Ricardo Macarrón Piudo
Ricardo Macarrón Piudo | |
---|---|
Nacemento | século XIX |
Lugar de nacemento | Vitoria |
Falecemento | século XX |
Nacionalidade | España |
Ocupación | arquitecto e oficial |
[ editar datos en Wikidata ] | |
Ricardo Macarrón Piudo, nado en Vitoria, foi un arquitecto, militar e político español.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Fillo de Urbano Macarrón. Estudou na Academia de Infantaría. Como primeiro tenente de Infantaría, ingresou na Garda civil en 1909. Desenvolveu en paralelo a súa carreira militar dentro da Garda civil coa de arquitecto. Como técnico do Ministerio da Gobernación estivo ligado á Dirección Xeral de Seguridade e á de Beneficencia Xeral. En 1936 era Tenente Coronel da Garda civil e xefe da Comandancia de Pontevedra. Foi nomeado delegado de orde público en Vigo polo gobernador Gonzalo Acosta Pan o 17 de xullo de 1936.
Logo do golpe de Estado do 18 de xullo de 1936 foi nomeado delegado de Orde público de Pontevedra e gobernador civil en agosto.[1] Cesou no cargo a finais de marzo de 1937 para ser destinado a Guipúscoa. Pasou á situación de dispoñíbel gobernativo en xuño. Foi dado de baixa por desafecto ao Movimiento Nacional en setembro de 1937.[2] Despois pasou ao Servizo de Recuperación do Patrimonio Artístico Nacional.
As súas obras máis coñecidas como arquitecto son o Centro de Saúde Sandoval (1928) e o Colexio del Santo Ángel para orfos da Policía Nacional en Carabanchel (1928-1936).
Vida persoal[editar | editar a fonte]
Casou con Carolina Cenzano Godoy en 1910.[3]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ El Pueblo Gallego, 5-8-1936, p. 7.
- ↑ Pensamiento Alavés, 23-9-1937, p. 4.
- ↑ El Eco de Navarra, 23-9-1910, p. 2.