Pablo Sarasate

Pablo Sarasate
	;
Nome orixinal	Pablo Martín Melitón de Sarasate y Navascués
Biografía
Nacemento	10 de marzo de 1844 ; Pamplona, España
Morte	20 de setembro de 1908 (64 anos); Biarritz, Francia
Causa da morte	Bronquite
Lugar de sepultura	Cemetery of San José (en)
Datos persoais
País de nacionalidade	España
Educación	Conservatorio de París
Actividade
Campo de traballo	Música
Ocupación	compositor , violinista
Período de actividade	1852 -
Xénero artístico	Romanticismo
Profesores	Lambert Massart
Alumnos	José Antonio Huarte (pt)
Lingua	Lingua castelá
Instrumento	Violín
Obra
	Obras destacables Zigeunerweisen (en) ;
Familia
Irmáns	Francisca Sarasate
	Premios (1907) Gran Cruz da Orde Civil de Alfonso XII; Gran Cruz da Orde de Isabel a Católica; Orde da Dannebrog ;
	Sinatura

Pablo Martín Melitón de Sarasate y Navascués, nado o 10 de marzo de 1844 en Pamplona (Navarra) e finado en Biarritz (Francia) o 20 de setembro de 1908, foi un violinista e compositor español de fama internacional e considerado como un dos grandes intérpretes da historia deste instrumento.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Fillo do músico militar Miguel Sarasate Juanenay e Francisca Javiera Navascués Oacharena, tivo outras tres irmás: Maicaela, Francisca (escritora) e María. Recibiu as súas primeiras leccións de música da man dos seus pais. Comezou a tomar leccións de violín moi novo e con sete anos debutou no Teatro Rosalía de Castro da Coruña. Entre 1846 e 1849 estudou en Santiago de Compostela con José Courtier, primeiro violín da Catedral e profesor da Escola de Música da capital galega.

En 1852 trasladouse a Pontevedra, onde continuou os seus estudos musicais co músico local Urbano Casasvellas, sendo asiduo dos ensaios da banda do Rexemento Aragón que dirixía seu pai. En 1852, logo de escoitalo nunha sesión privada, Juana de Vega conseguiu que tocase en público uns días despois no Circo de Artesanos. A condesa de Espoz y Mina converteuse na súa protectora e sufragoulle tódolos gastos dos seus estudos en Madrid. Na súa lembranza, Sarasate adicoulle a súa primeira composición en 1858, titulada A miña primeira inspiración, unha mazurca. Unha vez na capital de España, a Raíña Isabel II concedeulle unha bolsa para ampliar os seus estudos en París.

Pensionado pola súa provincia natal, en 1856 ingresou no Conservatorio de París baixo a tutela de Jean-Delfin Alard. No transcurso da viaxe á capital francesa, ao pasar pola localidade de Biarritz, el e súa nai enfermaron e a súa nai morreu, quedando orfo aos 12 anos. No conservatorio parisiense gañou o premio de violín e solfexo en 1857. Terminados os seus estudos obtivo outro premio en Harmonía. En 1859 iniciou a súa carreira como concertista, percorrendo Europa e América. O seu rápido éxito como intérprete fíxoo descoidar os seus estudos de composición.

Faleceu na súa casa de «Villa Navarra» en Biarritz (Francia) o 20 de setembro de 1908 a consecuencia dunha anxina de peito aos 64 anos de idade.