Pigou Club

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Pigou Club
Tipoasociación
Campo de traballoImposto Pigouviano
editar datos en Wikidata ]

O Pigou Club é, segundo a definición dun dos fundadores, a unha "elite de economistas e expertos encargados de levaren a cabo a defensa pública de altos impostos Pigouvianos, coma por exemplo imposto da gasolina ou imposto gravado sobre o carbón."[1]. O Pigou Club fundouno o economista N. Gregory Mankiw.

Características[editar | editar a fonte]

Un Imposto Pigouviano é un imposto para corrixir as externalidades negativas dunha actividade de mercado. Tipicamente estes economistas e expertos tamén fixeron unha defensa pública para baixar outros impostos, coma por exemplo o imposto da renda ou o imposto de sociedades.

Membros Data de ingreso
Anne Applebaum 6 de febreiro de 2007
William Baldwin 24 de xuño de 2006
Gary Becker 17 de xuño de 2006
Michael Bloomberg 2 de novembro de 2007
Nathan Braun[2] 12 de setembro de 2007
Jay Buckey 16 de xaneiro de 2008
Clive Crook 24 de xuño de 2006
Christopher Dodd 25 de abril de 2007
Gregg Easterbrook 17 de xuño de 2006
Christopher Farrell 24 de xuño de 2006
Robert H. Frank 17 de xuño de 2006
Bill Frenzel 16 de febreiro de 2007
Thomas Friedman 17 de xuño de 2006
David Frum 9 de novembro de 2006
Jason Furman 2 de febreiro de 2007
Ted Gayer 27 de xuño de 2006
Al Gore 24 de xuño de 2006
Alan Greenspan 2 de outubro de 2006
Paul Gu 27 de xaneiro de 2007
Steven C. Hackett 22 de agosto de 2008
Tim Harford 8 de decembro de 2006
Kevin Hassett 29 de xaneiro de 2007
William Hoagland 16 de febreiro de 2007
Bob Inglis 27 de decembro de 2008 [1]
Joe Klein 17 de xuño de 2006
Mort Kondracke 23 de xuño de 2007
Charles Krauthammer 26 de xaneiro de 2007
Paul Krugman 24 de xuño de 2006
Anthony Lake 30 de outubro de 2006
John Larson 9 de agosto de 2007
David Leonhardt 21 de febreiro de 2007
Steven Levitt 18 de xuño de 2006
Brink Lindsey 5 de decembro de 2006
Ray Magliozzi 15 de xaneiro de 2007
N. Gregory Mankiw 17 de xuño de 2006
Megan McArdle 24 de xuño de 2006
Daniel McFadden 22 de xaneiro de 2007
Mike Moffatt 16 de setembro de 2006
Alan Mulally 9 de agosto de 2007
Paul Mulshine 27 de xaneiro de 2007
Ralph Nader[3] 3 de decembro de 2008
Gavin Newsom 9 de decembro de 2007
William Nordhaus 17 de xuño de 2006
Richard Posner 4 de novembro de 2006
Jonathan Rauch 17 de xuño de 2006
Kenneth Rogoff 16 de setembro de 2006
Nouriel Roubini 9 de novembro de 2006
Robert J. Samuelson 17 de xaneiro de 2007
Andrew Samwick 24 de xuño de 2006
Isabel Sawhill 16 de febreiro de 2007
George Schultz 30 de outubro de 2006
Robert J. Shapiro 20 de febreiro de 2007
Rob Stavins 10 de decembro de 2006
Charles Stenholm 16 de febreiro de 2007
Andrew Sullivan 24 de xuño de 2006
Lawrence Summers 31 de outubro de 2006
John Tierney 17 de xuño de 2006
Hal Varian 1 de outubro de 2006
Paul Volcker 14 de febreiro de 2007
Steven Chu Non figura (referencia Blog persoal de Gregory Mankiw)

A revista The Economist expresou repetidamente o seu apoio ás Políticas Pigouvianas (cf. Xaneiro 2007 cover story, which states "This paper has repeatedly expressed support for a carbon tax.").

O grupo acadou recoñecemento cando The New York Times publicou "Raise the Gasoline Tax? Funny, It Doesn’t Sound Republican" o 8 de outubro do 2006. A resposta non se fixo esperar, por parte do National Post, un xornal canadense de centro-dereita que botou a andar o Nopigou Club.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. Mankiw, Greg (Xuño 24, 2006). "Al Gore in the Pigou Club". 
  2. Braun, Nathan (12 de setembro de 2007). "Taxes cost-effective energy solution". Arquivado dende o orixinal o 11 de outubro de 2008. Consultado o 10 de marzo de 2009. 
  3. Nader, Ralph (3 de decembro de 2008). "We Need a Global Carbon Tax". 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Outros artigos[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]