Provincias de Nova Zelandia

Mapa de Nova Zelandia mostrando a evolución das provincias do país.

Para as actuais divisións de Nova Zelandia, véxase Organización territorial de Nova Zelandia

As Provincias (provinces) de Nova Zelandia foron unha unidade de subdivisión territorial entre 1841 e a Lei de Abolición das provincias, que entrou en vigor o 1 de novembro de 1876.

Trala abolición as provincias pasaron a chamarse distritos provinciais (provincial districts). A súa única función na actualidade é determinar os límites xeográficos do día festivo coñecido como anniversary day, coa excepción das illas Chatham, Northland e South Canterbury.

1841 - 1853

Cando Nova Zelandia converteuse nunha colonia separada de Nova Gales do Sur en 1841, o decreto real estableceu tres provincias:

• New Ulster (Illa Norte ao norte do río Patea)
• New Munster (Illa Norte ao sur do río Patea, máis a Illa Sur)
• New Leinster (Illa Stewart/Rakiura)

En 1846 o Parlamento Británico aprobou a primeira Constitución de Nova Zelandia, que foi practicamente suspendida segundo recomendación do Gobernador George Grey. As únicas provisións operativas eran relativas á reforma das provincias. As provincias reformadas era:

• New Ulster (Toda a Illa Norte)
• New Munster (A Illa Sur e Illa Stewart/Rakiura)

Ademais, as provincias separáronse por primeira vez do goberno central.

1853 - 1876

Creación

As provincias formáronse polo Acta de Constitución de Nova Zelandia de 1852. Esta acta estableceu as primeiras seis provincias de Auckland, New Plymouth, Wellington, Nelson, Canterbury e Otago. Cada provincia tiña o seu propio corpo lexislativo, chamado Consello Provincial Provincial Council. que elixía o seu propio Presidente (speaker) e Superintendente.

Nas eleccións podían participar os varóns maiores de 21 anos que posuísen rendas de máis de 50 libras anuais. As eleccións celebrábanse cada catro anos. A acta de Constitución reformouse en 1856 para prover o nomeamento de Superintendente suplente.

A acta tamén creo unha Asemblea Xeral que consistía no Consello Lexislativo nomeado polo Gobernador e a Cámara de Representantes, de elección directa. Estas provincias constituíronse o 17 de xaneiro de 1853 e as regulacións que definían os seus límites foron publicadas oficialmente o 28 de febreiro.

Provincia	Condado independente	Constituída		Cambio de nome		Disolta
		Data	Separada de	Date	Novo nome	Data	Motivo
Auckland		1853				1 de novembro de 1876	Provincias abolidas
New Plymouth		1853		1 de xaneiro de 1859	Taranaki	1 de novembro de 1876	Provincias abolidas
Hawke's Bay		1 de novembro de 1858	Wellington			1 de novembro de 1876	Provincias abolidas
Wellington		1853				1 de novembro de 1876	Provincias abolidas
Nelson		1853				1 de novembro de 1876	Provincias abolidas
Marlborough		1 de novembro de 1859	Nelson			1 de novembro de 1876	Provincias abolidas
Westland	1 de xaneiro de 1868	1 de decembro de 1873	Canterbury			1 de novembro de 1876	Provincias abolidas
Canterbury		1853				1 de novembro de 1876	Provincias abolidas
Otago		1853				1 de novembro de 1876	Provincias abolidas
Southland		25 de marzo de 1861	Otago			5 de outubro de 1870	Unificada con Otago

Abolición

Practicamente desde a súa fundación, as provincias de Nova Zelandia foron obxecto de debate político. Na Asemblea Xeral apareceron dúas faccións: os "centralistas", que defendían un goberno central forte e os "provincialistas", que defendían gobernos rexionais fortes. Os centralistas da Asemblea Xeral consideraban que as provincias eran egoístas e tendentes ao clientelismo. Por exemplo, na construción de ferrocarrís, tres das provincias construíran con diferente ancho de vía (tal e como sucedeu en Australia): os Ferrocarrís Provinciais de Canterbury construíran vía ancha, mentres que en Southland utilizouse a estándar. Como resultado, a Lei de Obras Públicas de 1870 (Public Works Act) tivo que estandarizar o ancho de vía, e o primeiro ferrocarril de Otago, a liña de Port Chalmers, construír co novo estándar. O Tesoureiro da Colonia (e despois Premier) Julius Vogel lanzou o seu famoso programa de inmigración e obras públicas na década de 1870, mediante un préstamo enorme de millóns de libras para levar a cabo importantes infraestruturas en estradas, ferrocarrís e comunicacións, todas elas administradas polo goberno central. Isto reduciu notablemente o poder das provincias. As provincias foron abolidas finalmente pola Lei de Abolición das Provincias de 1876, durante o mandato do Primeiro Ministro Harry Atkinson. As provincias deixaron de existir para os efectos da lei o 1 de xaneiro de 1877.

Substitución

Trala abolición das provincias, os gobernos locais convertéronse en electivos. A lei de condados de 1876 (Counties Bill) creou 63 condados a partir das antigas provincias. Os límites das provincias serviron como zonas administrativas para o departamento de Educación establecido pola lei de educación de 1877 e para a administración de varios departamentos gobernamentais.

Uso moderno dos antigos nomes

É importante mencionar que os distritos provinciais teñen límites diferentes aos das actuais rexións, por exemplo, a rexión de Manawatu-Wanganui está no seu maior parte no distrito provincial de Wellington.

Algúns dos nomes perduran noutros contextos, como os distritos administrativos de sanidade.

Véxase tamén

Outros artigos

• Organización territorial de Nova Zelandia

Ligazóns externas

• Superintendentes provinciais
• "New Zealand’s Nine Provinces (1853–76)" - Welcome to the Hocken Bulletin No.31 March 2000, Friends of the Hocking Collections - Dunedin 2000
• Speeches and Documents on New Zealand History, McIntyre and Gardner (Eds), 1971, Oxford University Press