CD31

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
(Redirección desde «PECAM-1»)

O CD31 (cluster de diferenciación 31) ou molécula de adhesión de célula endotelial e plaqueta (PECAM-1) é unha proteína codificada nos humanos no xene PECAM1 do cromosoma 17, que se encontra na superficie de certas células da liña hematopoética.[1][2][3][4] O PECAM-1 xoga un papel esencial na eliminación dos neutrófilos vellos do corpo.

Función[editar | editar a fonte]

O PECAM-1 encóntrase na superficie de plaquetas, e leucocitos, e constitúen unha boa porción das unións intercelulares das células endoteliais. A proteína CD31 é membro da superfamilia das inmunoglobulinas e probablemente está implicada na migración transendotelial de leucocitos, anxioxénese, e activación de integrinas.[1][5] Impide a adhesión dos fagocitos a células viables (por un sinal de repulsión) e facilita a fagocitose das células inviables durante a apoptose.[6]

Distribución nos tecidos[editar | editar a fonte]

O CD-31 encóntrase normalmente en células endoteliais, plaquetas (e megacariocitos), macrófagos e células de Kupffer, granulocitos (neutrófilos), linfocitos (células T), células NK, e osteoclastos.

O CD-31 tamén se expresa en cetos tumores, como o hemanxioendotelioma epitelioide, hemanxiotelioma de tipo sarcoma epitelioide, outros tumores vasculares, tumores malignos histiocíticos e plasmocitomas. Atópase raramente nalgúns sarcomas, como o de Kaposi[7][8] e carcinomas.

Inmunohistoquímica[editar | editar a fonte]

Micrografía dun anxiosarcoma tinguido para o CD31.

En inmunohistoquímica, o CD31 utilízase principalmente para demostrar a presenza de células endoteliais en preparacións de tecidos histolóxicos. Isto pode ser de axuda para avaliar o grao de anxioxénese tumoral, que pode implicar un crecemento rápido do tumor. As células endoteliais malignas tamén poden xeralmente conservar este antíxeno, polo que a inmunohistoquímica do CD31 pode tamén utilizarse para demostrar a presenza de anxiomas e anxiosarcomas. Tamén se pode demostrar a súa presenza en linfomas linfocíticos pequenos e linfomas linfoblásticos, aínda que se dispón de marcadores máis específicos para esas doenzas.[9]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. 1,0 1,1 "Entrez Gene: platelet/endothelial cell adhesion molecule". 
  2. Newman PJ, Berndt MC, Gorski J, White GC, Lyman S, Paddock C, Muller WA (1990). "PECAM-1 (CD31) cloning and relation to adhesion molecules of the immunoglobulin gene superfamily". Science 247 (4947): 1219–22. PMID 1690453. doi:10.1126/science.1690453. 
  3. Gumina RJ, Kirschbaum NE, Rao PN, vanTuinen P, Newman PJ (1996). "The human PECAM1 gene maps to 17q23". Genomics 34 (2): 229–32. PMID 8661055. doi:10.1006/geno.1996.0272. 
  4. Xie Y, Muller WA (1996). "Fluorescence in situ hybridization mapping of the mouse platelet endothelial cell adhesion molecule-1 (PECAM1) to mouse chromosome 6, region F3-G1". Genomics 37 (2): 226–8. PMID 8921400. doi:10.1006/geno.1996.0546. 
  5. OMIM
  6. Uniprot PECA1
  7. Ganjei-Azar, Parvin (2007). Color Atlas of Immunocytochemistry in Diagnostic Cytology. [New York]: Springer Science+Business Media, LLC. pp. 47. ISBN 978-0387-32121-9. 
  8. Paolo Gattuso, ed. (2010). Differential diagnosis in surgical pathology. (2nd ed. ed.). Philadelphia, PA: Saunders/Elsevier. pp. 108. ISBN 978-1-4160-4580-9. 
  9. Leong, Anthony S-Y; Cooper, Kumarason; Leong, F Joel W-M (2003). Manual of Diagnostic Cytology (2 ed.). Greenwich Medical Media, Ltd. p. 103. ISBN 1-84110-100-1. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]