Paderne de Allariz

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Paderne de Allariz
Bandeira de Paderne de Allariz
Escudo de Paderne de Allariz
Situación
Xentilicio[1]padernés
Xeografía
ProvinciaProvincia de Ourense
ComarcaComarca de Allariz - Maceda
Poboación1.368 hab. (2023)[2][3]
Área38,8 km²[3]
Densidade35,26 hab./km²
Entidades de poboación10 parroquias[4]
Capital do concelloRioseco
Política (2023 [5])
AlcaldeManuel Pérez Nóvoa (PPdeG[6])
ConcelleirosBNG: 1
PPdeG: 6

Outros: Veciños por Paderne: 2
Eleccións municipais en Paderne de Allariz
Uso do galego[7] (2011)
Galegofalantes68,51%
Na rede
http://concellodepaderne.net
editar datos en Wikidata ]

Paderne de Allariz é un concello da provincia de Ourense, pertencente á comarca de Allariz - Maceda. En 2015 tiña 1.486 habitantes segundo o Padrón municipal (1.643 en 2003).

Poboación[editar | editar a fonte]

Censo total 1.486 (2015)
Menores de 15 anos 110 (7.4 %)
Entre 15 e 64 anos 758 (51.01 %)
Maiores de 65 anos 618 (41.59 %)
Evolución da poboación de Paderne de Allariz   Fontes: INE e IGE.
1900 1930 1950 1981 2004 2009 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023
3.785 3.800 3.275 2.218 1.630 {{{13}}} {{{14}}} {{{15}}} {{{16}}} {{{17}}} {{{18}}} {{{19}}}
(Os criterios de rexistro censual variaron entre 1900 e 2004, e os datos do INE e do IGE poden non coincidir.)

Xeografía[editar | editar a fonte]

Emprázase no reborde oriental da depresión de Ourense. Xeograficamente, destacamos a cadea montañosa que percorre o municipio en dirección Norte-Sur, con cimas que superan os 700 metros de altitude. Son dous os ríos que atravesan estas terras: o Gaiola e o Barbaña.

Historia[editar | editar a fonte]

Até 1916 recibía simplemente o nome de Paderne, pero nese ano pasou a ser chamado Paderne de Allariz para distinguilo do concello de Paderne[8].

Patrimonio histórico e artístico[editar | editar a fonte]

  • Igrexa de San Lourenzo: templo barroco onde o máis sobresaínte é a súa torre, de clara inspiración compostelá.
  • Igrexa de San Salvador de Mourisco: de orixe barroca e de liñas simples. Interior dunha soa nave. Cuberta de madeira e chan de pedra. Bóveda de canón con arcos de medio punto. Posúe tribuna de madeira, excepto as columnas que sosteñen o seu peso, que son de granito. Destaca o retablo maior, do século XVII, onde se atopan importantes pezas de imaxinería como é a talla de San Salvador e imaxes de Cristo en maxestade. Nos laterais, outros pequenos retablos: o da esquerda representa á Virxe do Carme e o da dereita a San Bieito.
  • Igrexa de San Salvador de Solbeira de Belmonte: igrexa barroca de fachada moi sinxela. Interior dunha soa nave con cuberta de madeira. Tribuna de madeira. A porta principal está decorada cunha moldura que a rodea, facendo uns curiosos debuxos xeométricos nas esquinas. No centro do lintel da porta hai unha cuncha de bivalvo aberta. Esta portada está flanqueada por dúas pilastras. Sobre o frontón aparece escrita a data da súa construción: 1789. Ao exterior, destaca o ciborio polo seu peculiar tellado.
  • Conxunto de hórreos de Vilameá: utilizados para gardar o gran. Estrutura rectangular de madeira formada por táboas que permiten a ventilación do interior pero que ao mesmo tempo impiden a penetración da choiva. Sostido todo iso por alicerces de pedra. Teito de tella. Hoxe en día están bastante deteriorados.
  • Cruceiro de Siabal: típico cruceiro galego de data indefinida. A composición radica nunha base a modo de peaña con tres banzos sobre a que descansa un fuste liso poligonal e sobre el unha cruz de pequenas proporcións. Decoración ausente en todo o conxunto.
  • Peto de ánimas de Saá: aséntase sobre unha plataforma de dobre fileira; o corpo inferior, de lados cóncavos, queda separado do superior por medio dunha cornixa, sobre a que se asenta a pequena fornela sen contido na actualidade. Constitúe o remate unha cornixa que serve de base ao pedestal dunha cruz, no que se repite o xogo de liñas do corpo inferior, outorgando ao monumento un sentido harmonioso e contribuíndo á súa estilización. Unha mutilada inscrición informa sobre o seu levantamento: 1800.

Festas[editar | editar a fonte]

  • San Lourenzo, en San Lourenzo, o 10 de agosto.
  • Santo Antonio, na parroquia de Solbeira, o 13 de xuño.
  • San Miguel, en Cantoña, o 11 e 12 de maio.
  • San Pedro, en Figueiredo, o 29 de xuño.
  • San Marcos de Golpellás a finais de abril.
  • A Pascua en Figueiroá.
  • Feira de Rioseco, en Figueiroá, o 13 de cada mes.

Galería de imaxes[editar | editar a fonte]

Parroquias[editar | editar a fonte]

Galicia | Provincia de Ourense | Parroquias de Paderne de Allariz

Cantoña (San Mamede) | Coucieiro (San Vicente) | Figueiredo (San Pedro) | Figueiroá (San Xillao) | Golpellás (Santa Baia) | Paderne (San Cibrao) | San Lourenzo de Siabal (San Lourenzo) | San Salvador de Mourisco (San Salvador) | San Xes (San Xes) | Solbeira (San Salvador)


Lugares de Paderne de Allariz[editar | editar a fonte]

Para unha lista completa de todos os lugares do concello de Paderne de Allariz vexa: Lugares de Paderne de Allariz.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. Véxase no Galizionario.
  2. Instituto Nacional de Estadística, ed. (27 de decembro de 2019). "Cifras oficiales de población resultantes de la revisión del Padrón municipal a 1 de enero". Consultado o 2 de xuño de 2020. (en castelán).
  3. 3,0 3,1 Instituto Galego de Estatística. (2023) "Paderne de Allariz".Información municipal. Sociedade e poboación. Xunta de Galicia.
  4. Nomenclátor de Galicia. Busca directa. Xunta de Galicia
  5. Goberno de España, Ministerio del Interior (ed.). "Elecciones 2023" (en castelán). Consultado o 20 de xuño de 2023. 
  6. "El PSdeG gobernará sobre 1,2 millones de gallegos, el PP a 667.000, y el BNG a 360.000". La Voz de Galicia (en castelán). Consultado o 20 de xuño de 2023. 
  7. Neira, Carlos. "Evolución do uso do galego por concellos". Arquivado dende o orixinal o 5 de decembro de 2019. Consultado o 14 de outubro de 2014. Fonte: IGE. Datos dispoñibles nas Táboas Dinámicas de Google 
  8. Méndez Fernández, Luz (2016). Real Academia Galega, ed. "Galicia no Decreto de 1916". Boletín da Real Academia Galega (377): 365–383. ISSN 1576-8767. 
  9. Decreto 152/2004, do 1 de xullo DOG núm. 135 (14 de xullo de 2004)

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]