Petunia

Reino:	Plantae
División:	Magnoliophyta
Clase:	Magnoliopsida
Orde:	Solanales
Familia:	Solanaceae
Xénero:	Petunia Juss.

Especies

Especies selectas:

Petunia acuminata
Petunia axillaris (sin. Petunia nyctaginiflora)
Petunia hybrida
Petunia inflata
Petunia parodii
Petunia parviflora
Petunia violacea

As petunias^[1] son plantiñas de flor pertencentes ao xénero Petunia da familia das Solanáceas; en total o xénero comprende 18 especies propias de América do Sur. peamericanas. Son plantas anuais de pouco talle, é dicir, arbustos de 3 a 6 dm, con follas alongadas ou arredondadas e lixeiramente vilosas. A floración é abondosa, sen parar dende principios da primavera deica finais do outono. As flores poden ter calquera cor agás o laranxa, son clasificadas como inodoras aínda que a planta bota un agradábel recendo e existen variedades variegadas. Esta planta caracterízase por ser de forma tubular, moi pedunculadas e solitarias.

Son amplamente utilizadas en xardinaxe, dada a súa variedade de cores e a súa facilidade de cultivo e produción. Son incribelmente útiles en zonas tropicais xa que o seu momento de floración dura todo o ano, e non posúen un talo forte ou espiños no mesmo, son amplamente utilizadas para enfeitar locais de lecer, tales como prazas e parques. Son moi comúns nos xardíns de Galiza.

Historia[editar | editar a fonte]

A Petunia nyctaginiflora fora descuberta por unha expedición francesa ao Brasil en 1823.

Conta cunha flor branca de doce recendo que abre á noite; denominouse Petunia en París, pola súa estreita semellanza coa planta do tabaco chamada petun pola nación tupí-guaraní.

Híbridos[editar | editar a fonte]

Petunia × hybrida hort. ex E.Vilm.

Reprodución[editar | editar a fonte]

A súa forma viva de reprodución pode ser sexual ou asexual. A forma máis utilizada para a súa reprodución é por medio de estaquía (asexual), forma na que se utilizan diversos estimulantes para obtermos un enraizamento satisfactorio, o cal é o sino para unha reprodución a grande escala. Tamén se utiliza coma ferramenta para unha boa propagación varios tipos de ambientes artificiais, tales como, o propagador de neboeira e mais o túnel húmido.

Variedades[editar | editar a fonte]

Grandiflora[editar | editar a fonte]

Este tipo de petunias ten as flores máis grandes, até 10 cm. de diámetro.

Hedgiflora (Diseminación)[editar | editar a fonte]

Caracterízanse pola súa baixa altura (polo xeral arredor de 15 cm.), mais unha gran dispersión (de 90 a 120 cm.).

Multiflora[editar | editar a fonte]

A Multiflora en comparación coas grandiflora ten as flores coa metade do tamaño, menos de 5 cm. de diámetro, non se danan facilmente coa chuvia intensa e pode tolerar moito máis sol.