Hans Christian Ørsted

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
(Redirección desde «Oersted»)
Véxase tamén: Ørsted (satélite).
Hans Christian Ørsted
Hans Christina Ørsted
Datos persoais
Nacemento14 de agosto de 1777
LugarRudkøbing
Falecemento9 de marzo de 1851
LugarCopenhague
SoterradoAssistens Kirkegård
NacionalidadeDinamarca
CónxuxeInger Birgitte Ørsted
FillosKaren Scharling e Albert Nicolai Ørsted
Actividade
Campofísica e química
Alma máterUniversidade de Copenhague (Ph.D) (1799)[1]
Director de teseJacob Baden e Johann Wilhelm Ritter
Contribucións e premios
Coñecido porelectromagnetismo [1]
PremiosMedalla Copley (1820)
editar datos en Wikidata ]

Hans Christina Ørsted, nado en Rudkøbing o 14 de agosto de 1777 e finado en Copenhague o 9 de marzo de 1851, foi un físico e químico dinamarqués. O seu descubrimento do campo magnético nas proximidades dunha corrente eléctrica en 1820 é a orixe do electromagnetismo. Construíu un pezómetro para estudar a compresibilidade dos líquidos e dos sólidos en 1822.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Foi un grande estudoso do electromagnetismo. En 1813 agoirou a existencia dos fenómenos electromagnéticos, o cal non ficou demostrado até 1819, xunto con Ampere, cando descubriu a desviación dunha agulla imantada ao ser colocada en dirección perpendicular a un condutor, polo que circula unha corrente eléctrica, demostrando así a existencia dun campo magnético arredor de todo condutor atravesado por unha corrente eléctrica, e iniciándose dese modo o estudo do electromagnetismo. Este achado foi crucial no desenvolvemento da electricidade, xa que puxo en evidencia a relación existente entre a electricidade e o magnetismo. Ørsted é a unidade de medida da relutancia magnética. Crese que tamén foi o primeiro en illar o aluminio, por electrólise, en 1825, e en 1844 publicou o seu Manual de Física Mecánica.

Hans Christian Ørsted, Der Geist in der Natur, 1854

Notas[editar | editar a fonte]