Parisatis
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 440 a. C.  |
| Morte | 385 a. C. (54/55 anos) |
 Raíña consorte Imperio Aqueménida | |
| | |
| Actividade | |
| Ocupación | consorte |
| Outro | |
| Título | Raíña |
| Familia | Dinastía aqueménida |
| Cónxuxe | Darío II |
| Fillos | Artaxerxes II, Ciro o Novo, Ostanes (pt)  , Amástris (filha de Dario II) (pt) |
| Pais | Artaxerxes I e Q12626872 |
| Irmáns | Darío II, Xerxes II, Sogdiano (pt) e Arsites (en) |
Parisatis (Parysatis) foi filla de Artaxerxes I de Persia Lonximano, e despois raíña da Persia aqueménida.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
O seu pai deulla en matrimonio ao seu irmán (tío de Parisatis) Darío II de Persia Ocus, que despois foi rei o -424 sucedendo a Xerxes II de Persia. Darío II tiña un carácter débil e Parisatis gobernou de feito o Imperio.
Na súa administración ocorreron unha serie de asasinatos: os irmáns de Darío, Sogdiano e Arsites foron executados, así como os ministros Artufio e Artoxares. A familia de Estátira, a muller do seu fillo Artaxerxes (futuro Artaxerxes II de Persia), foi tamén sacrificada e só se salvou a mesma Estátira.
Tivo polo menos trece fillos, pero só catro chegaron á idade adulta. O máis grande era Arsaces (nome que cambiou por Artaxerxes) que naceu antes de que o pai fose rei, e así Parisatis fixo valer os dereitos do segundo fillo Ciro, nacido xa cando o pai era rei, sen conseguir nada. Á morte de Darío impediu que Artaxerxes II executase a Ciro, e coa súa intercesión leste puido volver á súa satrapía de Lidia de onde o chamaran pola enfermidade do pai, e onde entón, ao volver, se sublevou.
Impediu ao rei escoitar aos que o querían previr contra ela e contra Ciro o Mozo, e por iso foi acusada de ser culpable da guerra civil (-401). Á morte de Ciro o Mozo non dubidou a mostrar o seu loito pola morte do seu fillo preferido, cun enterro con grandes honores e mostras de simpatía cara ao xeneral dos mercenarios gregos, Clearco, ao que non puido salvar.
Continuou traballando despois ata que conseguiu eliminar a todos os autores da morte de Ciro. Finalmente as tensións con Estátira incrementáronse e Parisatis eliminou á raíña con veleno.
Artaxerxes estaba convencido da culpa da súa nai, pero contentouse co seu desterro a Babilonia, e ao cabo de pouco tempo volveuna chamar á corte, onde non tardou en recuperar a súa influencia. Conspirou contra Tisafernes, que fora o primeiro en advertir ao rei da traizón de Ciro o Mozo, e conseguiu finalmente a súa execución (-396).
Despois xa non volve ser mencionada e hai que supoñer que morreu algún tempo despois, malia que a súa morte non é mencionada por ningún autor.
Ctesias de Cnidos que vivía na corte neste tempo, escribiu un relato dos feitos, que foron recollidos por Plutarco na súa obra Artaxerxes. Un extracto do mesmo Ctesias conservado por Focio, relata os feitos de xeito máis breve.
