a Christian Vieri e anotou o segundo de penalti. O outro gol que marcou no torneo foi contra a Austria, grazas ao cal Italia rematou coma líder do grupo. Nos cuartos de final caeron nos penaltis contra Francia que finalmente sería a campioa do mundo.

Despois do retiro[editar | editar a fonte]

O seu derradeiro encontro coa selección italiana o 28 de abril do 2004 contra España.

Baggio escribiu unha autobiografía Una Porta nel Cielo (Unha portería no ceo).

Títulos[editar | editar a fonte]

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]