Paul Bazelaire
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 4 de marzo de 1886 Sedan, Francia |
| Morte | 11 de decembro de 1958 (72 anos) París, Francia |
| Lugar de sepultura | cemetery of Fontainebleau (en)  , BD-BF |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Francia |
| Educación | Conservatorio de París |
| Actividade | |
| Ocupación | violoncellista , profesor universitario , compositor |
| Empregador | Conservatorio de París |
| Movemento | Música clásica |
| Alumnos | Pierre Fournier |
| Lingua | Lingua francesa |
| Instrumento | Violoncello |
  | |
Paul Bazelaire, nado o 4 de marzo de 1886 e finado o 11 de decembro de 1958, foi un violoncelista francés. Tamén gañou moitos premios de literatura e de poesía en Francia e en Bélxica.
Biografía[editar | editar a fonte]
Seu pai era un ilustre escritor, que gañou varios premios de literatura e poesía, en Francia e en Bélxica. Súa nai e seu avó foron quense lle ensinaron teoría e piano.
Comezou a estudar violonchelo á idade de sete anos con H. Clarival, o excelente Director da Compañía Filarmónica de Sedan, a súa cidade natal. Cando tiña dez anos, Bazelaire iniciou os seus estudos na Academia París.
Fixo a súa estrea á idade de once anos na súa cidade natal, Sedan, o 18 de decembro de 1897. Naquel mesmo ano, acada o primeiro premio de violonchelo na Academia. Á idade de 17 anos, como estudante de Xavier Leroux, gañou o primeiro premio de harmonía, e dous anos máis tarde, gañou o primeiro premio de composición e contrapunto.
Carreira[editar | editar a fonte]
Inmediatamente comezou unha carreira como solista, e viaxou por Polonia, Rusia, Alemaña, Austria, Italia, Tunicia, Inglaterra e Bélxica. Tivo un grande éxito nas Academias de Petrogrado e Moscova, e coas sociedades Filharmónicas de Varsovia, Lodz, Cracovia, Prsmysil, Viena, Berlín, Hamburgo etc.
Continuando a súa carreira solística, converteuse tamén un recoñecido profesor. Foi nomeado profesor na Academia Nacional de París en 1918 á idade de 32 anos, onde formou e atraeu a moitos estudantes. Escribiu varias obras importantes sobre a relación entre técnica e interpretación, e deu nova vida á escola francesa de violonchelo.
Entre seus discípulos están Pierre Baker, Bernard Michelin, Reine Flachot, Guy Fallot, Roger Albin, Genevieve Viagem Hammer, Pierre Fournier e moitos outros.
Creou un conxunto de cincuenta violonchelistas, que se fixo famoso en toda Francia, e mesmo en todo o mundo. Este grupo participou no "Farewell Concert" de Pau Casals o 1 de outubro de 1956 na Sorbona. Casals dirixiu unha orquestra de 100 violonchelistas, e Bazelaire e os seus alumnos contribuíron moito para este marabilloso evento.
Bazelaire foi un bo amigo de Pau Casals, que lle confiou a presidencia do concurso internacional Pau Casals. Outros xuíces incluídos A. Fritz, Gaspar Cassado, Pierre Baker, Karel Pravoslav Sadlo e outros grandes violonchelistas. Un dos participantes era un xove Mstislav Rostropovich.
